Τότε καὶ ὁ Πέτρος ἐκ τῶν κλαυθμῶν ἤνοιξε τὸ στόμα του καὶ λέγει πρὸς τὴν Παναγίαν· «Κυρία Θεοτόκε, ἀληθῶς μέλλεις νὰ ἀποθάνῃς; Ἐγὼ τί ἔμενον πλησίον ἐδῶ, καὶ δὲν ἐπήγαινον μακράν; Οὕτως ἐθάρρουν ἐγὼ καὶ δὲν ἀνεχώρουν μακρὰν νὰ μὴ ἴδω τὸν θάνατόν σου καὶ καίεται ἡ καρδία μου; Ἐνόμιζα ὅτι θὰ σὲ ἔβλεπον νὰ μὲ παρηγορῇς τὸν γέροντα, καὶ τώρα μὲ ἀφήνεις καὶ σύ; Δὲν φθάνει εἰς ἡμᾶς ὁ σωματικὸς χωρισμὸς τοῦ Υἱοῦ σου, ἀλλὰ θέλεις νὰ μᾶς ἀφήσῃς καὶ σὺ Παναγία;». Ἡ δὲ Πανάγία τοῦ λέγει· «Ἠγαπημένε μου Πέτρε, μὴ λυπῆσαι τίποτε· ὡς μὲ εἴχετε εἰς τὴν γῆν σωματικά, οὕτω χάριτι τοῦ Χριστοῦ μου θὰ μὲ ἔχετε καὶ νοητὸν βοηθὸν καὶ παρηγορίαν σας ἀπὸ τὴν σήμερον· ἀλλὰ σὺ εἶσαι γεροντότερος ἀπὸ ὅλους τοὺς φίλους μου, Πέτρε, διὰ τοῦτο τώρα δι’ ὀλίγας ἡμέρας παρηγόρησε τοὺς νεωτέρους, στήριξον τοὺς ἀδυνάτους, νὰ μὴ λυποῦνται εἰς τὸν θάνατόν μου». Ἀπεκρίθησαν οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι καὶ λέγουν πρὸς τὴν Παναγίαν· «Σὺ μέν, Κυρία Θεοτόκε, γινώσκομεν ὅτι μετατίθεσαι εἰς τοὺς οὐρανούς· τοὐλάχιστον ἄφησέ μας λόγον τινὰ καὶ παρηγορίαν ἐκ τοῦ ἁγίου σου στόματος, νὰ ἐνθυμούμεθα ἡμεῖς οἱ δοῦλοί σου».
Ἡ δὲ Κυρία Θεοτόκος τοὺς λέγει· «Τέκνα μου ἠγαπημένα, ἀκούσατε λόγον σύντομον καὶ διδαχὴν μικρὰν ἀπὸ τὸ στόμα μου, ἐπειδὴ τοῦτο θέλετε καὶ ζητεῖτε. Βλέπετε, τέκνα μου, τὸν κόσμον τοῦτον; ὡς πανήγυρις εἶναι· ὁ δὲ Θεὸς εἶναι ὡς Βασιλεύς· σεῖς δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ ἠγαπημένου μου Υἱοῦ εἶσθε ὡς ἔμποροι· λοιπὸν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν ταύτην. Ἦτο Βασιλεύς τις μέγας καὶ ἰσχυρός, ὅστις εἶχε δύο δούλους, ἤκουσε δὲ ὅτι εἰς τὸν δεῖνα τόπον γίνεται μεγάλη πανήγυρις, καὶ κάμνουσιν οἱ ἄνθρωποι μεγάλην πραγματείαν καὶ ὑπάρχει ἐκεῖ μέγα κέρδος. Καλεῖ τότε τοὺς δύο δούλους του, καὶ λέγει ποὸς αὐτούς· «Λάβετε βίον πολὺν καὶ ὑπάγετε εἰς τὸν δεῖνα τόπον, ὅπου γίνεται ἡ πανήγυρις, ἐμπορεύθητε ἐκεῖ, καὶ μετὰ ἕνα μῆνα πάλιν νὰ ἔλθητε· ὅστις δὲ βραδύνει περισσότερον, νὰ ἀποτέμνεται ἡ κεφαλή του». Ἔλαβον οἱ δύο ὑπηρέται ἐκεῖνοι τὰ χρήματα, καὶ ἀπῆλθον εἰς τὴν πανήγυριν· καὶ ὁ μὲν εἷς, ὡς ἀνόητος καὶ μωρός, δὲν ἠγόρασε πράγματα, τὰ ὁποῖα ἦσαν χρήσιμα εἰς τὸν βασιλέα, καὶ νὰ ἐπανέλθῃ γρήγορα, ἀλλὰ ἠγόρασεν οἴκους καὶ ἐργαστήρια καὶ ἀγρούς, καὶ ὅσα ὁ βασιλεὺς δὲν ἐχρειάζετο, οὔτε κέρδος τοῦ ἔδιδον. Ἕως ὅτου δὲ νὰ σπείρῃ ὁ δοῦλος τοὺς ἀγρούς, καὶ νὰ ἐπιδιορθώσῃ τὰ ἐργαστήρια καὶ τοὺς οἴκους, ὅπου ἦσαν χαλασμένα, παρῆλθον τρεῖς καὶ τέσσαρες μῆνες.