Ἀπαρνοῦμαι τὰ εἰδωλόθυτα, τὰ αἵματα, τὰ πνικτὰ καὶ θνησιμαῖα. Καὶ τὶ νὰ πολυλογῶ; Διότι δὲν εἶναι καιρὸς νὰ ἀναφέρω πάντα· ἀλλ’ ἂς παραβλέψωμεν τὰ περισσότερα καὶ ἂς εἴπωμεν ἁπλῶς: Ἀπαρνοῦμαι πάντα ὅσα γίνονται ἐν ὥρᾳ ἡλίου καὶ σελήνης καὶ ἄστρων καὶ εἰς πηγὰς καὶ εἰς δένδρα καὶ εἰς τριόδους καὶ πολλὰ ἄτοπα ἔργα, τὰ ὁποῖα εἶναι αἰσχρὸν καὶ νὰ λέγωμεν [1].
Ταῦτα πάντα καὶ τὰ ὅμοια τούτων ἀπαρνούμεθα διὰ τῆς ἀπαρνήσεως κατὰ τὴν ὥραν τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, τὰ ὁποῖα πάντες γινώσκομεν, ὅτι εἶναι ἔργα καὶ διδασκαλίαι τοῦ διαβόλου. Ταῦτα πάντα ἐπράττομεν, ἐκεῖ ὅπου εὑρισκόμεθα πρότερον, εἰς τὸ σκότος καὶ ὑπὸ τὴν ἐξουσίαν τοῦ διαβόλου, πρὶν δηλαδὴ φθάσῃ εἰς ἡμᾶς τὸ Φῶς, ὅταν εἴμεθα πωλημένοι ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας. Ὅτε δὲ ἠθέλησεν ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεὸς νὰ λυτρώσῃ ἡμᾶς ἐκ τῆς τοιαύτης πλάνης ἐπεσκέφθη ἡμᾶς Ἀνατολὴ ἐξ ὕψους καὶ ἐπεφάνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος καὶ ἔδωκεν ἑαυτὸν ἀντάλλαγμα ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων καὶ ηὐδόκησε νὰ ἀνακαινίσῃ ἡμᾶς δι’ ὕδατος καὶ Πνεύματος. Ταῦτα λοιπὸν πάντα ἀπηρνήθημεν καὶ ἀπεξεδύθημεν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον μετὰ τῶν πράξεων αὐτοῦ, ἐνεδύθημεν δὲ τὸν νέον Ἀδάμ. Ταῦτα δὲ τὰ προειρημένα πονηρὰ ἔργα, ὅστις πράττει μετὰ τὴν Χάριν, ἐκπίπτει τῆς Χάριτος καὶ ὁ Χριστὸς δὲν θέλει ὠφελήσει παντελῶς αὐτὸν ἐπιμένοντα εἰς τὴν ἁμαρτίαν.
Ἠκούσατε, φιλόχριστοι, πόσα πλήθη κακῶν ἀπηρνήθητε δι’ ὀλίγων λέξεων. Διὰ ταύτην λοιπὸν τὴν ἀποταγὴν καὶ τὴν καλὴν ὁμολογίαν θὰ ζητηθῇ ἕκαστος ἐξ ἡμῶν ἐν τῇ ὥρᾳ καὶ ἡμέρᾳ ἐκείνη. Διότι εἶναι γεγραμμένον· «Ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ» (Ματθ. ιβ’ 37)· καὶ πάλιν ὁ Κύριος λέγει· «Ἐκ τοῦ στόματός σου κρινῶ σε, πονηρὲ δοῦλε» (Λουκ. ιθ’ 22). Φανερὸν λοιπὸν εἶναι, ὅτι οἱ λόγοι ἡμῶν ἢ κατακρίνουσιν ἢ δικαιοῦσιν ἡμᾶς κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην. Κατὰ ποῖον δὲ τρόπον ἐρωτῶνται; Ἐπερωτῶνται οἱ Ποιμένες, ἤτοι οἱ Ἐπίσκοποι καὶ περὶ τῆς ἰδίας διαγωγῆς καὶ ὑπὲρ τῆς ποίμνης αὐτῶν καὶ ζητεῖται λόγος παρ’ ἑκάστου διὰ τὰ πρόβατά του τὰ λογικά, τὰ ὁποῖα παρέλαβε παρὰ τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ. Ἐὰν δὲ ἐξ ἀμελείας παραλειφθῇ πρόβατον, τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν του ζητεῖται. Ὁμοίως δὲ καὶ οἱ Πρεσβύτεροι θέλουσι δώσει λόγον ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας αὐτῶν. Πρὸς τούτοις δὲ καὶ οἱ Διάκονοι, ὡς καὶ πᾶς πιστὸς ὑπὲρ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, ὑπὲρ τῆς γυναικὸς καὶ τῶν τέκνων καὶ τῶν δούλων καὶ τῶν δουλευτριῶν θέλει δώσει λόγον, ἐὰν ἀνέθρεψεν αὐτοὺς ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καθὼς παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος (Ἐφεσ. ϛ’ 4).