Ἔπειτα καὶ τὸν Θεὸν ἐπικαλούμενος ἔλεγε· «Ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ, Κύριε, καὶ ἴδε τὸν κόπον μου καὶ ἄκουσον τοὺς στεναγμοὺς τοῦ τιμωρουμένου δούλου Σου, διότι ἐπληθύνθησαν οἱ ἐχθροί μου καὶ ἀδίκως μὲ ἐμίσησαν διὰ τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον· ἀλλὰ Σὺ ἰάτρευσόν με, Δέσποτα, διότι ἐταράχθησαν τὰ ὀστᾶ μου καὶ δός μοι ὑπομονὴν ἕως τέλους τῆς ζωῆς μου, διὰ νὰ μὴ εἴπουν οἱ ἐχθροί μου ὅτι μὲ ἐξεδικήθησαν». Ταῦτα ἔλεγε προσευχόμενος ὁ Ἅγιος, ἕως ὅτου τὸν ἔκλεισαν εἰς τὴν φυλακήν. Ἔμεινε δὲ ἐκεῖ φυλακισμένος ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα.
Τὸ πρωῒ ἐκάθησεν ὁ βασιλεὺς μεθ’ ὅλων τῶν ἀρχόντων εἰς εὑρὺν ἀνοικτὸν χῶρον καὶ προστάσσει τοὺς στρατιώτας νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ νὰ φέρουν τὸν Ἅγιον, ἔστω καὶ βασταζόμενον. Ὅταν ὅμως εἶδεν ὅτι ἤρχετο περιπατῶν ἠρέμως ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τῶν ποδῶν του, μὲ πολλὴν ἔκπληξιν λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἆρα γε, χαρὰν καὶ εὐφροσύνην σοῦ ἐπροξένησαν τὰ ὑποδήματα, Γεώργιε;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ναί, βασιλεῦ». Ἐξοργισθεὶς τότε ὁ Διοκλητιανὸς εἶπεν· «Ἄφες, ἄθλιε, τὰς μωροτεχνίας σου καὶ τὰς μαγείας σου καὶ θυσίασε εἰς τοὺς θεούς, διότι ἄλλως θέλεις ὑποστῆ βαρυτέρας τιμωρίας, τέλος δὲ θέλεις χάσει καὶ τὴν γλυκυτάτην ζωήν». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Τόσον μωρὸς καὶ ἄφρων εἶσαι, ὦ βασιλεῦ, ὥστε νὰ ὀνομάζῃς τὰς εὐεργεσίας καὶ τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ μου μωροτεχνίας καὶ μαγείας;». Ὡς ἤκουσε τὸν λόγον τοῦτον ὁ βασιλεύς, ἐθυμώθη σφόδρα καὶ εὐθὺς μὲ φοβερὰν φωνὴν ἐπρόσταξε τοὺς ὑπηρέτας του νὰ δείρουν τὸν Ἅγιον εἰς τὸ στόμα, εἰπὼν εἰς τὸν Ἅγιον· «Μάθε νὰ τιμᾷς τοὺς βασιλεῖς καὶ ὄχι νὰ τοὺς ὑβρίζῃς». Μετὰ ταῦτα πάλιν ἐπρόσταξε νὰ ρίψουν τὸν Ἅγιον κατὰ γῆς καὶ νὰ τὸν δείρουν μὲ ὠμὰ νεῦρα βοῶν χωρὶς λύπην.
Ἐπληγώθη τότε ὁ Ἅγιος εἰς τὴν κοιλίαν καὶ τὴν ράχιν τόσον, ὥστε τὸ σῶμα του ἐκόλλησεν εἰς τὴν γῆν μὲ τὸ αἷμα τὸ ὁποῖον ἐπάγωσεν· ὅμως ὁ Ἅγιος ὑπέμενεν ὅλα καὶ ηὐχαρίστει τὸν Θεόν, ἔλαμπε δὲ τὸ πρόσωπόν του ὡς αὐτὸς ὁ ἥλιος, τόσον ὥστε καὶ ὁ βασιλεὺς Διοκλητιανός, θαυμάζων, ἔλεγεν εἰς τοὺς μετ’ αὐτοῦ συγκαθημένους· «Νομίζω, ὅτι αὐτὰ τὰ ὁποῖα κάμνει ὁ Γεώργιος εἶναι ὄχι μόνον ἔργα ἀνδρείας, ἀλλὰ μετέχουσι καὶ τῆς μαγικῆς τέχνης». Ὁ δὲ ἐπίτροπος τῆς βασιλείας Μαγνέντιος ἀπεκρίθη· «Ἐδῶ, βασιλεῦ, εὑρίσκεται ἄνθρωπός τις τεχνίτης εἰς τὴν μαγικήν· ἐὰν δὲ ὁρίσῃς νὰ ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀμέσως θέλει νικηθῆ ὁ Γεώργιος καὶ θέλει ὑποταχθῆ εἰς τὰ προστάγματά σου».