Βλέπων ὁ γέρων τὴν πολλὴν προθυμίαν τοῦ νέου τὸν ἐδέχθη, καὶ τοῦ ἔδωκε κελλίον καὶ κανόνα διὰ νὰ ἀγωνίζεται· ὁ δὲ καλὸς Νικόλαος ἐδόθη ὅλος εἰς τοὺς ἀγῶνας τῆς ἀσκήσεως, μιμούμενος κατὰ πάντα τὸν γέροντα, τὸν ὁποῖον καὶ μετ’ ὀλίγον καιρὸν παρεκάλεσε νὰ τὸν ἐνδύσῃ τὸ μοναχικὸν ἔνδυμα. Ὁ δὲ θεῖος Ἀντώνιος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐπειδή, τέκνον, θέλεις νὰ λάβῃς τὸ σχῆμα τῶν μοναχῶν, ἤξευρε, ὅτι ἔχεις νὰ δοθῇς εἰς περισσοτέρους ἀγῶνας καὶ κόπους τῆς ἀσκήσεως, διὰ νὰ μὴ σὲ εὕρῃ κοιμώμενον ὁ ἐχθρὸς καὶ σὲ διασπαράξῃ, ὡς ἐπίβουλος καὶ φθονερὸς ποὺ εἶναι εἰς ἡμᾶς τοὺς μοναχούς· ὅθεν καὶ πρέπει νὰ ἀγωνιζώμεθα, διὰ νὰ ἀπολαύσωμεν τὴν αἰώνιον ζωήν, διὰ μέσου τῆς στενῆς καὶ τεθλιμένης ὁδοῦ». Ταῦτα καὶ ἄλλα περισσότερα λέγων ὁ γέρων πρὸς αὐτὸν τὸν ἐνέδυσε τὸ μοναχικὸν ἔνδυμα, μετονομάσας αὐτὸν Νήφωνα.
Ἀπὸ τότε λοιπὸν ἠγωνίζετο ὁ μακάριος Νήφων πολὺ περισσότερον εἰς ὅλους τοὺς ἀγῶνας τῆς μοναχικῆς πολιτείας, καὶ ὅταν τοῦ ἤρχετο λογισμὸς πλούτου ἢ γονέων ἐνθύμησις, τὰ ὁποῖα δὲν παρέλειπεν ὁ ἐχθρὸς νὰ τοῦ φέρῃ διὰ νὰ τὸν ἀπατήσῃ, ἔτρεχεν εὐθὺς πρὸς τὸν γέροντα, καὶ προσπίπτων μετὰ δακρύων εἰς τοὺς πόδας του ἐξωμολογεῖτο καὶ ἐνδυναμούμενος ἀπὸ αὐτὸν καὶ παρηγορούμενος, ἐλάμβανε τὴν εὐλογίαν του καὶ ἐπήγαινεν εἰς τὸ κελλίον του. Τὸ δὲ ἐργόχειρόν του ἦτο ἡ καλλιγραφία, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκέρδιζε τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα, διότι ἦτο ἄριστος καλλιγράφος. Ἐφύλαττε δὲ ταῦτα ὁ μακάριος Νήφων· ἀργὸν λόγον δὲν ὡμίλησε ποτέ, οὔτε ἐγέλασεν εἰς τὴν σκήτην οὔτε βιβλίον ἐκκλησιαστικὸν ἀνέγνωσε χωρὶς νὰ χύσῃ δάκρυα, οὔτε καὶ λόγον ἀκόμη ὡμίλησε ποτέ, χωρὶς τὴν εὐλογίαν τοῦ γέροντός του· ὅθεν ἔγινε τέλειος εἰς ὅλας τὰς τάξεις τῆς μοναδικῆς πολιτείας.
Δὲν παρῆλθε πολὺς καιρὸς καὶ ὁ ἀοίδιμος Ἀντώνιος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ὁ δὲ Νήφων ἔκλαιεν ἀπαρηγόρητα τὴν στέρησιν τοῦ πνευματικοῦ του πατρός. Ἐνταφιάσας δὲ αὐτὸν καὶ κάμνων ἱκανὸν καιρὸν εἰς τὴν ἡσυχίαν, ἤκουσεν ὅτι εἰς τὴν πόλιν τῆς Νάρδας ὑπῆρχεν εἷς σοφώτατος διδάσκαλος, κατὰ πολλὰ ἐνάρετος, Ζαχαρίας ὀνόματι, ὅστις πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν εἶχεν ἔλθει ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος· ποθῶν δὲ νὰ ἀπολαύσῃ ἀπὸ αὐτὸν καρποὺς σοφίας καὶ νὰ μάθῃ καὶ τοῦ Ὄρους τὰς τάξεις, ἐπῆγεν εἰς αὐτὸν καὶ ἐξομολογηθεὶς παρεκάλει αὐτὸν νὰ μείνῃ εἰς τὴν συνοδείαν του, ὁ δὲ Ζαχαρίας, ἀποδεξάμενος αὐτόν, ἐδίδασκε τὴν ποθουμένην σπουδήν.