Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἔζη καὶ ὁ Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, νέος ὢν κατὰ τὴν ἡλικίαν, ἕως εἴκοσιν ἐτῶν, εὐγενὴς κατὰ τὸ γένος καὶ πλούσιος, εὐσεβὴς δὲ πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ Χριστιανὸς εἰς τὴν Πίστιν. Οἱ γονεῖς του ἦσαν ἀπὸ τὴν Καππαδοκίαν, ἀλλ’ εἰς ἡλικίαν δέκα ἐτῶν ἀπέμεινεν ὀρφανὸς ἐκ πατρός. Ἡ μήτηρ του τότε τὸν ἔφερε μετ’ αὐτῆς εἰς τὴν Παλαιστίνην, τὴν πατρίδα των, ὅπου εἶχεν ἀρκετὰ κτήματα. Ὅταν δὲ ἔγινε δεκαοκτὼ ἐτῶν ἐκλήθη στρατιώτης ὑπὸ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ὑπὸ τοῦ ὁποίου μετὰ τὴν ἐκπαίδευσίν του ἔγινε σημαιοφόρος. Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἀπέθανε καὶ ἡ μήτηρ του. Ὅταν δὲ ἀπέμεινε καὶ ἐκ ταύτης ὀρφανός, παρέλαβε χρήματα πολλὰ καὶ παρουσιασθεὶς εἰς τὸν βασιλέα ἐζήτη μεγαλυτέραν τιμὴν καὶ ἀξίωμα.
Κατ’ ἐκείνας τὰς ἡμέρας συνήχθησαν καὶ οἱ ἡγεμόνες τῆς Ἀνατολῆς διὰ νὰ λάβουν ἀποφάσεις κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, τοῦτο δὲ ἰδὼν ὁ Ἅγιος προέκρινε νὰ ἀποκαλυφθῇ ὅτι εἶναι Χριστιανός, καὶ νὰ μαρτυρήσῃ διὰ τὸν Χριστόν. Εὐθὺς τότε ἐπώλησεν ὅ,τι εἶχεν, ἔδωκεν εἰς τοὺς πτωχοὺς τὰ χρήματα τὰ ὁποῖα εἰσέπραξεν, ἠλευθέρωσε τοὺς δούλους του καὶ ἐν γένει ἀφοῦ ἔπραξε πᾶν ὅ,τι ἔκρινε καλὸν ἔσπευσε πάραυτα εἰς τὴν Νικομήδειαν, ὅπου εὑρίσκετο τότε ὁ Διοκλητιανός [2]. Κατὰ δὲ τὴν τρίτην σύναξιν τῶν ἀρχόντων τῆς Ἀνατολῆς, ἡ ὁποία ἐγένετο ἐκεῖ καὶ κατὰ τὴν ὁποίαν ἐπρόκειτο νὰ γράψουν τὰ διατάγματα, ὁ γενναῖος Γεώργιος παρουσιάσθη εἰς τὸ μέσον τοῦ συνεδρίου καὶ εἶπεν· «Ἕως πότε, ὦ βασιλεῦ καὶ λοιποὶ ἄρχοντες, θὰ συνεχίζετε αὐτὸν τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Χριστιανῶν; Εἶσθε συνηθισμένοι νὰ εἰρηνεύετε καὶ νὰ ἔχετε ἀγάπην μὲ ὅλον τὸν κόσμον. Τώρα λοιπὸν τίνος ἕνεκεν ἀγαπᾶτε τοὺς πολέμους καὶ τὰ σκάνδαλα καὶ θέλετε νὰ χύσετε αἷμα δίκαιον καὶ ἅγιον καὶ νὰ ταλαιπωρῆτε λαὸν εὐσεβῆ καὶ Ὀρθόδοξον, ἐξαναγκάζοντες τοὺς Χριστιανοὺς νὰ πιστεύουν εἰς τὰ εἴδωλα; Ἄνθρωποι πεπλανημένοι, δὲν εἶναι τὰ εἴδωλα θεοί· μὴ πλανᾶσθε, μὴ τυφλώνεσθε ψυχικῶς καὶ σωματικῶς, διότι μόνον ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός· Αὐτὸς μόνον εἶναι ἀληθὴς Κύριος. Ἐξ Αὐτοῦ τὰ πάντα ἔγιναν καὶ μὲ τὸ πνεῦμα Αὐτοῦ εἶναι στερεωμένα· λοιπὸν καὶ σεῖς, μάθετε τὴν εὐσέβειαν καὶ παύσετε νὰ τυραννῆτε τοὺς εὐσεβεῖς».
Ταῦτα εἶπεν ὁ Μάρτυς. Οἱ δὲ ἄρχοντες ἔβλεπον πρὸς τὸν βασιλέα, ἵνα ἴδουν τὶ ἐκεῖνος θέλει εἴπει. Ὁ βασιλεὺς ὅμως, ἀπὸ τὴν μεγάλην του ὀργὴν δὲν ἠδύνατο νὰ ἀποκριθῇ· μόνον ἔκαμε νεῦμα πρὸς τὸν ἐπίτροπον τῆς βασιλείας του, Μαγνέντιον τὸ ὄνομα, νὰ δώσῃ τὴν ἀπόκρισιν.