Ἐπειδὴ διὰ τὴν δόξαν τοῦ ἐν Ὑψίστοις Θεοῦ, ἀπεστάλη καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἡ βασιλεύσασα τότε Εἰρήνη, ἡ φιλευσεβὴς καὶ φιλόθεος καὶ φίλη τῶν Ρωμαϊκῶν σκήπτρων μετὰ τοῦ υἱοῦ της Κωνσταντίνου, ἐδωρήσατο καὶ αὕτη εἰρήνην ἄκραν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὰ Μοναστήρια καὶ Ἀσκητήρια καὶ τῶν σεπτῶν καὶ ἁγίων Εἰκόνων τὴν προσκύνησιν, ὡς ἥρμοζεν, ἐπανέφερεν, ἔχουσα συνεργὸν τὸν μέγαν ἐν Πατριάρχαις Ταράσιον (784-806).
Τότε ἡ ἀοίδιμος ἐκείνη βασίλισσα τοὺς ἐν ἐξορίᾳ Πατέρας μετὰ τῆς προσηκούσης τιμῆς ἐπανέφερε καὶ πλῆθος Μοναχῶν ἐν τῇ βασιλευούσῃ συνήθροισε καὶ Μοναστήρια καὶ Ἀσκητήρια καὶ πτωχοτροφεῖα μετ’ ἐνισχύσεως τῶν πόρων των ἀνήγειρε καὶ ἄλλα πολλὰ κατὰ Θεὸν ἔργα ἐτέλεσε καὶ χαρὰν ἀπερίγραπτον προσέφερεν εἰς τοὺς φίλους τῆς εὐσεβείας, ἂν καὶ παρηγκωνίσθη μετὰ καιρὸν καὶ ἐπιβουλὴν ὑπέστη, ὅλα δὲ ταῦτα παρὰ τοῦ υἱοῦ. Καὶ πάλιν ὅμως ἀνηγορεύθη εἶτα μετὰ περισσοτέρας τιμῆς, ἵνα τιμωρήσῃ, ἂν καὶ παρὰ τὴν θέλησίν της, ἀλλὰ πρὸς σωφρονισμὸν καὶ πρὸς παράδειγμα δικαιοτάτης καὶ ἀπροσωπολήπτου βασιλείας τὸν παρεκτραπέντα υἱόν. Ἐπειδὴ ὅμως καὶ ὁ Λάζαρος ὁ φίλος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ἐπὶ τέσσαρας ἡμέρας κείμενος νεκρός, ἂν καὶ ἀφυπνίσθη παρὰ τοῦ Κυρίου καὶ ἠξιώθη καὶ πάλιν παραδόξως τῆς ζωῆς, πρὸς ἀπόδειξιν τῆς ὑπὸ τῶν Σαδδουκαίων ἀμφισβητουμένης ἀληθείας περὶ τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως, ἐν τούτοις καὶ πάλιν καὶ αὐτὸς ἀπέθανε, ἐπειδὴ εἶναι ἀλληλένδετον μὲ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν τὸ ἀπαράθραυστον ἐπιτίμιον τοῦ νὰ ἀποθάνῃ τις, διότι δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ὅστις θέλει ζήσει καὶ δὲν θέλει γευθῆ θάνατον, διὰ τοῦτο, τίποτε τὸ παράδοξον δὲν εἶναι ἂν καὶ ἡ εὐσεβεστάτη βασίλισσα Εἰρήνη ἦλθε καὶ αὐτὴ εἰς τὸ τέλος τοῦ βίου. Ὅθεν, ἀφοῦ ἐλυτρώθη ἀπὸ τὴν υἱϊκὴν ἐπιβουλὴν καὶ ἀνῆλθε πάλιν εἰς τὸ βασιλικὸν ἀξίωμα, ἵνα ἐλεγχθῇ ἡ ἀσθένεια τῶν παραλόγως ἐπιβουλευθέντων αὐτήν, ἐτελεύτησε καὶ αὐτὴ εὐσεβῶς ἐν ἔτει ωβ’ (802).
Μετὰ τὴν Εἰρήνην ἀνεδείχθη βασιλεὺς ὁ Νικηφόρος Α’ (802-811), ἀνὴρ ὅστις ὄχι μόνον οὐδόλως ἠνώχλησε τὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀρίστην εὐσέβειαν ἐστράφη πρὸς Αὐτήν. Πλὴν πρὸς δικαίαν τιμωρίαν τῆς προγονικῆς ἐπιμιξίας, τὴν ὁποίαν ἐξήλεγξε κατὰ κράτος ὁ Ὅσιος Θεόδωρος, ὁ πολύαθλος Ὁμολογητὴς καὶ Ἡγούμενος τοῦ Στουδίου [8],