Ἐνῷ δὲ ἔλεγεν ὁ Ἅγιος τοὺς λόγους τούτους, ἰδοὺ ἔφθασεν ἡ βασίλισσα Ἀλεξάνδρα, εὐθὺς δὲ ὡς εἶδε τὸν Ἅγιον δεδεμένον, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας του, καὶ τὸν μὲν Ἅγιον ηὐχαρίστει, τὸν δὲ βασιλέα ὕβριζε καὶ τὰ εἴδωλα περιεγέλα. Ἔκπληκτος τότε ὁ βασιλεὺς καὶ μὴ δυνάμενος πλέον τὰ συγκρατήσῃ τὴν ταραχήν του λέγει πρὸς τὴν βασίλισσαν· «Τί ἔπαθες, Ἀλεξάνδρα, καὶ ἠκολούθησες τὸν μάγον αὐτόν, ἀπαρνηθεῖσα τὴν πίστιν τῶν μεγάλων θεῶν;». Ἡ βασίλισσα ἀπεκρίθη· «Μωρότατε, ἀσεβέστατε καὶ παρανομώτατε βασιλεῦ, ἐτυφλώθης, ἐσκοτίσθης, ἐπλανήθης καὶ δὲν πιστεύεις τὴν ἀλήθειαν, οὔτε δύνασαι νὰ γνωρίσῃς ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθινός».

Ταῦτα ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς καὶ μὴ ἔχων τί ἄλλο νὰ πράξῃ, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἀπὸ τὸν θυμόν του, ἀφ’ ἑτέρου δὲ ἀπὸ τὴν λύπην του, διότι τὸν ἐξύβρισεν ἡ βασίλισσα, διέταξε νὰ φυλακίσουν ἀμφοτέρους, κατόπιν δὲ ἔγραψε κατὰ τοῦ Ἁγίου καὶ τῆς βασιλίσσης τοιαύτην ἀπόφασιν· «Ὁ Χριστιανὸς Γεώργιος, ὅστις κατεφρόνησε τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν καὶ ὕβρισε τοὺς θεούς, εἰς τὸ τέλος δὲ κατέστρεψε καὶ τὰ εἴδωλά των, προστάσσω νὰ ἀποκεφαλισθῇ, ὁμοῦ μὲ τὴν βασίλισσαν Ἀλεξάνδραν». Καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς οὕτως ὥρισεν. Ἡ δὲ βασίλισσα προσευχομένη εἰς τὴν φυλακὴν ἐδόξαζε νοερῶς τὸν Θεόν, ὡς δὲ ἀπέκαμε καὶ ἐκάθησεν εἰς πέτραν τινὰ παρέδωκε τὴν ἁγίαν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ. Τοῦτο ἰδὼν ὁ μέγας Γεώργιος ἐδόξασε τὸν θεόν. Οἱ δὲ στρατιῶται, παραλαβόντες τὸν Ἅγιον τὸν ὡδήγησαν ἔξω τῆς πόλεως, ἐκεῖνος δὲ μετὰ μεγαλυτέρας προθυμίας ἔσπευδε, ἵνα ταχέως ἀπολαύσῃ τοῦ ποθουμένου.

Ὅταν λοιπὸν ἔφθασεν ὁ Ἅγιος εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης, ἤγειρε τὰς χεῖρας του πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ προσηυχήθη πρὸς τὸν Θεὸν λέγων· «Δοξασμένος νὰ εἶσαι, Κύριε ὁ Θεός μου, διότι δὲν μὲ παρέδωκες ὡς θήραμα εἰς ἐκείνους, οἵτινες μὲ ἐζήτουν, οὔτε ἐχαροποίησας τοὺς ἐχθρούς μου, ἀλλὰ μὲ διέσωσας ὡς πτηνὸν ἐκ τῆς παγίδος τῶν κυνηγῶν· νῦν δὲ ἐπάκουσόν μου, Δέσποτα Ἅγιε, καὶ προστάτευσόν με τὸν δοῦλόν Σου κατὰ ταύτην τὴν τελευταίαν ὥραν. Διαφύλαξε τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τὴν πονηρίαν τοῦ κακοῦ δαίμονος καὶ τῶν ὑπηρετῶν του καὶ μὴ ἐνθυμηθῇς τὰ κακὰ τὰ ὁποῖα μοῦ ἔκαμον οἱ ἐχθροί Σου, ἀλλὰ συγχώρησέ τους καὶ δὸς εἰς αὐτοὺς εἰρήνην καὶ ἀγάπην, καθοδηγῶν τούτους εἰς τὸ θέλημά Σου· δέξου, Κύριέ μου, καὶ τὴν ἰδικήν μου ψυχὴν καὶ ἀνάπαυσε ταύτην μὲ τὰς ψυχὰς τῶν Ἁγίων Σου. Εἰς ἐκείνους δὲ οἵτινες ἐπικαλοῦνται τὸ ὄνομά μου εἰς βοήθειάν των, χάρισε τὰ αἰτήματα αὐτῶν, διότι Σὺ εἶσαι εὐλογητὸς καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.