Οἱ δὲ Πατέρες ἀκούσαντες ταῦτα ἀπεκρίθησαν· «Ἡμεῖς δὲν τολμῶμεν νὰ σκάψωμεν, καὶ κάμετε μοναχοί σας ὅ,τι θέλετε». Τότε ἕνας ἀπὸ τοὺς ἄρχοντας, ὁ μέγας Λογοθέτης, λαμβάνων μίαν δίκελλαν καὶ ποιῶν τὸ σημεῖον τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, εἶπεν· «Ἐγώ, στηριζόμενος εἰς τὴν πίστιν καὶ εὐλάβειαν τοῦ αὐθέντου μου, ἐπιχειρῶ τὸ ἔργον καὶ ἐλπίζω εἰς τὴν πρεσβείαν τοῦ Ἁγίου, ὅτι δὲν θέλω λάβει καμμίαν βλάβην». Οὕτω λέγων ἤρχισε νὰ σκάπτῃ, καθὼς δὲ ἐπλησίασεν εἰς τὸ ἅγιον λείψανον, ὤ τῶν ἀρρήτων σου, Χριστέ, θαυμασίων! ἐγέμισεν ὅλος ὁ τόπος ἐκεῖνος ἀπὸ εὐωδίαν ἀνεκδιήγητον· λαβόντες δὲ τὸ ἅγιον λείψανον, τὸ ἔβαλαν εἰς ἓν κιβώτιον καὶ τὸ ἔφεραν ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ναοῦ, τότε δὲ ἐγέμισεν ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ εὐωδίαν θαυμασίαν, συναχθέντες δὲ οἱ ἀδελφοὶ ἔκαμαν ὁλονύκτιον ἀγρυπνίαν, ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ κελλία καὶ σκήτας καὶ Μοναστήρια ὅσα εἶναι ἐκεῖ πλησίον. Ὅθεν ἔδραμον οἱ Πατέρες μετὰ πίστεως καὶ εὐλαβείας, διὰ νὰ ἀσπασθοῦν τὸ ἅγιον λείψανον.
Θέλων δὲ ὁ Παντοδύναμος Θεὸς νὰ δοξάσῃ τὸν Ἅγιον καὶ μετὰ τὴν κοίμησιν, διὰ τοὺς ὑπερβολικοὺς ἀγῶνας καὶ ἱδρῶτας τῆς αὐτοῦ ἀσκήσεως, τί ᾠκονόμησεν; Εἷς Μοναχός, ὢν ἄλαλος καὶ κωφός, ἐπῆγε καὶ αὐτὸς νὰ ἀσπασθῇ τὸν Ἅγιον, εὐθὺς δὲ ὡς ἤγγισεν εἰς τὸ ἅγιον λείψανον καὶ τὸ ἠσπάσθη, ὤ τοῦ θαύματος! ἐλάλησεν ἀνεμποδίστως καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ἅγιον διηγεῖτο ἁπανταχοῦ τὸ θαυμάσιον. Ἄλλος δὲ πάλιν, τυφλὸς καὶ ἀπὸ τοὺς δύο ὀφθαλμούς χειραγωγούμενος ἦλθε νὰ ἀσπασθῇ, τρίβων δὲ τοὺς ὀφθαλμούς του εἰς τὸ Ἅγιον λείψανον ἀνέβλεψε. Ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ θαύματα ἔκαμεν ὁ Ἅγιος Νήφων, τὰ ὁποῖα παραλείπω διὰ τὴν συντομίαν· ὅμως καὶ τὰ ὀλίγα ταῦτα ἔγραψα διὰ νὰ φανερώσω τὴν παρρησίαν, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁ Ἅγιος πρὸς τὸν Θεόν. Μετὰ δὲ τρεῖς ἡμέρας, λαβόντες τὸ ἅγιον λείψανον οἱ ἀπεσταλμένοι καί τινες Μοναχοὶ ἀπὸ τὸ Μοναστήριον, ἐκίνησαν διὰ τὴν Βλαχίαν, διερχόμενοι δὲ τὸν Δούναβιν ἔστειλαν εἴδησιν εἰς τὸν ἐξουσιαστήν, ὁ ὁποῖος ἀπέστειλεν εὐθὺς εἰς τὴν προϋπάντησιν τοῦ Ἁγίου Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Διακόνους καὶ Μοναχούς. Ὅταν δὲ ἐπλησίασε τὸ ἅγιον λείψανον εἰς τὴν πόλιν τοῦ Βουκουρεστίου, ἐξῆλθε καὶ αὐτὸς ὁ θεοσεβέστατος ἐξουσιαστὴς καὶ ὅλον τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ μετὰ λαμπάδων καὶ θυμιαμάτων, ἐναγκαλισθεὶς δὲ τὴν θήκην κατησπάζετο μετ’ εὐλαβείας καὶ δακρύων τὸ ἅγιον λείψανον.