Καὶ ἡ μὲν ψυχή της ἐπῆγεν εἰς τὸν ᾍδην, ὡς τὸ ἐζήτησε, τὸ δὲ ἅγιον καὶ θεοδόχον σῶμά της συνέστειλαν οἱ Μαθηταί, καὶ τὸ ἐπῆραν εἰς τοὺς ὤμους των, νὰ τὸ φέρουν εἰς τὸν τάφον· καὶ ἀπὸ μὲν τὸ ἓν μέρος ἐκράτει ὁ Θεολόγος Ἰωάννης, ἀπὸ δὲ τὸ ἕτερον ὁ Πέτρος, ἀπὸ δὲ τὸ τρίτον μέρος ἐκράτει ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννου, ἀπὸ δὲ τὸ τέταρτον ὁ Παῦλος, οἱ δὲ λοιποὶ Ἀπόστολοι καὶ Ἀρχιερεῖς ἐπορεύοντο ψάλλοντες καὶ ὑμνοῦντες· οἱ φθονεροὶ δὲ Ἰουδαῖοι ἀκούοντες τὴν ὑμνῳδίαν τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἀποστόλων καὶ βλέποντες τὴν πολλὴν παρρησίαν, ἐφθόνησαν· ποιήσαντες δὲ βουλὴν ἀπεφάσισαν νὰ ὑπάγουν νὰ κρημνίσουν τὸν κράββατον τῆς Παναγίας μὲ τὸ ἅγιον αὐτῆς καὶ παναμώμητον σῶμα.
Ἐφώρμησαν λοιπὸν ὅλοι εἰς τὸ μέσον τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ παρευθὺς ἐτυφλώθησαν· ἕνας δὲ ἐξ αὐτῶν, ὡς τολμηρότερος, ἐτόλμησε νὰ ἁρπάσῃ τὸν κράββατον, Ἄγγελος ὅμως Κυρίου ἔκοψε τὰς χεῖράς του ἀοράτως. Τότε, ὡς ἐγνώρισαν οἱ Ἰουδαῖοι τὸ θαῦμα, μετενόησαν καὶ προσέπεσαν εἰς τοὺς Ἀποστόλους ζητοῦντες σωτηρίαν. Οἱ δὲ Ἀπόστολοι ὡς εἶδον, ὅτι μετανοοῦσιν, ἔλαβον τὸν κλάδον ἐκεῖνον τοῦ φοίνικος, καὶ ἤγγισαν εἰς τὰ πρόσωπα τῶν τυφλωθέντων Ἰουδαίων καὶ τοῦ ἀποκεκομμένου τὰς χεῖρας, μὲ τὴν βοήθειαν δὲ τῆς Παναγίας ἰατρεύθησαν ἅπαντες.
Ὅταν ἔφθασαν εἰς τὸν τάφον, ἀπέθεσαν τὸ ἅγιον λείψανον διὰ νὰ τὸ ἀποχαιρετήσουν οἱ ἐκεῖ παρευρεθέντες, τότε δὲ ἤρχισεν εἷς ἕκαστος νὰ ἀποχαιρετᾷ τὴν Παναγίαν καὶ νὰ λέγῃ ἐγκώμια πρὸς αὐτήν, ὅλοι δὲ εἶχον διάφορα ἐγκώμια. Ὁ Ἱερόθεος εἶπε τοιαῦτα ἐγκώμια τὰ ὁποῖα ὄχι ἐγώ, ὅστις εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ θνητὸς δὲν δύναμαι νὰ εἴπω, ἀλλὰ τολμῶ εἰπεῖν οὐδὲ αὐτοὶ οἱ Ἄγγελοι δὲν ἤθελον δυνηθῆ νὰ τὰ εἴπωσι καταλεπτῶς, καθὼς τὰ εἶπεν ἐκεῖνος. Εἰς δὲ τὰ ἐγκώμια τῶν ἄλλων Ἀποστόλων ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπροτιμᾶτο, καὶ αὐτὸς ἤρχιζε· καὶ τὸ μαρτυρεῖ ὁ Δαμασκηνὸς Ἰωάννης εἰς τὸ τροπάριον τῆς πέμπτης ᾠδῆς σήμερον, λέγων· «Τὸ σκεῦος διέπρεπε τῆς ἐκλογῆς, τοῖς ὕμνοις σου, ὅλως ἐξιστάμενος, Παρθένε» καὶ οὕτω καθ’ ἑξῆς· ἤτοι, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅστις ὠνομάζετο σκεῦος ἐκλογῆς, ἤτοι τῆς ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς διέπρεπεν εἰς τοὺς ὕμνους τῆς Παναγίας. Ἀλλὰ τῶν Ἀποστόλων καταλεπτῶς τὰ ἐγκώμια καὶ τοὺς ἐπιταφίους λόγους δύσκολον εἶναι νὰ τοὺς ἐπαναλάβωμεν ὅμως τόσον θὰ εἴπωμεν, ὅσον οὔτε οἱ ἔχοντες γνώσεις νὰ μᾶς βαρυνθοῦν ὡς πολυλόγους, οὔτε οἱ ἀμαθεῖς νὰ ζημιωθοῦν μὴ ἀκούσαντες αὐτά, ὀλίγα δὲ μόνον ἐκ τῶν ἐγκωμίων ἐκείνων θὰ εἴπωμεν δι’ ἐνθύμησιν.