Πρῶτος δὲ αὐτὸς ἐνίκα τὰ πάθη καὶ τὰς ἡδονὰς τῆς σαρκός, διδάσκων πάντας νὰ μιμοῦνται τὰς ἀρετάς του καὶ τὴν πρὸς τὰ θεῖα εὐλάβειαν. Πρὸ πασῶν δὲ τῶν ἀρετῶν εἶχε τὴν ταπείνωσιν, καὶ δὲν ἐπήρετο διὰ τὴν τῶν προγόνων εὐγένειαν, οὔτε διὰ τὴν βασιλικὴν δόξαν ἐκενοδόξει, ἀλλ’ ὡς φρόνιμος, ἐνθυμούμενος τὰς μελλούσας τιμάς, κατεφρόνει τὰς ματαίας καὶ προσκαίρους διὰ νὰ ἀπολαύσῃ τὰς ἀληθεῖς καὶ αἰωνίας. Ἦτο ἐξ ἄλλου πολὺ ἐλεήμων, ὡς ἐπιγινώσκων ὅτι ὁ ἐπίγειος πλοῦτος, εἶναι ἄστατος. Διένειμεν ἀφθόνως χρήματα εἰς τοὺς πένητας, καὶ ὅσους ἦσαν εἰς τὰς φυλακὰς ἢ ἐπιέζοντο ἀπὸ δανειστὰς ἀπηλευθέρωνε, πληρώνων πάντων τὰ χρέη. Τοὺς γυμνοὺς ἐνέδυε, πεινῶντας ἔτρεφε καὶ εἰς τὰς χήρας καὶ τὰ ὀρφανὰ ἐξησφάλιζεν αὐτάρκειαν, καθιστάμενος οὕτω πατὴρ πάντων, ἀγαθὸς καὶ φιλόστοργος.
Ὅθεν ἁπλωθείσης μακρὰν τῆς φήμης αὐτοῦ, προσέτρεχον καθ’ ἑκάστην λαὸς πολὺς καὶ παρηγορούμενοι, ἀπεμάκρυνον ὁμοῦ τὴν πτωχείαν ψυχῆς τε καὶ σώματος, καὶ πάντες ηὐλαβοῦντο κατ’ ἀγάπην τοῦτον διὰ τὴν ἔνθεον πολιτείαν του. Ἤρχοντο δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ πλεῖστοι ὑπήκοοι τοῦ πατρός του καὶ ἀποβάλλοντες τὴν πλάνην εὕρισκον τὴν ἀλήθειαν. Ὅθεν ἡ βασιλεία τοῦ Ἰωάσαφ ἐκραταιοῦτο καὶ ηὔξανε, τοῦ δὲ πατρός του Ἀβεννὴρ σὺν τῷ χρόνῳ ἐξησθένει. Βλέπων δὲ ταῦτα ὁ Ἀβεννὴρ ἦλθεν εἰς ἐπίγνωσιν καὶ κατηγόρει τοὺς ψευδωνύμους θεούς, ὡς διαγνώσας τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν. Ὅθεν συνήθροισε καὶ πάλιν τοὺς πρώτους τῆς βουλῆς καὶ εἶπε τοὺς λογισμούς του. Οἱ δὲ ἄρχοντες, ἀκούσαντες καὶ αὐτοὶ τὰ αὐτὰ ὡμολόγουν, διότι ὁ Θεὸς ἐφώτισεν αὐτοὺς διὰ τῶν προσευχῶν τοῦ δούλου του Ἰωάσαφ, ὅστις παρεκάλει μετὰ δακρύων νὰ ἀποστείλῃ εἰς τούτους ἐξ ὕψους βοήθειαν. Τότε ὁ Ἀβεννὴρ ἔπεμψε πρὸς τὸν υἱόν του ἐπιστολήν, γράφουσαν ταῦτα.
Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀβεννὴρ πρὸς τὸν Ἰωάσαφ.
ΒΑΣΙΛΕΥΣ Ἀβεννὴρ τῷ ποθεινοτάτῳ υἱῷ χαίρειν. Γίνωσκε, τέκνον μου φίλτατον, ὅτι τώρα ἠννόησα, ὅτι ὅσα μοῦ ἔλεγες εἶναι ἀληθῆ καὶ βέβαια, ἀλλὰ τὸ σκότος τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς ἀσεβείας ἐκάλυπτεν ἡμᾶς καὶ δὲν ἠδυνάμεθα νὰ ἀναγνωρίσωμεν τὴν ἀλήθειαν καὶ νὰ γνωρίσωμεν τὸν Δημιουργὸν τῆς κτίσεως. Καὶ σὺ μὲν ὡς φρόνιμος ἐδείκνυες εἰς ἡμᾶς φῶς, τοσοῦτον λαμπρόν, ἡμεῖς δὲ οἱ ἀνόητοι ἐκλείαμεν τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ δὲν ἠθέλομεν νὰ βλέπωμεν τοῦτο. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ πολλὰς στενοχωρίας σοῦ ἐδώσαμεν καὶ πολλούς, ἀναιτίως, φεῦ! ἐλεεινῶς ἐφονεύσαμεν.