ἐδῶ φαίνονται ὡς μηδαμινὰ καὶ ὡς μὴ ὄντα, ἐκεῖ δὲ ὡς θηρία ἄγρια περικυκλώνουσι τοὺς βαδίζοντας τὰ τοιαῦτα βήματα καὶ μὴ μετανοοῦντας, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Προφήτου· διότι λέγει· «Ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ἡ ἀνομία τῆς πτέρνης μου κυκλώσει με» (Ψαλμ. μη’ 6). Δηλαδὴ ἡ πονηρία τοῦ βίου τούτου, ἤτοι τὰ βήματα τῆς πλατείας ὁδοῦ· τὰ ὁποῖα καὶ ὁ Ἀπόστολος ἀπηρίθμησε, λέγων· «Φανερὰ δέ ἐστι τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ἅτινά ἐστι μοιχεία, πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια, εἰδωλολατρία, φαρμακεία, ἔχθραι, ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, διχοστασίαι, αἱρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κῶμοι καὶ τὰ ὅμοια τούτοις» (Γαλ. ε’ 19-21). Ὡσαύτως καὶ οἱ γέλωτες, αἱ κραυγαί, ἡ τρυφή, αἱ κιθάραι, οἱ αὐλοί, οἱ χοροί, τὰ λουτρά, τὰ μαλακὰ ἐνδύματα, τὰ πολυτελῆ γεύματα, τὰ μαλακὰ στρώματα, αἱ ποικίλαι κλίναι, ἡ ἀδηφαγία καὶ ἡ μισαδελφία· τὸ δὲ χεῖρον, ἡ ἀμετανοησία καὶ τὸ νὰ μὴ ἐνθυμούμεθα διόλου τὴν ὥραν τοῦ θανάτου».
«Ταῦτα εἶναι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὰ βήματα τῆς χαλεπῆς, ἐκείνης ὁδοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι πολλοὶ οἱ περιπατοῦντες· διὰ τοῦτο θὰ εὕρωσι καὶ τὸ κατάλυμα ἀντάξιον ἀντὶ τῆς τρυφῆς, τὴν πεῖναν ἀντὶ τῆς μέθης, τὴν δίψαν ἀντὶ τῆς ἀναπαύσεως, τὴν ὀδύνην· ἀντὶ τοῦ γέλωτος τὸν ὀδυρμόν, ἀντὶ τῆς κιθάρας· τὸν κλαυθμόν, ἀντὶ τῆς πολυσαρκίας· τὸν σκώληκα, ἀντὶ τῶν χορῶν· θὰ συγκατοικήσωσι μετὰ τῶν δαιμόνων, ἀντὶ τῶν περιεργειῶν, τῶν γοητειῶν καὶ τῶν λοιπῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων, τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον, τὴν γέενναν τοῦ πυρὸς καὶ τὰ τούτοις ὅμοια, τὰ ὁποῖα εἶναι αἱ βοσκαὶ τοῦ διαβόλου, ὅπου ποιμαίνει τὰ πρόβατά του καὶ τοὺς ἰδίους φίλους καὶ μαθητάς, οἱ ὁποῖοι βαδίζουσι τὴν πλατεῖαν καὶ εὑρύχωρον ὁδόν, κατὰ τὸν λόγον τοῦ Προφήτου, ὅστις λέγει· «Ὡς πρόβατα ἐβλήθησαν εἰς τὸν ᾍδην, ὁ θάνατος θέλει ποιμαίνει αὐτούς» (Ψαλμ. μη’ 15). Ἡμεῖς δὲ ἂς ἐκκλίνωμεν ἀπὸ τὴν χαλεπὴν ἐκείνην ὁδὸν καὶ ἂς ἀκούσωμεν τὸν Κύριον, ὅστις λέγει· «Ἀγωνίζεσθε νὰ εἰσέλθητε διὰ τῆς στενῆς πύλης· διότι σᾶς λέγω ὅτι πολλοὶ θὰ ζητήσωσι νὰ εἰσέλθωσι καὶ δὲν θὰ δυνηθῶσι» (Ματθ. ζ’ 13-14). Καὶ πολλὰ ἄλλα λέγει ὁ Κύριος καὶ ὅλοι οἱ Θεοφόροι Πατέρες ὅμοια πρὸς ταῦτα λέγουσι μὲ μεγάλην φωνήν. Αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἐπειδὴ ἐνεθυμήθησαν οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες δὲν ἐλυπήθησαν τὰ σώματά των, ἀλλ’ ὑπέφεραν πᾶν εἶδος βασάνων, χαίροντες μὲ τὴν ἐλπίδα ν’ ἀπολαύσωσι τοὺς στεφάνους. Διὰ τοῦτο ἠγωνίσθησαν καὶ τώρα ἀγωνίζονται εἰς τὰς ἐρημίας καὶ εἰς τὰ ὄρη μὲ τὴν νηστείαν καὶ τὴν παρθενίαν ὄχι μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες, αἵτινες εἶναι τὸ ἀσθενέστερον μέρος, περιπατήσασαι τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην πύλην, ἐκέρδισαν τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».