Ὁ βασιλεὺς ὡς ἤκουσε τὸν λόγον τοῦτον ἐχάρη καὶ λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ἂν θελήσῃς νὰ μὲ κάμῃς πατέρα σου καὶ νὰ μοῦ χαρίσῃς τὴν χαρὰν αὐτήν, ἐγὼ θέλω σὲ ἀνταμείψει μὲ πλούσια χαρίσματα». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ἂν ὁρίζῃς, βασιλεῦ, ἐλθὲ νὰ εἰσέλθωμεν εἰς τὸν ναόν, ἵνα ἴδω τοὺς θεούς σου». Εὐθὺς τότε ὁ βασιλεὺς ἐπρόσταξε τοὺς ἄρχοντάς του καὶ ὅλον τὸν λαὸν νὰ εἰσέλθουν εἰς τὸν ναόν, ἐνῷ τὸ πλῆθος ἀπὸ τὴν χαράν του ἐπολυχρόνιζον τὸν βασιλέα. Εἰσῆλθον δὲ ὅλοι εἰς τὸν βωμὸν καὶ ἀνέμενον νὰ ἴδουν τί θέλει πράξει ὁ Ἅγιος.
Τότε ὁ τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς Γεώργιος ἤγειρε τὴν δεξιάν του χεῖρά πρὸς τὸ εἴδωλον τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ εἶπε· «Θέλεις σύ, εἴδωλον ἄψυχον, νὰ λάβῃς, ὡς θεός, ἀπὸ ἐμὲ θυσίαν;». Ὁμοῦ δὲ μὲ τὸν λόγον ἔκαμε καὶ τὸν σταυρόν του· τὸ δὲ δαιμόνιον, τὸ ὁποῖον κατῴκει εἰς τὸ εἴδωλον, διὰ φωνῆς, μεγάλης ἐβόησε· «Δὲν εἶμαι ἐγὼ θεός, οὔτε ἄλλος τίς ἀπὸ ἡμᾶς, μόνον αὐτὸς τὸν ὁποῖον σὺ κηρύττεις εἶναι Θεὸς ἀληθινός. Ἡμεῖς εἴμεθα ἄλλοτε Ἄγγελοι καὶ λόγῳ τῆς ὑπερηφανείας μας ἐγίναμεν διάβολοι, ἀπὸ τότε δὲ περιπαίζομεν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὸν φθόνον μας καὶ μᾶς προσκυνοῦσιν ὡς θεούς». Λέγει τότε ὁ Ἅγιος· «Διατί λοιπὸν παραμένετε τώρα ἐδῶ, ὅπου παρευρίσκομαι καὶ ἐγὼ ὁ δοῦλος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ;». Παρευθὺς τότε μὲ τὸν λόγον τοῦ Ἁγίου βοὴ καὶ σύγχυσις καὶ κλαυθμοὶ ἠκούσθησαν προερχόμενοι ἀπὸ τὰ εἴδωλα τοῦ βωμοῦ, καταπεσόντα δὲ ταῦτα εἰς τὴν γῆν συνετρίβησαν εἰς τεμάχια. Τότε τινὲς τῶν ἱερέων τοῦ ναοῦ καὶ ἄλλοι ἐκ τοῦ πλήθους ἥρπασαν τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὸν βωμὸν καὶ δέροντες καὶ ὠθοῦντες τὸν ἐξέβαλον ἔξω, κράζοντες πρὸς τὸν βασιλέα· «Φόνευσε αὐτὸν τὸν μιαρὸν καὶ πλάνον, φόνευσέ τον πρὶν κατακρημνίσῃ καὶ τὸν ναὸν καὶ σέ, βασιλεῦ». Τότε ἡ βοὴ ἀπὸ τὰς κραυγὰς τοῦ πλήθους ἔφθασε μέχρι τοῦ παλατίου. Ἀκούσασα δὲ ταύτας τὶ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα δὲν ἠδυνήθη πλέον νὰ κρατῇ τὴν Πίστιν της μυστικὴν καὶ ἠθέλησε νὰ τὴν ἀποκαλύψῃ. Εὐθὺς λοιπὸν τρέχει δρομαίως πρὸς τὸν ναὸν τοῦ Ἀπόλλωνος, μὴ δυναμένη δὲ νὰ διασχίσῃ τὸ πλῆθος, ἔκραζε λέγουσα· «Ὁ Θεὸς τοῦ Γεωργίου βοήθει μοι, ὅτι Σὺ εἶσαι μόνος Θεὸς ἀληθινός».
Ὅταν δὲ τὸ πλῆθος ἡσύχασεν, ἐκάλεσεν ὁ βασιλεὺς τὸν Ἅγιον καὶ μετὰ πολλοῦ θυμοῦ τοῦ εἶπεν· «Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐγλωμοσύνη σου, κακὴ κεφαλή; Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον ἔμαθες νὰ θυσιάζῃς εἰς τοὺς θεούς;». Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Ναί, ἀνόητε βασιλεῦ, ἔμαθα νὰ καταφρονῶ τοὺς θεούς, οἵτινες δὲν ἠδυνήθησαν νὰ σώσουν τοὺς ἑαυτούς των ἀπὸ τὸν ἀφανισμόν».