καὶ ᾍδης εἶναι ὁ τόπος ὅπου ρίπτονται οἱ ἁμαρτωλοὶ (Ματθ. ια’ 23, Λουκ. ιϛ’ 23, Ἀποκ. α’ 18, ϛ’ 8, κ’ 13)· καὶ πυθμὴν τοῦ ᾍδου εἶναι τόπος φοβερώτερος (Παρ. ιδ’ 12, ιϛ’ 25). Εἰς αὐτὰς τὰς τιμωρίας διαμερίζονται οἱ ἁμαρτωλοί, ἕκαστος κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῶν ἁμαρτιῶν του, καθὼς εἶναι γεγραμμένον· «Μέλλει γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων αὐτοῦ καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ» (Ματθ. ιϛ’ 27, Ἀποκ. κ’ 13). Τὸ αὐτὸ σημαίνει καὶ τὸ ὅτι ὁ μὲν «δαρήσεται πολλάς», ὁ δὲ «δαρήσεται ὀλίγας» (Λουκ. ιβ’ 47-48).
«Καθὼς δὲ ἐνταῦθα, διάφοροι ὑπάρχουν τιμωρίαι, τοιουτοτρόπως συμβαίνει καὶ εἰς τὸν μέλλοντα αἰῶνα. Ὅσοι δὲ ἔχουσιν ἔχθραν μεταξύ των, ἐὰν συμβῇ ν’ ἀποθάνωσιν ἐχθρευμένοι, ἀναπόφευκτον καταδίκην θὰ εὕρωσιν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως καὶ ὡς μεμισημένοι θὰ σταλῶσιν εἰς τὸ ἐξώτερον πῦρ καὶ εἰς τὸ ἀτελεύτητον σκότος· διότι κατεφρόνησαν τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, ἥτις λέγει· «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν. ιγ’ 34, ιε’ 12, 17) καὶ «ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτὰ» (Ματθ. ιη’ 22) νὰ συγχωρῶμεν τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν. Ἕκαστος δέ, ἀφοῦ ἁμαρτήσῃ, χρεωστεῖ νὰ μὴ ἀδιαφορῇ οὔτε πάλιν ν’ ἀπελπίζεται· διότι ἔχομεν μεσίτην πρὸς τὸν Πατέρα τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν δίκαιον Θεόν, ὅστις εἶναι ἱλασμὸς τῶν ἁμαρτιῶν, ὄχι ἐκείνων, οἵτινες ἀδιαφοροῦσι καὶ ἀναβάλλουσι τὴν μετάνοιάν των, μήτε ἐκείνων, οἵτινες τρυφῶσι καὶ γελῶσι, ἀλλ’ ἐκείνων, οἵτινες πενθοῦσι καὶ μετανοοῦσι, καὶ ἐπικαλοῦνται ἡμέραν καὶ νύκτα τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν των, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ παρηγορηθῶσιν ὑπὸ τοῦ Παρακλήτου. Εἰς ἐκεῖνον δὲ ὅστις ἁμαρτήσῃ καὶ λησμονήσῃ τὰς ἁμαρτίας του καὶ ἀποθάνῃ εἰς αὐτὴν τὴν κατάστασιν, θὰ πέσῃ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐκείνη, τὴν ὁποίαν ὁ Ἰωσίας ἐφανέρωσεν εἰπών· «Φοβερὰ εἶναι ἡ ὀργὴ τῆς ἀπειλῆς τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς ἁμαρτωλούς» (Δ’ Βασ. κβ’ 13).
«Οὐαὶ εἰς ἐκείνους, οἵτινες πίνουσιν οἶνον μὲ τύμπανα καὶ αὐλοὺς καὶ δὲν ἐπιμελοῦνται τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου μήτε ἐνθυμοῦνται τοὺς λόγους του· οὐαὶ εἰς ἐκείνους, οἵτινες ἀφήνουσι τὸν καιρὸν τῆς μετανοίας καὶ δίδονται εἰς μετεωρισμοὺς καὶ γέλωτας, διότι θὰ ζητήσωσι τὸν καιρόν, τὸν ὁποῖον ἐδαπάνησαν καὶ δὲν θὰ τὸν εὕρωσιν· οὐαὶ εἰς τοὺς προσέχοντας εἰς πνεύματα πλάνης καὶ εἰς διδασκαλίας δαιμονιώδεις· διότι δι’ αὐτῶν θὰ καταδικασθῶσιν εἰς τὴν ἄλλην ζωήν· οὐαὶ εἰς ὅσους κάμνουσι γοητείας καὶ μαντείας καὶ παιδοφθορίας καὶ τὰ ὅμοια τούτοις.