Ἀφοῦ λοιπὸν παρῆλθεν ὀλίγη ὥρα καὶ κατέπαυσεν ἡ ταραχὴ καὶ ὁ σάλος ἀπὸ τὴν ἔκπληξιν, ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεὺς Διοκλητιανὸς νὰ σιωπήσουν ἅπαντες, κατόπιν δὲ εἶπε πρὸς τὸν λαόν· «Βλέπετε τὴν πλάνην, ὦ ἄνδρες; Ὁ τρισκατάρατος Ἀθανάσιος, κάμνων χάριν εἰς τὸν ὁμοιότροπόν του μάγον Γεώργιον, δὲν τοῦ ἔδωσε φάρμακα βλαβερὰ καὶ θανάσιμα, ἀλλὰ μᾶλλον θεραπευτικά, διὰ τοῦτο θέλων νὰ δείξῃ καὶ τὴν μαγείαν του, προσεποιήθη ὅτι ὑπῆρξε νεκρὸς εἰς τὸν τάφον, ἐνῷ αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἠγέρθη ἦτο ζωντανός, μόνον δὲ κατὰ φαντασίαν ἀνέστησε τοῦτον». Ταῦτα εἶπεν ὁ βασιλεὺς καὶ εὐθὺς ἐπρόσταξε νὰ φονεύσουν τὸν Ἀθανάσιον καὶ τὸν ἀναστηθέντα ἄνθρωπον, χωρὶς καμμίαν ἀνάκρισιν ἢ ἐρώτησιν, διότι παρουσίᾳ πάντων ἐκήρυττον τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, τὸν δὲ Ἅγιον νὰ κλείσουν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ νὰ τὸν δέσουν δυνατά, αὐτὸς δὲ ὁ βασιλεύς ἀναχωρήσας, μετέβη εἰς τὸ παλάτιόν του νὰ συλλογισθῇ τὶ μέλλει νὰ πράξῃ. Φερόμενος λοιπὸν ὁ Ἅγιος εἰς τὴν φυλακὴν ηὐχαρίστει τὸν Θεὸν καὶ ἔλεγε χαίρων· «Δόξα σοι, Δέσποτα Κύριε, διότι συγκρατεῖς εἰς τὴν ἀλήθειαν ἐκείνους, οἵτινες ἐμπιστεύονται εἰς Σέ. Εὐχαριστῶ Σοι, διότι ἐπήκουσας τῆς δεήσεώς μου καὶ ἐξεπλήρωσας τὸ αἴτημά μου· ἀλλὰ ἀξίωσέ με, Χριστὲ ὁ Θεός μου, ταχέως νὰ ἔλθω πρὸς Σέ, ἵνα καταισχύνω τελείως καὶ τὸν διάβολον καὶ τὰς τέχνας του». Τότε ὅσοι ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστὸν ἐκ τῶν θαυμάτων τοῦ Ἁγίου ἐφιλοδώρουν διὰ χρημάτων τοὺς φύλακας καὶ ἤρχοντο πρὸς τὸν Ἅγιον, πίπτοντες δὲ εἰς τοὺς πόδας του, ἄλλοι μὲν ἰατρεύοντο ἐξ ἀσθενειῶν πάσχοντες, ἄλλοι δὲ ἐδιδάσκοντο τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ἐστερεώνοντο εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ.

Εἷς δὲ τούτων, Γλυκέριος ὀνόματι, ἦτο γεωργός, ἐνῷ δὲ ἐκαλλιέργει μὲ τοὺς βόας του τὸν ἀγρόν του, ἀπέθανεν ὁ εἷς ἐξ αὐτῶν. Λυπούμενος δὲ καὶ ἀπορῶν τὶ νὰ πράξῃ καθὸ πτωχός, ἔδραμεν εἰς τὴν φυλακήν, ὅπου ἦτο ὁ Ἅγιος καὶ ἔλεγε· «Λυπήσου με τὸν πτωχόν, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀνάστησε τὸ βόδι μου». Ὁ δὲ Ἅγιος μειδιῶν μετὰ γλυκύτητος εἶπε, πρὸς τὸν Γλυκέριον· «Πήγαινε εἰς τὸν ἀγρόν σου καὶ θέλεις εὕρει τοῦτον ζῶντα». Ἔτρεξε λοιπὸν πάραυτα ὁ Γλυκέριος εἰς τὸν ἀγρὸν καὶ εὗρε τὸν βοῦν του ζῶντα, ὡς τοῦ εἶπεν ὁ Ἅγιος. Εὐθὺς τότε ἐπανῆλθεν εἰς τὴν φυλακὴν πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἀληθῶς μέγας Θεὸς εἶναι ὁ Θεὸς τῶν χριστιανῶν». Ἀλλ’ οἱ στρατιῶται τὸν συνέλαβον καὶ τὸν ὡδήγησαν εἰς τὸν βασιλέα Διοκλητιανόν· ὁ δὲ βασιλεὺς οὔτε τὸν ἐξήτασε, οὔτε τὸν ἠρώτησεν, ἀλλὰ διέταξε νὰ τὸν ὁδηγήσουν παρευθὺς ἔξω τῆς πόλεως καὶ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν· ὅπερ καὶ ἐγένετο κατὰ τὴν προσταγήν του.