Πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων τὴν σημερινὴν ἡμέραν τὴν ἔχουσι λύπης ἡμέραν καὶ δακρύων αἰτίαν, ὅτι ἀπῆλθεν ἀπὸ τῆς γῆς ἡ κυρία Θεοτόκος, ἐγὼ δὲ εὐφροσύνης ἡμέραν τὴν ἔχω, διότι ὅσον μὲν ἦτο εἰς τὴν γῆν, μόνον ἡ Γεθσημανῆ τὸ χωρίον τὴν εἶχεν· ὅταν δὲ μετεστάθη, ὅλος ὁ κόσμος τὴν ἀπέκτησε βοηθὸν καὶ ἐπιτηρητήν· ὅτι ἀπὸ τῆς γῆς μετέβη εἰς τὸν οὐρανόν, ἀπὸ τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἀφθαρσίαν, ἀπὸ τῆς λύπης εἰς τὴν χαράν, ἀπὸ τὰ φθαρτὰ εἰς τὰ ἄφθαρτα, ἀπὸ ὅλα τὰ θλιβερὰ εἰς τὰ χαροποιὰ καὶ εὐφρόσυνα· διὰ τοῦτο χαίρω, διὰ τοῦτο εὐφραίνομαι καὶ προθυμοῦμαι νὰ διηγηθῶ τῆς ἡμέρας τὴν ὑπόθεσιν, ἵνα ἴδητε καὶ σεῖς ὅτι δὲν εἶναι λύπης αἰτία ἡ σημερινὴ ἑορτή μας, ἀλλὰ μᾶλλον χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, καὶ ἀκούσατε.

Ἡ Κυρία Θεοτόκος πεντήκοντα ἐννέα ἐτῶν ἦτο, ὅταν ἔμελλε νὰ ἀποθάνῃ· καὶ πῶς; μάθετέ το. Ἡ Παναγία, ὅταν ἐπῆγεν εἰς τὸ Ἱερόν, ἦτο τριῶν ἐτῶν καὶ ἔκαμε καὶ εἰς τὸ ἱερὸν δώδεκα ἔτη, καὶ ἕως νὰ γεννήσῃ τὸν Χριστὸν παρῆλθεν ἄλλο ἓν ἔτος· ἔκαμε καὶ μὲ τὸν Χριστὸν τριάντα δύο ἔτη, ἔζησε· καὶ μετὰ ταῦτα ἕνδεκα, ὅπου εἶναι ὅλα ἔτη πεντήκοντα ἐννέα. Ὅταν ἔφθασε τοσούτων ἐτῶν ἡ Παναγία, πρότερον ἀπὸ τρεῖς ἡμέρας τῆς Κοιμήσεώς της ἐφάνη ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ μὲ κλάδον φοίνικος εἰς τὴν χεῖρα, καὶ λέγει εἰς αὐτήν· «Γίνωσκε, Κυρία Θεοτόκε, ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας μέλλεις νὰ μετατεθῇς ἀπὸ τὴν γῆν εἰς τοὺς οὐρανούς· διὰ τοῦτο εὐτρέπισον σεαυτήν, ἑτοίμασε τὰ ἐπιτάφιά σου, καὶ περίμενε τὴν κοίμησίν σου, ὅτι ἔρχεται ὁ Υἱός σου νὰ παραλάβῃ τὴν ἁγίαν σου ψυχήν». Ὡς ἤκουσεν ἡ Παναγία, παρευθὺς ἐσηκώθη καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, ἐκεῖ ὅπου ἀνελήφθη ὁ Υἱός της, τὰ δὲ δένδρα τοῦ ὄρους ἐκείνου ὅλα (θαῦμα παράδοξον!) ἔπεσαν καὶ τὴν προσεκύνησαν· αὐτὴ δὲ ὕψωσε τὰς χεῖράς της εἰς τὸν Θεόν, καὶ ηὔχετο οὕτω· «Υἱέ μου μονογενὲς καὶ ἠγαπημένε, ὅστις κατεδέχθης νὰ ἔλθῃς ἐπὶ τῆς γῆς, νὰ σαρκωθῇς ἀπὸ τὰ αἵματά μου, Σὺ παράλαβέ με καὶ εἰς τὴν Βασιλείαν σου· ἀρκεῖ μοι ὁ χωρισμός σου· ἀρκεῖ μοι ἡ στέρησίς σου, Υἱέ μου· ὡς θέλεις, οὕτω καὶ ποίησον». «Ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμός»· αὐτὸ λέγω καὶ ἐγώ, ἐκεῖ ὅπου εἶσαι Σύ, Υἱέ μου ἠγαπημένε, ἐκεῖ ἀξίωσόν με νὰ ἔλθω, ὅτι ἡ καρδία μου εἶναι τεθλιμμένη διὰ τὴν ἀγάπην σου». Τοιούτους λόγους εἶπεν ἡ Παναγία, καὶ κατέβη ἀπὸ τὸ ὄρος ἐκεῖνο, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκόν της εἰς τὸ χωρίον Γεθσημανῆ· εἶχε δὲ δύο φορέματα, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ μὲν ἓν ἐφόρει, τὸ δὲ ἕτερον τὸ ἐχάρισεν εἰς πτωχὴν γειτόνισσαν, ἡ ὁποία ἦτο ἐκεῖ πλησίον.