Ὁ αὐτὸς δὲ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς λέγει καὶ πάλιν, ὅτι ὅπως ὁ ἥλιος, ὅταν λάμπῃ, ὅσοι μὲν ἔχουσι καθαροὺς τοὺς ὀφθαλμούς, βλέπουσιν αὐτόν, ὅσοι δὲ ἔχουσιν ἀσθένειάν τινα εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς ἢ καὶ εἶναι τυφλοί, δὲν δύνανται νὰ τὸν ἴδωσιν, ὄχι διότι δὲν λάμπει ὁ ἥλιος, ἀλλὰ διότι ἡ τυφλότης αὐτῶν ἐμποδίζει αὐτοὺς νὰ τὸν ἴδωσιν, οὕτω καὶ τότε, τοῦ νοητοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης Χριστοῦ λάμψαντος ἐν τῷ ᾍδῃ τὰς ἀκτῖνας τῆς Θεότητος, δὲν ἠδυνήθησαν ἅπαντες νὰ τὸν ἴδωσι, δηλαδὴ καὶ οἱ ποτὲ καλῶς καὶ ἐναρέτως ἐπὶ τῆς γῆς πολιτευθέντες καὶ οἱ κακῶς καὶ ἀθέως ζήσαντες· ἀλλὰ οἱ μέν, ὡς καθαρὸν ἔχοντες τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς, τὸν νοῦν δηλαδή, εἶδον Αὐτὸν καὶ τῆς γλυκείας Αὐτοῦ φωνῆς ἤκουσαν· ὅσοι δὲ ἦσαν ἐσκοτισμένοι καὶ τετυφλωμένοι ἐκ τῶν ἁμαρτιῶν, δὲν ἠδυνήθησαν παντελῶς νὰ ἴδουν Αὐτόν, οὔτε τῆς διδαχῆς Αὐτοῦ νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ πιστεύσουν, διὸ καὶ ἔμενον πάλιν ἐν τῷ ᾍδη κολαζόμενοι. Μὲ τὴν γνώμην ταύτην συμφωνεῖ καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος· διότι καὶ ἐκεῖνος λέγει, ὅτι ὁ Χριστὸς οὐδένα ἔσωσεν ἐν τῷ ᾍδῃ, μὴ ὄντα καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἄξιον σωτηρίας. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν λέγοντες οἱ Ἅγιοι λύουσι τὴν δευτέραν ἀπορίαν. Ἡμεῖς δὲ ἂς ἔλθωμεν εἰς τὴν τρίτην, ἵνα γνωρίσωμεν πόθεν ἔχομεν τὰς ἀποδείξεις, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐπῆγεν εἰς τὸν ᾍδην, ἐφόσον οἱ Εὐαγγελισταὶ δὲν διηγοῦνται τοῦτο.

Πρὸς τὴν τρίτην λοιπὸν ταύτην ἀπορίαν λέγομεν, ὅτι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ Χριστὸς πρὸς τοὺς γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους, καθὼς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἰς τὸ δωδέκατον κεφάλαιον ὅτι, ὅπως ὁ Ἰωνᾶς ἐποίησε τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους, οὕτω καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θέλει ποιήσει τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς (Ματθ. ιβ’ 39-40), αὐτὸς ὁ λόγος δηλοποιεῖ, ὅτι ἔκαμεν ὁ Χριστὸς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας εἰς τὸν ᾍδην, διότι καρδίαν τῆς γῆς τὸν ᾍδην εἶπεν ὁ Χριστός, ἐπειδὴ εἶναι εἰς τὸ μέσον αὐτῆς, ὅπως εἶναι καὶ ἡ καρδία εἰς τὸ μέσον τοῦ στήθους τοῦ ἀνθρώπου. ᾍδης δὲ ὠνομάζετο ὁ ἀφεγγὴς καὶ σκοτεινὸς τόπος, ὁ ἐν τῷ μέσῳ τῆς γῆς πάσης ὑπάρχων, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπέρχονται αἱ ψυχαὶ τῶν ἁμαρτωλῶν. Ἀλλὰ καὶ ὁ Προφήτης Δαβίδ, δεικνύων ὅτι θέλει ὑπάγει ὁ Χριστὸς εἰς τὸν ᾍδην νὰ ἐκβάλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ, οὕτω λέγει ἐν τῷ δεκάτῳ πέμπτῳ Ψαλμῷ· «Οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾍδην, οὐδὲ δώσεις τὸν Ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν» (Ψαλμ. ιε’ 10). Δηλαδὴ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ δὲν θέλει ἀναλύσει καὶ φθαρῆ εἰς τὸ παντελές.