Ἐπειδὴ δὲ ταῦτα σκεπτόμενος καὶ λέγων, ὁ ἀνόητος, δὲν ἤρκει μόνος διὰ τὴν ἐπικύρωσιν τῶν ὑπ’ αὐτοῦ κακῶς δοξαζομένων, ἀλλ’ εἶχεν ἀνάγκην καὶ ἄλλων φίλων, ἵνα συστήσῃ καὶ ἐξαπλώσῃ τὴν μιαρὰν αὐτοῦ γνώμην, ἐνεπιστεύετο τὴν ἔλλειψιν ταύτην καὶ εἰς τοὺς κατὰ τὴν νύκτα ὑπηρετοῦντας αὐτὸν δαίμονας, διὸ καὶ ἐπέτυχε, νὰ ἀποκτήσῃ συνεργὸν αὐτὸν τὸν πάντοτε ψευδόμενον δαίμονα.

Λέγεται, δηλαδή, ὅτι ἐν ᾧ μίαν ἡμέραν ὁ τύραννος ἦτο σκεπτικὸς καὶ διελογίζετο πῶς θὰ εὕρῃ τὸν συνεργάτην του, τὸν ἐπλησίασεν ὁ σατανᾶς, μεγαλοπρεπῶς ἐνδεδυμένος καὶ μὲ φωτεινὸν σχῆμα, κρατῶν ἐκ τῆς χειρὸς τὸν Ἰωάννην τὸν ἐπιλεγόμενον Γραμματικόν, ἄνδρα πράγματι φίλον τῶν δυνάμεων τῆς ἀποστασίας, διότι ἦτο ταμεῖον ὑπερπλῆρες παντὸς ψεύδους καὶ συνήγορος τοῦ κακοῦ ἐμπειρότατος καὶ εἶπε πρὸς τὸν τύραννον· «Δέχθητι τοῦτον, ὦ φίλε μου βασιλεῦ, διότι εἶναι σκεῦος μου ἐκλεκτόν». Γενομένου δὲ ἀφάντου τοῦ εἰπόντος καὶ παραδώσαντος, ἀμέσως ὁ εἰς τὴν σχολὴν τοῦ σατανᾶ μαθητεύσας Γραμματικὸς γίνεται δεκτὸς παρὰ τοῦ τυράννου καὶ τοῦ μυσαροῦ μυστηρίου τῆς αἱρέσεως ἀκροατὴς καθίσταται. Ἀμέσως τότε τοῦ ἐδόθησαν χρήματα πλουσιοπαρόχως καὶ κατετάγη μετὰ τῶν ἀξιωματούχων, ἀφοῦ πρῶτον ἔδωσεν ὑποσχέσεις, ὅτι θὰ ἐξαπλώσῃ προθύμως τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέως δοξαζόμενα, μὲ τὸ νὰ εὕρῃ πολλοὺς οἵτινες θέλουσι συνεργασθῆ εἰς τὴν μιαρὰν ταύτην ὑπόθεσιν καὶ ὅτι οὐδεὶς θὰ δυνηθῇ νὰ ἀντισταθῇ εἰς τὰς πιθανολογίας του, τὰς ὁποίας ἔχει νὰ ἀντιπαρατάξῃ ἐναντίον ἐκείνων οἵτινες ἤθελον συζητήσει μετ’ αὐτοῦ. Ταῦτα πάντα συλλογιζόμενος ὁ φρενόληπτος βασιλεὺς εἶπε· «Μὴ σὲ μέλει, ὦ φίλε, προσπάθησον σὺ νὰ εὕρῃς καὶ ἄλλους ὁμόφρονας μὲ ἡμᾶς καὶ δι’ ὅλα τὰ ἄλλα θὰ εἶμαι ἐγὼ συνεργός σου».

Μετ’ ὀλίγον χρόνον ὁ τοῦ Λέοντος χαμαιλέων παρουσίασε τοὺς ὁμόφρονας εἰς τον τύραννον. Ἦσαν δε οὗτοι ἐκ μὲν τῶν τῆς συγκλήτου, ὁ Ἰωάννης ὁ ἐπιλεγόμενος Σπέκτας καὶ ὁ Εὐτυχιανός, ἐκ δὲ τῶν τῆς Ἐκκλησίας ὁ Ἀντώνιος ὁ Συλαίου, ἐκ τῶν ἐν τοῖς Μοναστηρίοις Λεόντιος τις καὶ ὁ Ζωσιμᾶς, ὅστις ἐν τέλει μετὰ τὰς φλυάρους συνομιλίας ἀπεκαλύφθη εἰς μοιχείας, συνελήφθη, τοῦ ἀπεκόπη ἡ ρὶς καὶ καταδικασθεὶς εἰς τὸν δι’ ἀγχόνης θάνατον, ἀπέρριψε βιαίως τὴν ἀθλίαν του ψυχήν, τῆς θείας Δίκης μὴ εὐσπλαγχνισθείσης αὐτὸν ὡς συχνάκις συμβαίνει.