Ἄκαρποι δὲ εἶναι ὅσοι παρώξυναν τὸν Ποιμένα τὸν καλόν, ὅσοι δὲν προσέχουν εἰς τὰς φωνὰς τοῦ Ἀρχιποιμένος, οἱ ἀγέρωχοι, οἱ ἀπαίδευτοι, οἱ παίζοντες καὶ τρυφῶντες κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον τῆς μετανοίας ὡς ἐρίφια, οἵτινες ἐδαπάνησαν ἐν κραιπάλῃ καὶ μέθη καὶ ἀσπλαγχνίᾳ ὁλόκληρον τὸν χρόνον τῆς ζωῆς αὐτῶν, ὡς ἐκεῖνος ὁ πλούσιος, ὅστις ποτὲ δὲν ἠλέησε τὸν πτωχὸν Λάζαρον· διὰ τοῦτο κατεδικάσθησαν νὰ σταλθῶσι μετὰ τῶν ἐξ εὐωνύμων ὡς ἀνελεήμονες καὶ ἄσπλαγχνοι καὶ μὴ ἔχοντες καρποὺς μετανοίας, οὐδὲ ἔλαιον εἰς τὰς λαμπάδας των. Ὅσοι δὲ ἠγόρασαν τὸ ἔλαιον ἐκ τῶν πενήτων καὶ ἐνέπλησαν τὰ ἀγγεῖα αὐτῶν παρίστανται ἐκ δεξιῶν ἔνδοξοι καὶ ἱλαροὶ κρατοῦντες ἀνημμένας τὰς λαμπάδας των καὶ ἀκούουσι τῆς μακαρίας ἐκείνης φωνῆς τῆς εὐσπλάγχνου τοῦ Χριστοῦ μας· «Δεῦτε (ἔλθετε) οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν Βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε’ 34). Οἱ δὲ ἐξ εὐωνύμων θέλουσιν ἀκούσει τὴν ὀδυνηρὰν ἐκείνην καὶ φοβερὰν ἀπόφασιν· «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς Ἀγγέλοις αὑτοῦ» (αὐτόθι 41). Καθὼς δὲν ἠλεήσατε, τοιουτοτρόπως τώρα δὲν θέλετε ἐλεηθῆ· καθὼς δὲν ἠκούσατε τὴν φωνήν μου, οὐδὲ ἐγὼ τώρα θέλω ἀκούσει τοὺς ὀδυρμοὺς ὑμῶν. Διότι δὲν ὑπηρετήσατε ἐμὲ οὐδὲ μὲ ἐθρέψατε πεινῶντα, οὐδὲ μὲ ἐποτίσατε διψῶντα, οὐδὲ μὲ ἐφιλοξενήσατε, οὐδὲ μὲ ἐνεδύσατε γυμνὸν ὄντα, οὐδὲ μὲ ἐπεσκέφθητε ἀσθενοῦντα, οὐδὲ ἐνῷ ἤμην εἰς φυλακὴν ἤλθετε πρός με. Ἄλλου κυρίου ἐγίνατε ὑπηρέται καὶ δοῦλοι, τοὐτέστι τοῦ διαβόλου. Διὰ τοῦτο φύγετε ἀπ’ ἐμοῦ ἐργάται τῆς ἀδικίας. Τότε ἀπέρχονται οὗτοι εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς τὴν αἰώνιον ζωὴν» (αὐτ. 46).
«Εἰς μίαν κόλασιν ἀπέρχονται πάντες ἢ εἶναι διάφοροι κολάσεις;».
«Διάφοροι τόποι τῶν κολάσεων ὑπάρχουσιν, καθὼς ἠκούσαμεν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον. Ἀφοῦ εἶναι σκότος ἐξώτερον (Ματθ. η’ 12, κβ’ 13, κε’ 30), εἶναι φανερόν, ὅτι εἶναι καὶ ἄλλο ἐσώτερον. Ἄλλος τόπος εἶναι ἡ γέεννα τοῦ πυρὸς (Ματθ. ε’ 22, 29, 30, ι’ 28, ιη’ 9, κγ’ 15, 33, Μάρκ. θ’ 43, 45, 47, Λουκ. ιβ’ 5)· ἄλλος ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων (αὐτόθι)· ἄλλος ὁ σκώληξ ὁ ἀκοίμητος (Μάρκ. θ’ 44, 46, 48)· καὶ ἄλλος ἡ λίμνη τοῦ πυρὸς (Ἀποκ. ιθ’ 20, κ’ 10, 14, 15, κα’ 8). Ἰδιαίτερος τόπος εἶναι τὸ ἄσβεστον πῦρ (Ματθ. γ’ 12, Μάρκ. θ’ 43, 45)· εἰς ἰδιαιτέρους τόπους εἶναι τὰ καταχθόνια (Φιλ. β’ 10) καὶ ἡ ἀπώλεια (Ματθ. ζ’ 13)· ἄλλος τόπος εἶναι τὰ κατώτατα τῆς γῆς (Ἐφεσ. δ’ 9)·