Τότε ἐπερωτῶνται βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, πλούσιοι καὶ πτωχοί, μικροὶ καὶ μεγάλοι, περὶ τῶν ἔργων, τὰ ὁποῖα ἔπραξαν διότι εἶναι γεγραμμένον· «Πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. ιδ’ 10) διὰ νὰ ἀπολογηθῇ ἕκαστος δι’ ὅ,τι ἔπραξεν εἴτε ἀγαθόν, εἴτε πονηρόν καὶ ἀλλαχοῦ· «Δὲν ὑπάρχει κανείς, ὅστις λυτροῦται ἐκ τῶν χειρῶν μου» (Δευτ. λβ’ 39).

Ταῦτα ἀκούοντες οἱ μαθηταὶ τοῦ Ὁσίου, εἶπον πρὸς αὐτόν· «Παρακαλοῦμεν σε, Πάτερ, νὰ εἴπῃς εἰς ἡμᾶς τὰ μέλλοντα νὰ συμβῶσι μετὰ ταῦτα». Ἀπεκρίθη ὁ Ὅσιος· «Θέλω λαλήσει ἐν ὀδύνῃ τῆς καρδίας μου, ὅτι δὲν δύνασθε ν’ ἀκούσητε τὰ γενόμενα μετὰ ταῦτα· διὰ τοῦτο ἂς παύσωμεν, φιλόχριστοι». Πάλιν εἶπον, οἱ φιλόχριστοι· «Μήπως, Πάτερ ὁσιώτατε, αὐτὰ εἶναι φοβερώτερα τῶν ὅσων παρὰ Σοῦ ἠκούσαμεν πρότερον;».

Ὁ Πατὴρ Ἐφραὶμ καὶ διδάσκαλος, πάλιν δακρύσας, εἶπεν· «Ἂς εἴπω μετὰ δακρύων, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λαλήσῃ τις περὶ τῶν ἐσχάτων ἐκείνων, χωρὶς δάκρυα. Καὶ ἐπειδὴ ἔχομεν ἐντολὴν παρὰ τοῦ Ἀποστόλου νὰ παραδίδωμεν ταῦτα εἰς πιστοὺς ἀνθρώπους (Β’ Τιμ. β’ 1-2), ὑμεῖς δὲ εἶσθε πιστοί, παραδίδω ταῦτα εἰς ὑμᾶς καὶ ὑμεῖς διδάξατε αὐτὰ εἰς ἄλλους. Ἂν καὶ λυπεῖται ἡ καρδία μου εἰς τὴν διήγησιν ταύτην, ἀλλὰ συγχωρήσατέ μοι, εὐλογημένοι μου ἀδελφοί. Διότι τότε, ἀφοῦ ἐρευνηθῶσι καὶ δημοσιευθῶσι πάντα τὰ ἔργα ἐνώπιον Ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων καὶ πάντες οἱ ἐχθροὶ τεθῶσιν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ καταργηθῇ πᾶσα ἄλλη ἐξουσία καὶ δύναμις καὶ καμφθῇ ἐνώπιον Θεοῦ πᾶν γόνυ, τότε, καθὼς εἶναι γεγραμμένον, θέλει χωρίσει αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων, καθὼς ὁ ποιμὴν χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐριφίων (Ματθ. κε’ 32). Διότι οἱ ἔχοντες τὰ καλὰ ἔργα καὶ τοὺς καρποὺς τοὺς καλούς, χωρίζονται ἀπὸ τῶν ἀκάρπων καὶ ἁμαρτωλῶν. Αὐτοὶ θέλουσιν ἐκλάμψει ὡς ὁ ἥλιος, διότι ἐφύλαξαν τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου· αὐτοὶ εἶναι οἱ ἐλεήμονες, οἱ φιλόπτωχοι καὶ φιλόρφανοι, οἱ φιλόξενοι, οἱ ἐνδύοντες τοὺς γυμνούς, οἱ ἐπισκεπτόμενοι τοὺς ἐν ταῖς φυλακαῖς, οἱ βοηθοὶ τῶν καταθλιβομένων, οἱ ἐπιτηρηταὶ τῶν ἀσθενῶν, οἱ πενθήσαντες τώρα, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οἱ πτωχεύσαντες νῦν διὰ τὸν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχοντα πλοῦτον, οἱ συγχωρήσαντες τὰ παραπτώματα τῶν ἀδελφῶν, οἱ φυλάξαντες τὴν σφραγῖδα τῆς Πίστεως ἄθραυστον καὶ ἀμόλυντον ἀπὸ πάσης αἰρέσεως. Τούτους θέλει στήσει ἐκ δεξιῶν, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων».