Διότι πᾶν κτίσμα ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς καὶ ὑποκάτω αὐτῆς μὲ τρόμον καὶ ἰσχὺν θὰ φωνάξῃ· «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ. κα’ 9, Μάρκ. ια’ 9). Τότε θὰ σχισθῶσιν οἱ οὐρανοὶ καὶ θὰ παρουσιασθῇ ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων, ὁ ἄχραντος καὶ ἔνδοξος Θεὸς ἡμῶν, ὡς ἀστραπὴ φοβερὰ μὲ δύναμιν πολλὴν καὶ δόξαν ἀκατανόητον, καθὼς καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος ἐκήρυξε λέγων· «Ἰδοὺ ἔρχεται μετὰ τῶν νεφελῶν καὶ ὄψεται αὐτὸν πᾶς ὀφθαλμὸς καὶ οἵτινες αὐτὸν ἐξεκέντησαν καὶ κόψονται ἐπ’ αὐτὸν πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς» (Ἀποκ. α’ 7).
Ὁποία τις ψυχὴ ἆρα θέλει εὑρεθῆ τότε διὰ νὰ δυνηθῇ νὰ ὑπομείνῃ, ὅταν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ θὰ φύγωσιν ἀπὸ προσώπου των; Διότι πάλιν λέγει ὁ Θεολόγος· «Εἶδον θρόνον μέγαν λευκὸν καὶ τὸν καθήμενον ἐπ’ αὐτῷ, οὗ ἀπὸ προσώπου ἔφυγεν ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανός· καὶ τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς» (Ἀποκ. κ’ 11). Εἶδες τοιοῦτον φόβον ποτέ; Εἶδες τοιαῦτα ἐξαίσια καὶ φοβερὰ πράγματα; Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ φεύγει καὶ τίς λοιπὸν δύναται νὰ σταθῇ; Ποῦ θὰ φύγωμεν ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ὅταν ἴδωμεν, ὅτι στήνονται θρόνοι καὶ ὁ Δεσπότης ὅλων τῶν αἰώνων καθίζει; Ὅταν θεωρήσωμεν τὰς ἀναριθμήτους στρατιὰς ἱσταμένας ἐν φόβῳ κύκλωθεν τοῦ Θρόνου; Τότε ἐκπληροῦται ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ· «Ἐθεώρουν, λέγει, ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν καὶ Παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο, καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ πῦρ λευκὸν ὡσεὶ χιών, καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλὸξ πυρός, οἱ τροχοὶ αὐτοῦ πῦρ φλέγον. Ποταμὸς πυρὸς εἷλκεν ἔμπροσθεν αὐτοῦ· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῷ καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ· κριτήριον ἐκάθισε καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν» (Δαν. ζ’ 9-10).
Μέγας φόβος, ἀδελφοί, θὰ κυριεύσῃ ἡμᾶς κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην καὶ φρίκη καὶ ἔκστασις, ὅταν καθίσῃ Ἐκεῖνος ὁ ἀπροσωπόληπτος Κριτὴς καὶ ἀνοιχθῶσιν αἱ φοβεραὶ βίβλοι, εἰς τὰς ὁποίας εἶναι γεγραμμένα καὶ τὰ ἔργα ἡμῶν καὶ οἱ λόγοι, ὅσα ἐλαλήσαμεν καὶ ἐπράξαμεν ἐν τῷ βίῳ τούτῳ καὶ ἐνομίσαμεν ὅτι ἠπατᾶτο ὁ Θεὸς ὁ «ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμ. ζ’ 10) καὶ οὐδόλως ἐλαμβάνομεν κατὰ νοῦν τὸ γεγραμμένον· «Ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί» (Ματθ. ι’ 30)· ἤτοι οἱ διαλογισμοὶ καὶ τὰ ἐνθυμήματα, περὶ τῶν ὁποίων θέλομεν δώσει λόγον εἰς τὸν Κριτὴν εἶναι ὅλα γεγραμμένα. Ὤ πόσων δακρύων ἔχομεν ἀνάγκην διὰ τὴν ὥραν ἐκείνην καὶ ἀμελοῦμεν!