Ὁ Μαγνέντιος τότε ἐκάλεσε πλησίον του τὸν Ἅγιον καὶ τοῦ εἶπεν· «Εἰπέ μας, Γεώργιε, τίς ἦτο ἡ ἀφορμὴ νὰ παρουσιασθῇς σήμερον καὶ νὰ μᾶς εἴπῃς ὅσα εἶπες;». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ἡ ἀλήθεια μὲ ἠνάγκασε». Λέγει ὁ Μαγνέντιος· «Καὶ τίς εἶναι ἡ ἀλήθεια;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὅστις διώκεται σήμερον ἀπὸ σᾶς». Ἔκπληκτος τότε ὁ Μαγνέντιος ἠρώτησεν· «Ὥστε καὶ σὺ Χριστιανὸς εἶσαι;». Καὶ ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Δοῦλος εἶμαι τοῦ Χριστοῦ μου διὰ τοῦτο ἐνεπιστεύθην εἰς τὴν Αὐτοῦ δύναμιν καὶ ἦλθον ἵνα σᾶς ἐλέγξω καὶ εἴπω τὴν ἀλήθειαν».
Ἐκ τοῦ συμβάντος τούτου σύγχυσις μεγάλη ἔγινε μεταξὺ τοῦ πλήθους, ὁ δὲ βασιλεύς, ἀφοῦ ἐπρόσταξε τοὺς διαλαλητὰς νὰ καταπραΰνουν τὸν λαόν, στρέψας μετὰ ταῦτα, εἶπε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἐγὼ πρὸ πολλοῦ θαυμάζων τὴν εὐγένειάν σου καὶ τὴν ἐντιμότητά σου σὲ ἐτίμησα καὶ σὲ ἐδόξασα καὶ τώρα μὴ ὑπολογίζων τοὺς λόγους σου, ἐξ αἰτίας τῆς πολλῆς ἀγάπης τὴν ὁποίαν τρέφω πρὸς σέ, ἀκόμη δὲ καὶ διὰ τὴν σωματικήν σου δύναμιν καὶ τὴν φρόνησιν, ἡ ὁποία σὲ διακρίνει, ὡς πατήρ σου σὲ συμβουλεύω τὸ καλλίτερον καὶ σοῦ λέγω νὰ μὴ θελήσῃς νὰ ἀφήσῃς τὴν τάξιν σου καὶ τὸ ἀξίωμά σου καὶ νὰ παραδώσῃς τοιοῦτον ὡραιότατον σῶμα εἰς τὰ βάσανα καὶ τὰς τιμωρίας· ἀλλὰ ἐλθὲ καὶ θυσίασε εἰς τοὺς θεοὺς καὶ ἐγὼ θέλω σὲ ἀνταμείψει μὲ μεγαλυτέραν τιμήν, ὥστε νὰ παρακάθησαι μετὰ τῶν συγκαθημένων μας». Ἔμπλεως ὅμως πίστεως καὶ θάρρους ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθῃ· «Εἴθε, ὦ βασιλεῦ, νὰ ἤθελες γνωρίσει τὸν Θεόν, πρὸς τὸν ὁποῖον σοὶ λέγω, νὰ προσφέρῃς καὶ σὺ θυσίαν αἰνέσεως καὶ τότε Αὐτὸς θὰ σὲ ἀξιώσῃ διὰ τοῦ μεγίστου ἀξιώματος τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Διότι αὐτὴ ἡ βασιλεία, τὴν ὁποίαν σὺ τώρα κρατεῖς, ταχέως φθείρεται καὶ ἀφανίζεται, καμμίαν δὲ ὠφέλειαν δὲν δίδει εἰς ἐκείνους οἵτινες ἔχουν ταύτην. Τοιαύτης λοιπὸν βασιλείας τιμὴ δὲν δύναται νὰ μὲ ταπεινώσῃ, οὔτε εἶναι δυνατὸν ὅσον σκληρὰ καὶ ἂν εἶναι τιμωρία τῆς τοιαύτης ἐξουσίας νὰ μὲ χωρίσῃ ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ταῦτα ἔλεγεν ὁ Μάρτυς. Ὁ δὲ βασιλεύς, ἔξαλλος ἐκ τοῦ θυμοῦ καὶ ἐσκοτισμένος ἐκ τῆς ὀργῆς, προστάσσει τοὺς ὑπηρέτας του, ἀφοῦ σπαράξουν τὸν Ἅγιον μὲ τὰ ἀκόντια, νὰ τὸν ρίψουν εἰς τὴν φυλακήν. Ἀπὸ τὰ ἀκόντια ὅμως ἐκεῖνα ἕνα μόνον ἐκτύπησε τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου, τὰ δὲ περισσότερα ἐλύγισαν εἰς τὴν ἄκραν ὡσὰν νὰ ἦσαν ἐκ μολύβδου.