«Ἔλθετε πρός με πάντες οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην καὶ ἐγὼ θέλω ἐμπλήσει ὑμᾶς ἀγαθῶν» (Ματθ. ε’ 6), τὰ ὁποῖα ἐποθήσατε, τὰ ὁποῖα «ὀφθαλμὸς δὲν εἶδε καὶ οὖς δὲν ἤκουσε καὶ ἀνθρώπινος νοῦς δὲν ἠννόησεν» (Α’ Κορ. β’ 9). Διότι ταῦτα ἡτοίμασα διὰ τοὺς μετανοοῦντας ἐκ τῆς πονηρᾶς ὁδοῦ αὐτῶν. Ταῦτα ἡτοίμασα διὰ τοὺς ἐλεοῦντας καὶ διὰ τοὺς πτωχοὺς κατὰ τὸ πνεῦμα· ταῦτα ἡτοίμασα διὰ τοὺς πενθοῦντας ἐν μετανοίᾳ· ταῦτα ἡτοίμασα διὰ τοὺς εἰρηνοποιούς· ταῦτα ἡτοίμασα διὰ τοὺς διωκομένους δι’ ἐμὲ καὶ συκοφαντουμένους καὶ ὀνειδιζομένους. Ἔλθετε πρός με πάντες οἱ πεφορτισμένοι καὶ ἀποτινάξατε καὶ ἀπορρίψατε ἀφ’ ὑμῶν τὸ φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν. Διότι οὐδεὶς ὅστις κατέφυγε πρός με δὲν ἔμεινε πεφορτισμένος, ἀλλ’ ἀπέρριψε τὴν κακὴν συνήθειαν καὶ ἐλησμόνησε τὴν τέχνην, τὴν ὁποίαν κακῶς ἔμαθε παρὰ τοῦ διαβόλου, ἔμαθε δὲ παρ’ ἐμοῦ τέχνην καλήν. Οἱ μάγοι προσελθόντες πρὸς ἐμέ, ἀπέρριψαν τὴν μαγείαν καὶ ἔμαθον θεογνωσίαν. Οἱ τελῶναι ἀφῆκαν τὰ τελωνεῖα καὶ συνέστησαν τὰς Ἐκκλησίας. Οἱ διῶκται ἔπαυσαν ἀπὸ τοῦ νὰ διώκωσι καὶ κατεδέχθησαν νὰ διώκωνται. Αἱ πόρναι ἐμίσησαν τὴν πορνείαν καὶ ἠγάπησαν τὴν σωφροσύνην. Ὁ λῃστὴς παρῄτησε τοὺς φόνους, λησμονήσας τὴν λῃστρικὴν τέχνην καὶ ἀνέλαβε τὴν εἰλικρινῆ Πίστιν καὶ ἔγινε κάτοικος τοῦ Παραδείσου. Ἔλθετε λοιπὸν καὶ ἡμεῖς πρός με, διότι τὸν ἐρχόμενον πρός με δὲν θέλω ἐκβάλει ἔξω» (Ἰωάν. ϛ’ 37).
«Ἠκούσατε, ἀγαπητοί, τὰς χρηστὰς ὑποσχέσεις καὶ τὰς γλυκείας φωνὰς τοῦ Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν; Τίς εἶδε τοιοῦτον φιλόστοργον Πατέρα; Τίς εἶδε τοιοῦτον καλὸν ἰατρόν; Ἔλθετε λοιπόν, ἂς προσπέσωμεν εἰς Αὐτόν, ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. Δόξα εἰς τὴν φιλανθρωπίαν Αὐτοῦ· δόξα εἰς τὴν μακροθυμίαν Αὐτοῦ, δόξα εἰς τὴν ἀγαθότητα Αὐτοῦ καὶ εἰς τὴν συγκατάβασιν Αὐτοῦ· δόξα εἰς τοὺς οἰκτιρμοὺς Αὐτοῦ· δόξα εἰς τὴν Βασιλείαν Αὐτοῦ, δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τὸ ὄνομα Αὐτοῦ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν».
«Πάλιν λέγω καὶ δὲν θέλω παύσει λέγων· ἂς μὴ ραθυμήσωμεν, ἁμαρτωλοί, ἄς μὴ δειλιάσωμεν· ἂς μὴ παύσωμεν βοῶντες νύκτα καὶ ἡμέραν μετὰ δακρύων· διότι εἶναι ἐλεήμων καὶ ἀψευδὴς καὶ ἐξάπαντος θὰ ἀνταμείψῃ τοὺς βοῶντας πρὸς Αὐτὸν ἡμέραν καὶ νύκτα. Διότι Αὐτὸς εἶναι ὁ Θεὸς τῶν μετανοούντων· ὁ Πατὴρ καὶ ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».