Λέγεται Πλίνθος· τὸ μαρτυρεῖ ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ, λέγων· «Υἱὲ ἀνθρώπου, λάβε σεαυτῷ πλίνθον καινήν». Λέγεται Τόπος· τὸ μαρτυρεῖ ὁ Πατριάρχης Ἰακώβ, λέγων· «Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος»· καὶ ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ· «Καὶ ἀνέλαβον πνεῦμα, καὶ ἤκουσα κατόπισθέν μου φωνῆς σεισμοῦ μεγάλου λεγούσης. Εὐλογημένη ἡ δόξα Κυρίου ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ»· καὶ ὁ Δαβίδ· «Οὐ δώσω ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου, καὶ τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν, ἕως οὗ εὕρω τόπον τῷ Κυρίῳ». Λέγεται Πόκος· καὶ τὸ μαρτυρεῖ ὁ αὐτὸς Δαβίδ· «Καταβήσεται ὡς ὑετὸς ἐπὶ πόκον, καὶ ὡσεὶ σταγὼν ἡ στάζουσα ἐπὶ τὴν γῆν». Λέγεται Γυνή· καὶ τὸ μαρτυρεῖ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον· «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· «Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον»· Λέγεται Μακαρία· καὶ τὸ μαρτυρεῖ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον· «Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα, ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου» καὶ πάλιν ἀλλοῦ· «Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε, καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας». Λέγεται Μαριὰμ τὸ καθολικόν της ὄνομα, ὡς τὸ μαρτυρεῖ τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον, ὅταν ἔλεγεν ὁ Γαβριὴλ πρὸς αὐτήν· «Μὴ φοβοῦ, Μαριάμ, εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ».

Ἀλλὰ αὐτὰ μὲν τὰ ὀνόματα καὶ τὰς μαρτυρίας τῶν ὀνομάτων τὰ εἶπα, εὐλογημένοι Χριστιανοί, διὰ νὰ ἀκούσητε καὶ νὰ μάθητε, ὅτι ἀπὸ τὴν πολλὴν καθαρότητα καὶ ἁγιότητα αὐτῆς, εἴ τι καλὸν καὶ ἅγιον ὄνομα τὴν ὀνομάσῃ τις, τῆς πρέπει καὶ τῆς ἁρμόζει, διότι εἶναι ἁγιωτάτη ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἁγίους, διότι τιμιωτάτη εἶναι ἀπὸ ὅλους τοὺς τιμίους, ἐπαινετωτάτη εἶναι ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐπαινετούς, θαυμαστοτάτη εἶναι ἀπὸ ὅλους τοὺς θαυμαστούς· τὰ δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἔχει, καὶ τὰ πρωτεῖα τῶν ποιημάτων ὅλων ὡς δοχεῖον τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Βασιλίσσης τῶν ποιημάτων. Ἀλλ’ ἡμεῖς οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί, ἂν καὶ ἄλλο ἄξιον ἑορτῆς ἔργον δὲν ἔχομεν, ἀλλὰ κἂν ὑμνήσωμεν μετὰ τῶν Ἀγγέλλων, ἂς δοξάσωμεν μετὰ τῶν Ἀποστόλων τῆς ἁγίας ἡμέρας τὴν δύναμιν.

Τί δὲ εἶναι ἡ ἑορτή μας; τέλος εἶναι πανηγύρεων καὶ τῶν ἑορτῶν ὅλων, εὐλογημένοι Χριστιανοί· διότι καθὼς ὁ Εὐαγγελισμὸς ἦτο ἀρχή, οὕτω ἡ σημερινὴ ἑορτὴ εἶναι τέλος· ἐπειδὴ ἡ Κυρία Θεοτόκος καὶ ἀρχὴ καὶ τέλος εἶναι τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων· καὶ ὅσον μὲν ἦτο σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς, ἀρχὴν εἶχε τοῦ μυστηρίου τὸ κεφάλαιον, ὅταν δὲ μετεστάθη ἐκ τῆς γῆς, ἐτελειώθη ἡ ἄρρητος βουλὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ πέρας ἔλαβε τὸ ἀπ’ αἰῶνος βούλημα τοῦ Θεοῦ.