Καθὼς δὲ τὸ ἤκουσαν οἱ ἀδελφοὶ περιεκύκλωσαν τὸν Ἅγιον κλαίοντες καὶ ὀδυρόμενοι τόσον, ὥστε, ἤκουσαν τὴν ταραχὴν οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ κληρικοὶ καὶ ἦλθον εἰς τὸ μέσον καὶ ἔδωκαν εἰς χεῖρας τοῦ Ἁγίου τὰ γράμματα παντὸς τοῦ κλήρου τῶν Θεσσαλονικέων. Ὁ δὲ Ἅγιος κλαίων ἔλεγεν· «Ἐγώ, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, μὲ τὸ νὰ εἶμαι καταπληγωμένος ἀπὸ τὰς πολλάς μου ἁμαρτίας, ἦλθον εἰς τοῦτον τὸν τόπον νὰ ἡσυχάσω καὶ νὰ δώσω τέλος, καὶ πῶς ἠμπορῶ νὰ φύγω τὴν ὁδὸν τῆς μετανοίας καὶ νὰ ἀναλάβω τόσων ψυχῶν τὴν φροντίδα, ὅταν μόλις δύναμαι νὰ σώσω τὴν ἁμαρτωλήν μου ψυχήν;».
Οἱ δὲ Ἐπίσκοποι ἔλεγον· «Μὴ φανῇς, πάτερ, ἐναντίος εἰς τὴν θείαν ἀπόφασιν, ὅτι ὅλοι κοινῶς μὲ μίαν γνώμην καὶ φωνὴν σὲ ζητοῦν διὰ Ποιμένα των». Τότε ὁ Ἡγούμενος, ὡς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου πεφωτισμένος εἶπεν· «Ὕπαγε, ὦ πάτερ τίμιε, ὅτι οὕτως εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ νὰ αὐξήσῃ τὸ τάλαντον καὶ νὰ σωθοῦν πολλοὶ διὰ σοῦ· ἐνθυμοῦ δὲ πάντοτε ταύτην τὴν ἱερὰν Μονὴν καὶ τὴν ἀγάπην ἡμῶν καὶ τῶν ἀδελφῶν, βοήθει δὲ ἡμῖν μὲ τὰς συχνάς σου προσευχὰς καὶ μὲ ὅ,τι ἄλλο σωματικὸν ἀναγκαῖον δύνασαι πρὸς κυβέρνησίν μας· ἡμεῖς δὲ θὰ σὲ ἔχωμεν πάντοτε εἰς τὴν μνήμην μας, ὡς κοινοβιάτην καὶ τέκνον τοῦ ἱεροῦ μας Μοναστηρίου· διότι ὁ Κύριος ταύτην τὴν νύκτα ἐπρόσταξεν ἐμὲ τὸν ἀνάξιον νὰ μὴ ἐμποδίσωμεν τὴν ὁδόν σου». Ταῦτα δὲ εἰπὼν κατεφίλησε τὸν μακάριον Νήφωνα· ὁμοῦ καὶ ὅλοι οἱ ἀδελφοὶ μετὰ δακρύων ἠσπάσαντο αὐτόν, ὁ ὁποῖος τέλος πάντων εἶπεν· «Ἂς γίνῃ, πατέρες μου καὶ ἀδελφοί, τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου, καθὼς ὁρίζετε· ὅμως κίνδυνος μέγας ἀκολουθεῖ εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἐμοῦ πρὸς Κύριον». Καὶ τοιουτοτρόπως παραλαβόντες οἱ Ἐπίσκοποι τὸν Ἅγιον ἀνεχώρησαν χαίροντες. Πηγαίνοντες δὲ εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, ἔδραμον τόσον πλῆθος λαοῦ διὰ νὰ ἴδουν τὸν Ἅγιον καὶ νὰ λάβουν τὴν εὐλογίαν του, ὥστε ἐστενοχωροῦντο ποῖος νὰ προλάβῃ πρότερον. Ὅταν δὲ ἦλθεν ἡ Κυριακὴ ἐχειροτόνησαν αὐτὸν Ἀρχιερέα καὶ Ποιμένα των.
Ὁ δὲ Ἅγιος ὕστερον ἀπὸ ὀλίγας ἡμέρας, βλέπων τοὺς Χριστιανοὺς συγχυσμένους ἀπὸ τοὺς λατινόφρονας καὶ τὴν καινοτομίαν τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ Ψευδοσυνόδου, ἐδίδασκε καθ’ ἑκάστην τὰ θεῖα δόγματα τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν θείων Συνόδων, ἀποβάλλων τελείως τὰς καινοτομίας καὶ τὰς σοφιστικὰς ἀποδείξεις τῶν Λατίνων, τοὺς παρήγγελλε δὲ νὰ φυλάττουν τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀνόθευτον·