μετὰ ταῦτα προσέταξεν ὁ θεοσεβὴς Νεάγκος καὶ ἔκαμαν ἓν χρυσοῦν κουβούκλιον πολυέξοδον μὲ λίθους πολυτίμους καὶ σμάλτον περικεκοσμημένον, ὡραιότατον, εἰς δὲ τὸ σκέπασμα αὐτοῦ ἄνωθεν ἱστόρησε τὸν Ἅγιον, ἔμπροσθεν ἱστόρησε τὸν ἑαυτόν του γονατιστόν, μέσα δὲ εἰς αὐτὸ ἔβαλε τὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου, κρατήσας μόνον τὴν ἁγίαν κάραν καὶ τὴν χεῖρά του, μὲ τὴν θέλησιν τῶν Πατέρων, εἰς ἀντάμειψιν δὲ αὐτῶν τοὺς ἔδωκε τὴν πάντιμον κάραν τοῦ ἐνδόξου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου ἐν θήκῃ χρυσῇ μετὰ πολυτίμων λίθων κεκοσμημένην, τὴν ὁποίαν ἀπέστειλεν εἰς τὴν ἱερὰν Μονὴν τοῦ Διονυσίου, ὁμοῦ μὲ τὸ λοιπὸν ἱερὸν λείψανον τοῦ Ἁγίου Νήφωνος, δίδων εἰς τοὺς Πατέρας καὶ πολλὴν βοήθειαν καὶ ἀνεγείρων ἐκ θεμελίων πολλὰ κτίρια εἰς τὸ Μοναστήριον, διὰ τὰ ὁποῖα μνημονεύεται ἀκαταπαύστως ὡς κτίτωρ. Τὴν δὲ κάραν καὶ τὴν χεῖρα τοῦ θείου Νήφωνος, ἕως οὗ ἐζοῦσεν ὁ ἀείμνηστος Νεάγκος, τὰ εἶχε μαζί του ὅπου καὶ ἂν ἤθελεν ὑπάγει, πρὸς ἁγιασμὸν καὶ ἀποτροπὴν παντὸς ἐναντίου· μετὰ δὲ τὴν ἀποβίωσιν αὐτοῦ τὰ ἀφιέρωσεν εἰς τὸ Ἄρζεσι, τὸ περικαλλὲς Μοναστήριον, ὅπου αὐτὸς ᾠκοδόμησε, εὑρίσκονται δὲ ἐκεῖ ἕως τὴν σήμερον, εἰς δόξαν Πατρός, Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.