Τοιουτοτρόπως ἐπολιτεύθη ὁ ἀοίδιμος Νήφων εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν καὶ μὲ τοιαῦτα κατορθώματα καὶ ἀγῶνας καὶ ἀρετὰς ἔλαμψεν εἰς τὴν οἰκουμένην· ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ θείου βαπτίσματος ἀνεγέννησε, Πατριάρχης ὤν, πλῆθος Ἀρμενίων, Ἑβραίων καὶ Ὀθωμανῶν, καὶ μὲ τὰς θείας καὶ μελιρρύτους διδασκαλίας του προσέφερεν εἰς τὸν Κύριον ἀναριθμήτους σεσωσμένους· ἀλλὰ καὶ μὲ μαρτυρικοὺς στεφάνους ἀνέπεμψε πρὸς τὸν Θεὸν τοὺς μαθητάς του· διότι καὶ ὁ μακάριος Ἰωάσαφ, μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου, πηγαίνων εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ κάμνων καθὼς παρήγγειλεν εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος, παρουσιάσθη εἰς τοὺς Ἀγαρηνούς, κηρύττων δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ἐβασανίσθη ἀπὸ αὐτοὺς μὲ διάφορα μαρτύρια, καὶ τέλος ἀπετμήθη τὴν ἁγίαν του κεφαλὴν καὶ ἔλαβε τὸν στέφανον τοῦ μαρτυρίου, κατὰ τὴν πρόρρησιν τοῦ Ἁγίου. Καιρὸς δὲ εἶναι νὰ διηγηθῶ καὶ ἐκεῖνα ὅσα ἔγιναν εἰς τὴν Βλαχίαν κατὰ τὴν πρόρρησιν τοῦ θείου Νήφωνος.
Ἀφοῦ, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ὁ Ἅγιος, ἠκολούθησε μεγάλη σύγχυσις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Βλαχίας, ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς καὶ τοὺς ἄρχοντας, ἠγέρθησαν μεγάλα σκάνδαλα, καὶ εἰς ὅλον τὸν τόπον ἔγιναν ταραχαὶ ἀνέμων, ἀνομβρίαι καὶ πεῖνα μεγάλη καὶ ἐγνώρισαν ὅλοι, ὅτι, διὰ νὰ διωχθῇ ὁ Ἅγιος ἐκεῖθεν, ἦλθον αὗται αἱ μάστιγες παρὰ Θεοῦ· διὰ τοῦτο ἔστειλεν εἰς ὅλα τὰ μέρη ὁ ἐξουσιαστὴς Ράδουλος, καὶ ἐρευνήσας διὰ τὸν Ἅγιον δὲν τὸν εὗρε, καθὼς τοῦ προεῖπεν ὁ ἴδιος.
Μετὰ τὴν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου ἔπεσεν ὁ Ράδουλος εἰς δεινὴν καὶ ἀνίατον ἀσθένειαν, διετρύπησε δὲ ὅλον του τὸ σῶμα καὶ ἐξήρχετο μεγάλη καὶ ἀνυπόφορος δυσωδία, ὥστε δὲν ἠδύνατό τις νὰ πλησιάσῃ εἰς αὐτόν, οὕτω δὲ μὲ πολλοὺς πόνους ἐτελεύτησε καὶ ἐτάφη εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἥτις ὠνομάζετο τοῦ Ντάλου, τὴν ὁποίαν αὐτὸς ᾠκοδόμησε. Μετὰ δὲ τὴν ταφὴν αὐτοῦ, διὰ φόβον τῶν παρεστώτων, ἔτρεμεν ὁ τάφος τρεῖς ἡμέρας, καθὼς ἠκολούθησε καὶ εἰς τὴν βασίλισσαν Εὐδοξίαν εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Χρυσοστόμου· φόβος δὲ καὶ τρόμος κατέλαβε πάντας καὶ ἐνεθυμοῦντο τὸν Ἅγιον Νήφωνα, ὅτι ὅλα ἠκολούθησαν καθὼς τὰ προεφήτευσεν. Ἐκινδύνευσε δὲ ἀκόμη καὶ ὁ καλὸς Νεάγκος ὁ πνευματικὸς υἱὸς τοῦ Ἁγίου, καθὼς τοῦ τὸ προεῖπεν ὁ θεῖος πατήρ, παθὼν τὰ ἔσχατα κακὰ ἀπὸ δύο τυράννους ἐξουσιαστάς, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ραδούλου ἀπὸ τὸν Μίχναν πρῶτον, καὶ ὕστερον ἀπὸ τὸν Βλάδουλον· ἀλλὰ κατὰ τὴν πρόρρησιν τοῦ Ἁγίου ὄχι μόνον ἐλυτρώθη ἀπὸ κάθε κίνδυνον, διὰ πρεσβειῶν του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ζήτησιν ὅλου τοῦ λαοῦ ἔγινεν ἐξουσιαστὴς πάσης Οὐγγροβλαχίας.