Λόγος περὶ τῆς Δευτέρας Παρουσίας, τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Ὤ πόσον θέλομεν κλαύσει καὶ στενάξει, ὅταν ἴδωμεν τὰς μεγάλας ἐκείνας δωρεάς, τὰς ὁποίας μέλλουσι νὰ λάβωσι παρὰ τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης οἱ καλῶς ἀγωνισθέντες! Ὅταν ἴδωμεν διὰ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν τὴν ἀπόρρητον Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν! Καὶ πάλιν, ἐκ τοῦ ἄλλου μέρους, θέλομεν ἴδει τὰς φαινομένας φοβερὰς κολάσεις, ἐν τῷ μέσῳ δὲ τούτων πᾶσαν φυλὴν καὶ πᾶσαν ἀνθρωπίνην ψυχήν, ἀπὸ τοῦ πρωτοπλάστου Ἀδάμ, ἕως τοῦ ἐσχάτου πάντων γεννηθέντος καὶ πάντας μετὰ τρόμου γόνυ κλίνοντας καὶ προσκυνοῦντας κατὰ πρόσωπον κατὰ τὸ γεγραμμένον· «Ζῶ ἐγώ, λέγει, ὁ Κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ» (Ρωμ. ιδ’ 11, Ἡσ. με’ 23).

Τότε, φιλόχριστοι, πᾶσα ἡ ἀνθρωπότης ἱσταμένη ἐν τῷ μέσῳ Βασιλείας καὶ Κρίσεως, ἐν τῷ μέσῳ ζωῆς καὶ θανάτου, πάντες, λέγω, θέλουσι προσμένει τὴν φοβερὰν ὥραν τῆς Κρίσεως καὶ οὐδεὶς θέλει δυνηθῆ νὰ βοηθήσῃ οὐδένα. Τότε ἕκαστος θέλει ζητηθῆ διὰ τὴν ὁμολογίαν τῆς Πίστεως καὶ τὴν συνταγὴν τοῦ Βαπτίσματος· ἐὰν δηλαδὴ ἐτήρησε τὴν Πίστιν ἀμίαντον ἀπὸ πάσης αἰρέσεως καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ἄθραυστον καὶ τὸν χιτῶνα αὐτοῦ ἀμόλυντον, κατὰ τὸ γεγραμμένον· «Παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται» (Λουκ. ιβ’ 48) καὶ «τῷ γὰρ αὐτῷ μέτρῳ, ᾧ μετρεῖτε, ἀντιμετρηθήσεται ὑμῖν» (Λουκ. ϛ’ 38). Διότι καὶ μέγας καὶ μικρός, ἐπίσης πάντες τὴν Πίστιν ὡμολογήσαμεν καὶ τὴν ἁγίαν σφραγῖδα ἐλάβομεν· πάντες ὁμοίως ἀπηρνήθημεν τὸν διάβολον, ἐμφυσήσαντες αὐτόν· καὶ πάντες ὁμοίως συνετάχθημεν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, προσκυνήσαντες Αὐτόν. Ἆρα γε ἐννοήσατε τὴν δύναμιν τοῦ μυστηρίου τῆς κολυμβήθρας καὶ τὴν ἄρνησιν ἡμῶν κατὰ τοῦ διαβόλου; Διότι ἡ ἀπάρνησις τὴν ὁποίαν κατὰ τὴν ὥραν τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ὁμολογοῦμεν, λεγομένη μὲν φαίνεται μικρά, νοουμένη δὲ εἶναι μεγίστη καὶ εἶναι τρισμακάριος, ὅστις δυνηθῇ νὰ τὴν φυλάξῃ.

Διότι δι’ ὀλίγων λόγων ἀπαρνούμεθα πᾶν τὸ ὁποῖον ὀνομάζεται κακὸν καὶ μισεῖ ὁ Θεός. «Ἀπαρνοῦμαι, λέγει ὁ βαπτιζόμενος, τὸν σατανᾶν καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ». Ποῖα ἔργα; Ἄκουσον· πορνείαν, μοιχείαν, ἀκαθαρσίαν, ψεῦδος, κλοπήν, φθόνον, μαγείαν, μαντείαν, γοητείαν, θυμόν, ὀργήν, βλασφημίαν, ἔχθραν, ἔριδα, μέθην, ἀργολογίαν, ὑπερηφάνειαν, ὀκνηρίαν. Ἀπαρνοῦμαι τοὺς ἀστεϊσμοὺς καὶ κιθαρισμούς, τὰ δαιμονικὰ ᾄσματα, τὰς παιδοφθορίας, τὰς ἐπερωτήσεις ἀκαθάρτων πνευμάτων, τὰς πεταλογραφίας.