Ἐστιγμάτιζε τότε ὁ Ἅγιος τὸν βασιλέα διὰ τὴν πλάνην του. Ὁ δὲ βασιλεύς, ὡς εἶδεν ὅτι οὐδόλως ἐβλάβη ἐξ αὐτοῦ, προστάσσει τὸν μάγον Ἀθανάσιον νὰ τοῦ δώσῃ καὶ τὸ θανάσιμον δηλητήριον. Τὸ ἐπῆρε λοιπὸν καὶ ἐκεῖνο ὁ Ἅγιος, ἀλλ’ οὐδὲ ἐξ ἐκείνου ἐβλάβη. Ὅλοι τότε οἱ ἰδόντες καὶ τὸ θαῦμα τοῦτο τοῦ Ἁγίου ἐξεπλάγησαν καὶ μάλιστα ὁ μάγος Ἀθανάσιος, ὅστις ἐγνώριζε τὴν δύναμιν τῶν φαρμάκων του. Μετ’ ὀλίγον δέ, ἀφοῦ παρῆλθεν ἡ πρώτη ἔκπληξις, λέγει ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἕως πότε θὰ κρύπτῃς ἀπὸ ἡμᾶς τὴν ἀλήθειαν, Γεώργιε; Πῶς κατεφρόνησες τόσας τιμωρίας; Ἀληθῶς καὶ τώρα δὲν ἐβλάβης ἀπὸ τὰ δηλητήρια; Μὴ κρύπτῃς ἀπὸ ἡμᾶς τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ εἰπὲ αὐτήν, ἵνα ἀκούσωμεν μὲ πᾶσαν προθυμίαν». Ὁ δὲ μέγας τοῦ Χριστοῦ τροπαιοῦχος Γεώργιος ἀπεκρίθη· «Μὴ νομίζῃς, ὦ βασιλεῦ, ὅτι μὲ τέχνας ἀνθρωπίνας διεφυλάχθην, ἀλλὰ μόνον ἀπὸ τὴν χάριν καὶ δύναμιν τοῦ Θεοῦ μου, διότι Ἐκεῖνος οὕτω μᾶς ἐδίδαξεν». Ὁ Διοκλητιανὸς τότε εἶπε· «Καὶ τὶ σᾶς ἐδίδαξεν ὁ Θεός σας;». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Προβλέπων ὁ Χριστὸς τὴν ἰδικήν μας ἀσθένειαν καὶ γνωρίζων ὅ,τι θέλομεν πάθει, μᾶς παρήγγειλεν εἰπών· «Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τὸ σῶμα» (Ματθ. ι’ 28) καὶ περισσότερόν τι μὴ δυναμένων ποιῆσαι· διότι «Θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται» (Λουκ. κα’ 18)· ἔστω δὲ καὶ ἂν θανάσιμόν τι πίητε, δὲν θέλετε βλαβῆ [3]. Ἄκουσον δὲ σαφέστερον, βασιλεῦ. Εἶπεν ὁ Χριστός· «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει» (Ἰωάν. ιδ’ 12).

Ταῦτα ἀκούων ὁ Διοκλητιανὸς καὶ θέλων νὰ πληροφορηθῇ καλλίτερον ἠρώτησε καὶ πάλιν· «Καὶ ποῖα λέγετε ὅτι εἶναι τὰ ἔργα τοῦ Χριστοῦ σας;». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἰατρεῖαι τυφλῶν, θεραπεῖαι ἀσθενούντων, ἰάσεις χωλῶν, ἀναστάσεις νεκρῶν καὶ ἄλλα πάμπολλα τοιαῦτα». Στραφεὶς τότε ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἀθανάσιον λέγει πρὸς αὐτόν· «Τί λέγεις σὺ δι’ αὐτά;». Ὁ Ἀθανάσιος ἀπεκρίθη· «Θαυμάζω, βασιλεῦ, πῶς ἐμπαίζει τὴν βασιλείαν σου καὶ δὲν τὸν καταδικάζεις· διότι ἡμεῖς, καθ’ ἑκάστην, τόσα καλὰ καὶ τόσα θαύματα ἀπολαμβάνομεν ἀπὸ τοὺς μεγάλους θεούς, ἀλλὰ ἀνάστασιν νεκρῶν ἀκόμη δὲν ἠκούσαμεν ἕως τώρα. Ἐνῷ αὐτὸς μὲ τοιαύτην αὐθάδειαν λέγει ὅτι ὁ Θεός του δύναται καὶ νεκροὺς νὰ ἀναστήσῃ. Ἐὰν λοιπὸν πράγματι, βασιλεῦ τιμημένε, δύναται αὐτὸς νὰ ἀναστήσῃ νεκρόν, τότε θέλομεν γνωρίσει ὅλοι, ὅτι ἀληθῶς μέγαν Θεὸν προσκυνεῖ οὗτος».