ὁ ὁποῖος μένων μίαν νύκτα ὁμοῦ μὲ τὸν θεῖον Νήφωνα ἔξω ἀπὸ τὴν Μονὴν ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός, ἐσηκώθη νὰ προσευχηθῇ καὶ βλέπει τὸν Ἅγιον ἱστάμενον ὄρθιον, καὶ ἔχοντα ὑψωμένας τὰς χεῖρας καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανόν, γεμᾶτον δὲ ὅλον ἀπὸ φῶς, τὸ ὁποῖον ἀνέβαινεν ἕως εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔλαμπε πανταχόθεν, ὥστε ἀπὸ τὴν λάμψιν ἐκείνην ἔπεσε κατὰ γῆς ὡς νεκρὸς ὁ Πετρώνιος. Ὁ δὲ Ἅγιος τὸν ἐσήκωσεν ἐκστατικόν, ἀφοῦ δὲ ἦλθεν εἰς τὸν ἑαυτόν του, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του· ἀλλ’ ὁ μακάριος Νήφων ἐζήτει νὰ ἀποκρύψῃ ἀπὸ αὐτὸν τὴν θείαν ὅρασιν. Ὅμως ὁ Πετρώνιος ἐπῆγεν εἰς τὸν Ἡγούμενον μυστικά, καὶ εἶπε τὴν ὅρασιν· εἰς τὸν ὁποῖον ἀπεκρίθη ὁ προεστώς· «Τοῦτο, πάτερ Πετρώνιε, δηλοῖ τὴν ἄκραν καθαρότητα τοῦ ἀνδρός, καὶ ὅτι διὰ μέσου αὐτοῦ θέλουν φωτισθῆ πολλοί, φυλάττου δὲ νὰ μὴ εἴπῃς αὐτὸ εἰς ἄλλον τινά, διὰ νὰ μὴ τὸ ἀκούσῃ καὶ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ ἡμᾶς, φεύγων τὸν ἔπαινον, καὶ ζημιωθῶμεν τοιοῦτον ἄνθρωπον, τὸν ὁποῖον ὁ Ἅγιος Θεὸς μᾶς ἐχάρισε καταφυγὴν καὶ στήριγμα εἰς τὰς ἡμέρας μας».

Κατὰ δὲ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον δύο ἄρχοντες Θεσσαλονικεῖς ἦλθον εἰς προσκύνησιν τῶν ἱερῶν Μοναστηρίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εὑρεθέντες δὲ εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Διονυσίου, κατὰ τὴν ἡμέραν ποὺ ἐλειτουργοῦσεν ὁ Ἅγιος εἰς τὸ καθολικόν, καὶ ἀκούσαντες τὴν μελίρρυτον διδασκαλίαν του, ἐθαύμασαν, ὡς γραμματισμένοι ὅπου ἦσαν καὶ αὐτοί· καὶ μετὰ τὸ τέλος ἑνωθέντες μὲ τὸν Ἅγιον ηὐφράνθησαν ἀπὸ τὰς ψυχωφελεῖς παραγγελίας του. Ἐπιστρέψαντες δὲ εἰς τὴν πατρίδα των διεφήμιζον εἰς ὅλους τοὺς Θεσσαλονικεῖς ἅπαντα τὰ τοῦ θείου Νήφωνος.

Εἰς δὲ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ἐκοιμήθη ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παρθένιος, συναθροισθέντες δὲ οἱ Ἐπίσκοποι καὶ ὅλος ὁ κλῆρος τῶν Θεσσαλονικέων, ὅλοι κοινῶς ἀπεφάσισαν νὰ ἐκλέξουν ὡς ποιμενα των τὸν πάνσοφον Νήφωνα. Ὅθεν καὶ ἀποσταλέντες δύο Ἐπίσκοποι καὶ ἄλλοι κληρικοὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν σεβασμίαν Μονὴν τοῦ Διονυσίου, συνομιλήσαντες δὲ κατὰ μόνας μὲ τοὺς προεστῶτας, τοὺς παρεκάλουν νὰ παρακινήσουν τὸν Ἅγιον διὰ νὰ δεχθῇ τὰς ψήφους, ἐκεῖνοι δὲ βαρέως ἀναστενάξαντες εἶπον· «Ποῖος εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δίδει, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, τὸν διδάσκαλόν του εἰς ἄλλους; Ἡμεῖς εἴμεθα πεινασμένοι καὶ πῶς νὰ δώσωμεν τὴν βρῶσιν καὶ πόσιν μας;