Τόσον κατήντησεν ἡ περιβόητος Θεσσαλονίκη, νὰ μὴ ἔχῃ τινὰ ἄξιον διὰ ποιμένα καὶ ἤλθετε εἰς ἡμᾶς τοὺς ταπεινοὺς νὰ μᾶς στερήσετε τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μας, εἰς καιρὸν ὅπου βλέπετε μόνοι σας εἰς ποίους κρημνώδεις καὶ δυσβάτους τόπους κατοικοῦμεν, ὥστε καὶ ἀπὸ τὰ ἀναγκαῖα τοῦ σώματος στερούμεθα; Ὁ Κύριος μᾶς ἐξαπέστειλε τὸν παρηγορητὴν εἰς τὰς θλίψεις μας καὶ τώρα νὰ τὸν στερηθῶμεν οἱ δυστυχεῖς; Πολὺ δύσκολον μᾶς φαίνεται. Κατ’ ἀλήθειαν μέγας κίνδυνος μᾶς ἀπειλεῖ, ἂν ζημιωθῶμεν τοιοῦτον φωστῆρα· ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ ἀδελφότης βεβαιότατα θὰ δοκιμάσῃ θλῖψιν ἀμέτρητον». Ταῦτα δὲ ἐκεῖνοι εἰπόντες ἀνεχώρησαν.
Οἱ δὲ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ κληρικοί, βλέποντες ὅτι δὲν κατώρθωσαν τίποτε, παρεκάλουν μὲ θερμὰ δάκρυα τὸν Ἅγιον Θεὸν καὶ τὸν Τίμιον Πρόδρομον νὰ μὴ ἐπιστρέψουν ἄπρακτοι· ὁ δὲ Ἅγιος, ἐρωτῶν τὸν Ἡγούμενον δι’ αὐτούς, δὲν ἔλαβεν ἀπάντησιν ἀπὸ τὴν ἄκραν λύπην ποὺ εἶχεν· ἀλλ’ ὁ Ἅγιος, ὢν πεφωτισμένος ἀπὸ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἠννόησε καὶ τοῦ εἶπε· «Μὴ λυπῆσαι, πάτερ, ὅτι ἐγὼ θὰ εἶμαι μαζί σας, καὶ εἰς τὸν ψυχοσωτήριον τοῦτον τόπον ἔχω νὰ δώσω τὸ κοινὸν χρέος, καθὼς παρεκάλεσα τὸν θεῖον Πρόδρομον, ὅταν ἦλθον εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ εἰσήκουσε τὴν δέησίν μου». Ὁ δὲ Καθηγούμενος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Γένοιτό σοι, ἀγαπητέ, ὡς ἐζήτησας ἀπὸ τὸν θεῖον Πρόδρομον· βλέπεις ὅμως αὐτούς, διὰ τοὺς ὁποίους μὲ ἠρώτησες; Ἐπίσκοποι εἶναι τῆς Θεσσαλονίκης καὶ ἀπεστάλησαν ἀπὸ ὅλον τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν διὰ νὰ σὲ πάρουν ποιμένα των καὶ ἡμεῖς μένομεν ὀρφανοὶ ἀπὸ σέ· μάλιστα δὲ ἐγὼ δὲν σὲ βλέπω πλέον». Τοῦτο δὲ ἔλεγεν, ὢν πεφωτισμένος ἀπὸ τὸν Θεόν· διότι, ὅταν ἦλθε τὸ δεύτερον ὁ μακάριος Νήφων εἰς τὴν Μονήν, ἦτο ἀποθαμένος ὁ Ἡγούμενος καὶ δὲν τὸν εἶδε πλέον, ὡς προεφήτευσε. Ταῦτα λέγων ἔχυνε ποταμηδὸν δάκρυα.
Ἀκούσας ταῦτα ὁ ταπεινόφρων Νήφων ἔπεσε κατὰ γῆς μέσα εἰς τὸν Ναὸν καὶ βρέχων μὲ δάκρυα τὸ ἔδαφος ἔλεγε· «Ποῖος εἶμαι ἐγὼ ὁ ταπεινὸς καὶ ἁμαρτωλὸς διὰ νὰ δεχθῶ εἰς τὸν καταπληγωμένον τράχηλόν μου τοιοῦτον βαρύτατον ζυγόν;». Οἱ δὲ ἀδελφοὶ ἀκούσαντες τὸν ὀδυρμὸν τοῦ Ἁγίου ἔδραμον ὅλοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ ἴδουν τίς ἦτο ἡ αἰτία τῆς τοσαύτης λύπης του. Τότε ὁ Ἡγούμενος, βλέπων ὅτι ἐσυνάχθη ὅλη ἡ ἀδελφότης εἰς τὸν Ναόν, τοὺς ἀνήγγειλεν ἅπαντα τὰ τῶν Ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν.