«Οἱ δὲ Χριστιανοὶ γενεαλογοῦνται ἀπὸ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις εἶναι Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, κατῆλθε δὲ οὐρανόθεν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ σαρκωθεὶς ἐκ Παρθένου Μαρίας, ἐγεννήθη ἀφθόρως, ἔγινεν ἄνθρωπος, καὶ σταυρωθεὶς ἑκουσίως, κατὰ τὴν ἐξ ὕψους οἰκονομίαν, ἀνέστη τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ καὶ ἀνῆλθεν εἰς τοὺς οὐρανούς. Μετὰ δὲ τοῦτο ἀπῆλθον οἱ δώδεκα Μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ οἱ Μαθηταὶ τῶν Μαθητῶν Του εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην, κηρύττοντες τὴν Αὐτοῦ Θεότητα. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν ἦλθεν ἐδῶ καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν δι’ αὐτοῦ καὶ ἐσώθησαν. Μόνοι οἱ Χριστιανοὶ γνωρίζουσι τὸν ὄντως ὄντα Θεόν, καὶ φυλάττουσι τὰ σωτήρια Ἐκείνου προστάγματα, ἐκδεχόμενοι ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον. Δὲν πορνεύουσι, δὲν ψεύδονται, δὲν ἐπιθυμοῦσιν ἀλλότρια πράγματα. Ἀγαπῶσι τὸν πλησίον, κρίνουσι δίκαια, ἐγκρατεύονται ἀπὸ πᾶσαν ἀκαθαρσίαν, ἐλεοῦσι τοὺς ξένοις καὶ πένητας καὶ πᾶσαν ἀρετὴν ἀόκνως μετέρχονται καὶ εἶναι ἕτοιμοι νὰ λάβωσι θάνατον διὰ τὸν Χριστόν».
«Αὕτη λοιπὸν εἶναι ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας, ἡ ὁποία χειραγωγεῖ καὶ φέρει τοὺς εἰς αὐτὴν περιπατοῦντας εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν. Καλῶς ὅθεν ἐσυλλογίσθη ὁ υἱός σου νὰ λατρεύῃ τὸν ζῶντα Θεόν, διὰ νὰ σωθῇ εἰς αἰῶνα τὸν μέλλοντα, ἐπειδὴ μεγάλα καὶ θαυμάσια εἶναι τῶν Χριστιανῶν τὰ μυστήρια. Διότι δὲν λέγουσι λόγους ἀνθρώπων, ἀλλὰ ρήματα Θεοῦ. Τὰ δὲ ἄλλα ἔθνη πλανῶνται καὶ πλανῶσι τὸ ἓν τὸ ἄλλο, περιπατοῦντα εἰς τὴν ἀσέβειαν. Μέχρις ἐδῶ εἶναι, ὦ βασιλεῦ, ὁ παρ’ ἐμοῦ λόγος, καὶ ἂς παύσουν οἱ ἀνόητοί σου σοφοὶ νὰ λέγωσι κατὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ λόγους ματαίους». Καὶ ταῦτα εἰπὼν ὁ Ναχώρ θείᾳ οἰκονομίᾳ ἐσιώπησε.
Ὁ βασιλεὺς ταῦτα ἀκούων ἐθυμώθη, πλὴν δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν κακοποιήσῃ, διότι οὗτος εἶχε προστάξει τὴν ἐλευθέραν συζήτησιν. Μόνον ἔκαμεν εἰς αὐτὸν νεῦμα νὰ νικηθῇ ἀπὸ τοὺς λόγους τῶν ρητόρων. Ἀλλ’ αὐτὸς ἐνισχύετο περισσότερον, καὶ διέλυε τοὺς συλλογισμούς των, ἐλέγχων τὴν πλάνην των. Οἵτινες τέλος νικηθέντες ἔμειναν ἄφωνοι, μὴ δυνάμενοι νὰ ἀντιλαλήσωσιν. Ὁ δὲ Ἰωάσαφ ἐχάρη λίαν, δοξάζων τὸν Κύριον, ὅστις ἐνεδυνάμωσε διὰ τῶν πολεμίων ἐχθρῶν τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀπέδειξε βοηθὸν τῆς εὐσεβείας τὸν ἔξαρχον τῆς πλάνης. Τῇ προσταγῇ λοιπὸν τοῦ βασιλέως διεκόπη ἡ συνδιάλεξις ἕως τὴν ἑπομένην, ἀφήσας τὸν Ναχὼρ μετὰ τοῦ Ἰωάσαφ, ἔχων ἀκόμη ἐλπίδα ὅτι ὁ Ναχὼρ θὰ τηρήσῃ ὅσα ὑπεσχέθη.