Λόγος Α’. Εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτου διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ὕπαγε, Παρθένε, εἰς τὸν τόπον τοῦ Υἱοῦ σου, εἰς τὴν Βασιλείαν του, εἰς τὴν ἐξουσίαν του· ὑμνήσατε Ἄγγελοι, δοξάσατε Προφῆται, ἐπαινέσατε Ἀρχάγγελοι τοῦ Βασιλέως τὴν Μητέρα, τοῦ φωτὸς τὴν λυχνίαν, τοῦ οὐρανοῦ τὴν πλατυτέραν, τοῦ στερεώματος τὴν ὑψηλοτέραν, τὴν προστασίαν τῶν Χριστιανῶν καὶ μεσίτριαν τοῦ γένους ἡμῶν». Μὲ τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα ἐγκώμια ἀπεχαιρέτησαν καὶ ἠσπάσθησαν τὸ σῶμα τῆς Παναγίας οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ λοιποὶ παρευρεθέντες καὶ κατόπιν ἔθαψαν αὐτὸ εἰς τὸν τάφον, ὅστις ἦτο προητοιμασμένος,

Τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς, νύκτας ἔμενον οἱ Ἀπόστολοι γύρωθεν εἰς τον τάφον, καὶ ἐτήρουν τὸν τόπον ἀπὸ τὴν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν εἶχον πρὸς τὴν Παναγίαν. Θωμᾶς δὲ ὁ Ἀπόστολος, εὐδοκίᾳ Θεοῦ, ὡς καὶ εἰς τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, οὕτω οὐδὲ τότε εὑρέθη ἐκεῖ. Εἰς δὲ τὴν τρίτην ἡμέραν καὶ αὐτὸν νεφέλη ἐξαίφνης ἥρπασε καὶ μετήγαγεν ἐπάνω εἰς τὸν τάφον τῆς Παναγίας, ἔνθα ὑπήντησε τὴν Παναγίαν ἄνωθεν τοῦ τάφου της, ἐνῷ μεθίστατο σύσσωμος εἰς τοὺς οὐρανούς, καὶ ὡς τὴν εἶδεν ἔκραξε· «Παναγία, Παναγία, ποῦ ὑπάγεις;». Καὶ ἡ Παναγία τοῦ λέγει· «Δέξου αὐτό, φίλε μοι». Ἀπεζώσθη τότε ἡ Παναγία, καὶ τοῦ ἔδωκε τὴν ἁγίαν ζώνην της, μὲ τὴν ὁποίαν ἦτο ἐζωσμένη· καὶ τὴν μὲν Παναγίαν πλέον δὲν τὴν εἶδε, μόνον ἐπῆγεν εἰς τοὺς ἄλλους Μαθητὰς καὶ τοὺς εὗρε καθημένους καὶ φυλάττοντας τὸν τάφον τῆς Παναγίας· τότε ἐκάθισε καὶ ἐκεῖνος, συλλυπούμενος ὅτι δὲν εὑρέθη νὰ ἴδῃ καὶ αὐτὸς τὸν θάνατον τῆς Παναγίας, ὡς οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι καὶ ἔλεγεν· «Ὅλοι μας ἑνὸς διδασκάλου εἴμεθα μαθηταί, ὅλοι μας ἓν κήρυγμα κηρύττομεν, ὅλοι μας ἑνὸς Κυρίου, τοῦ Χριστοῦ, εἴμεθα δοῦλοι· διατί σεῖς κατηξιώθητε καὶ εἴδετε τὸν θάνατον τῆς Παναγίας καὶ ἐγὼ δὲν εὑρέθην; Μήπως ἐγὼ δὲν εἶμαι Ἀπόστολος; Μήπως δὲν ἀρέσκει εἰς τὸν Θεὸν τὸ κήρυγμά μου; Ἀλλὰ σᾶς παρακαλῶ, συμμαθηταί μου, ἀνοίξατε τὸν τάφον, κἂν νεκρὸν νὰ ἴδω τὸ σῶμά της· ἔστω καὶ τώρα εἰς τὸ τέλος νὰ τὸ ἀσπασθῶ καὶ νὰ τὸ ἀποχαιρετήσω καὶ ἐγώ».

Ὑπήκουσαν λοιπὸν οἱ Ἀπόστολοι εἰς τὸν Θωμᾶν, καὶ ἤνοιξαν τὸν τάφον τῆς Παναγίας, νὰ ἴδωσι τὸ σῶμά της, ἀλλὰ τίποτε δὲν εὑρέθη, διότι μετέστη ἔκτοτε. Καὶ πῶς; Τὸ σῶμα ἐκεῖνο, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἄφθαρτον κατέστη καὶ ἀθάνατον, ὡς καὶ ἡ Ἁγία Σὰρξ τοῦ Κυρίου, ὡς πάντες οἱ ἄνθρωποι μέλλομεν νὰ ἀφθαρτισθῶμεν εἰς τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ·