Κατῆλθεν εἰς τὸν ᾅδην ὡς παντοδύναμος καὶ ἐλύτρωσε τοὺς προπάτορας ἀπὸ τὴν τυραννίδα τοῦ δαίμονος, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀνέστη θεοπρεπῶς καὶ ἀνῆλθε πάλιν εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὡς προϋπῆρχεν. Αὐτὸν λοιπόν, ὅστις εἶναι ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος καὶ παραγγέλλει δικαιοσύνην, προστάσσει ἐγκράτειαν, νομοθετεῖ καθαρότητα, διδάσκει νὰ ἔχωμεν εἰρήνην, νὰ κάμνωμεν ἐλεημοσύνην καὶ πᾶσαν ἀγαθοεργίαν, πρέπει νὰ λατρεύωμεν καὶ ὄχι τοὺς ἀσελγεῖς καὶ μιαροὺς θεούς σας. Ἐγὼ δέ, καὶ πάντες οἱ τρισμακάριοι Χριστιανοί, ἔχοντες Θεὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον, ἐὰν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον ὀλίγον κακοπαθήσωμεν, εἰς τὴν ἀγήρω μακαριότητα θὰ ἀπολαύσωμεν ἀμοιβὴν ἀτελεύτητον».
Τοῦ δὲ Θευδᾶ ἐπιμένοντος, ὅτι τὴν τῶν εἰδώλων πίστιν ἐνομοθέτησαν μεγάλοι φιλόσοφοι καὶ ἀπεδέχθησαν πάντες οἱ βασιλεῖς, καὶ ὅτι τὴν πίστιν τῶν Γαλιλαίων ἐκήρυξαν ἀγροῖκοι τινὲς καὶ εὐτελεῖς ἄνθρωποι, μόνον δώδεκα τὸν ἀριθμόν, ὁ νέος ἀπήντησεν· «Μωρὲ καὶ τυφλέ! Πῶς δὲν αἰσθάνεσαι τὴν ἀλήθειαν; Ἡ ἰδική σας λατρεία ἐνισχύεται ἀπὸ τὴν σοφίαν τῶν ρητόρων σας καὶ ἀπὸ τοὺς βασιλεῖς, τὸ δὲ Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἐκηρύχθη ἀπὸ ὀλίγους καὶ εὐτελεῖς ἄνδρας, δεικνύει τὴν δύναμιν τῆς θεοσεβείας μας καὶ τὸ ἀσθενὲς καὶ ὀλέθριον τῶν δογμάτων σας. Διότι ἂν καὶ ἔχῃ τόσους σοφοὺς, βοηθοὺς καὶ ἰσχυροὺς ἀντιλήπτορας, πάλιν ἀσθενεῖ καὶ σβέννυται, ἐνῷ ἡ ἰδική μας πίστις, ἥτις δὲν ἔχει καμμίαν ἀνθρωπίνην βοήθειαν, ἐκλάμπει ὡς ὁ ἥλιος ἕως τῶν περάτων τοῦ κόσμου. Ἀλλ’ ἐὰν ἡ πίστις μας διεκηρύττετο ἀπὸ φιλοσόφους καὶ ρήτορας, καὶ ἐὰν εἶχε συνεργοὺς βασιλεῖς καὶ δυνάστας, θὰ ἔλεγες σὺ ὁ πονηρός, καὶ πᾶς ἄλλος, ὅτι ἔγινεν ἀπὸ ἀνθρωπίνην δύναμιν. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐκηρύχθη ἀπὸ πτωχοὺς ἁλιεῖς καὶ ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους καὶ κατεδιώχθη ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄρχοντας καὶ βασιλεῖς, καὶ ὅμως ἐκυρίευσεν ὅλην τὴν οἰκουμένην, ἐκ τούτων σαφέστατα ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι δύναμις θεία καὶ ἀκαταμάχητος αὕτη, ἥτις διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων θεμελιοῖ τὸ κήρυγμα. Ἐκεῖνοι δὲ οἱ σοφοὶ ἁλιεῖς ἐτέλεσαν σημεῖα καὶ θαύματα. Τυφλοὺς ἐφώτιζόν, νεκροὺς καὶ παραλύτους ἰάτρευον, καὶ πᾶσαν ἄλλην δεινὴν ἀσθένειαν μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐθεράπευον. Πρόσελθε ὅθεν εἰς τὸν ὄντως Θεόν, τὸν ἀληθῶς οἰκτίρμονα, τὸν δημιουργὸν ἁπάσης τῆς κτίσεως, διότι δὲν εἶναι ἄλλος Θεὸς ἐκτὸς τούτου τοῦ ἐλεήμονος».