Τότε οἱ στρατιῶται ἔφεραν τὸν Ἅγιον εἰς τὸν βωμὸν ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως· ὁ δὲ βασιλεύς, ὡς εἶδεν αὐτόν, ἐγένετο ἔξω φρενῶν, οἱ δὲ παρευρισκόμενοι εἰς τὴν θυσίαν ἐγένοντο ἔκθαμβοι. Τότε οἱ μὲν εἶπον ὅτι εἶναι ἄλλος ὅμοιός του, ἄλλοι δὲ ὅτι εἶναι φάντασμα. Ὁ δὲ Ἅγιος ἔκραξε μεγαλοφώνως· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γεώργιος». Δύο δὲ ἄνθρωποι ἐκ τῶν ἐκεῖ εὑρεθέντων, Ἀνατόλιος καὶ Πρωτολέων ὀνομαζόμενοι, ἀρχηγοὶ χιλίων στρατιωτῶν, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ μεγαλοφώνως ἀνέκραξαν· «Εἷς εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν». Εὐθὺς τότε ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς νὰ τοὺς ἀποκεφαλίσουν ἔξω τῆς πόλεως. Πολλοὶ δέ, ἀπὸ τὸν φόβον τῆς ὀργῆς τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, δὲν ἐτόλμησαν νὰ παρακολουθήσουν τὴν ἐκτέλεσιν. Ἡ δὲ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα ἠθέλησε νὰ παρακολουθήσῃ, καθὸ Χριστιανή, ἀλλ’ ὁ ἐπίτροπος τῆς βασιλείας Μαγνέντιος δὲν ἄφησεν αὐτήν, διὰ τὸν φόβον τοῦ βασιλέως. Λυπούμενος δὲ ὁ βασιλεὺς καὶ ὀργιζόμενος, εὑρισκόμενος δὲ εἰς ἀπορίαν ὡς μὴ γνωρίζων τὶ νὰ πράξῃ, προστάσσει νὰ γεμίσουν εὐθὺς δι’ ἀσβέστου λάκκον τινὰ ἀρκετὰ μεγάλον καὶ νὰ τὸν πληρώσουν δι’ ὕδατος, πάραυτα δὲ νὰ ρίψουν ἐντὸς τοῦ λάκκου τὸν Ἅγιον καὶ νὰ τὸν ἀφήσουν ἐκεῖ τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, ἕως οὗ ἀφανισθῇ τὸ σῶμα του ὅλον καὶ οὐδὲ ὀστοῦν ἀπομείνῃ.

Ὡδήγουν λοιπὸν οἱ στρατιῶται τὸν μέγαν Γεώργιον, ἵνα τὸν ρίψουν εἰς τὸν λάκκον ἐκεῖνον· αὐτὸς δέ, ἐνῷ μετέβαινε, μετὰ μεγάλης φωνῆς οὕτω προσηύχετο· «Ὁ βοηθὸς τῶν θλιβομένων, Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπάκουσόν μου τοῦ δούλου Σου, καὶ ἴδε ἐπ’ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με καὶ σῶσον με ἀπὸ τὰς τέχνας τοῦ Σατανᾶ, αἵτινες μὲ ἀπειλοῦν· δός μοι, Χριστέ μου, δύναμιν ἕως τοῦ τέλους τῆς ζωῆς μου, ἵνα διαφυλάξω τὴν πίστιν τοῦ Ὀνόματός Σου τοῦ Ἁγίου καὶ μὴ μὲ παραδώσῃς εἰς τὰς ἀνομίας μου, διὰ νὰ μὴ εἴπωσιν οἱ ἐχθροί Σου, οἱ καὶ ἰδικοί μου ἐχθροί, ποῦ εἶναι ὁ Θεός του; Δεῖξον τὴν δύναμίν Σου καὶ δόξασε, Κύριε, τὸ ὄνομα Σου τὸ Ἅγιον, δι’ ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ· στεῖλε, Κύριε, τὸν Ἄγγελον φύλακά μου, νὰ μὲ λυτρώσῃ ἀπὸ τὸν πειρασμὸν τοῦτον, ὡς ἐλύτρωσε καὶ τοὺς Ἁγίους Τρεῖς Παῖδας ἀπὸ τὴν κάμινον τῆς Βαβυλῶνος· ὅτι Σὺ εἶσαι δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν». Ταῦτα δὲ εἰπών, ἔκαμε τὸν σταυρόν του καὶ εὐθὺς εἰσῆλθεν εἰς τὸν λάκκον χαίρων καὶ ὑμνῶν τὸν Θεόν. Τότε οἱ ἀποσταλέντες στρατιῶται, ἀφοῦ ἔπραξαν καθὼς ὥρισεν ὁ βασιλεύς, ἐπέστρεψαν εἰς τὴν βάσιν των.