Διότι ἀφοῦ ἁμαρτήσῃς καὶ πληρώσῃς τὴν κακὴν ἐπιθυμίαν σου, παρῆλθεν εὐθὺς ἐκείνη ἡ βραχυτάτη γλυκύτης καὶ δὲν αἰσθάνεσαι πλέον οὐδεμίαν ἀπόλαυσιν, μάλιστα δὲ καὶ αὐξάνει ἡ ἐπιθυμία, εἰς δὲ τὴν ψυχὴν μένει πικρία καὶ λύπη καθημερινὴ ἀπὸ τὸν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεως, ἥτις δίδει μυριοπλασίως περισσοτέραν τιμωρίαν ἀπὸ ὅ,τι ἦτο ἡ ἡδονὴ τῆς ἁμαρτίας. Διότι ἐνθυμούμενος, ὅτι διὰ τόσον ὀλίγην ἀπόλαυσιν, τὴν ὁποίαν ᾐσθάνθης, ὅταν ἔκαμες τὴν ἁμαρτίαν, μέλλει νὰ κατακριθῇς εἰς κόλασιν ἀτελεύτητον, δοκιμάζεις ἀπὸ τώρα εἰς τὴν καρδίαν πόνον καὶ ὀδύνην ἀνείκαστον.
Ὤ τῆς κακίας σου, φθονερὲ διάβολε, εἰς πόσην ἀναισθησίαν καὶ ἀγνωσίαν φέρεις τὸν ταλαίπωρον ἄνθρωπον, διὰ μιᾶς στιγμῆς φαρμακευμένην καὶ πικροτάτην ἀπόλαυσιν νὰ λαμβάνῃ τόσας τιμωρίας! Ἐδῶ μὲν πρόσκαιρα, ἐκεῖ δὲ αἰώνια. Ἄνοιξον τοὺς ὀφθαλμούς σου, ὦ ἄνθρωπε, νὰ καταλάβῃς τὸν δόλον τοῦ δαίμονος· ἐνθυμήσου εἰς ποίαν κατάστασιν περιέρχεται μετὰ θάνατον ἐκεῖνο τὸ πρόσωπον, τὸ ὁποῖον σοῦ φαίνεται τώρα τοσοῦτον ὡραῖον καὶ εὔμορφον, τότε δὲ καθίσταται φοβερὸν καὶ ἀπαίσιον θέαμα. Ὄχι δὲ μόνον τὸ ἀποθαμμένον σῶμα, ἀλλὰ καὶ τὸ ζῶν ἂν ἐρευνήσῃς, ὁποῖον εἶναι ἔσωθεν τοῦ δέρματος, τὸ σιχαίνεσαι, βλέπων ὅτι τὸ ὡραῖον σῶμα ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐπιθυμεῖς, δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἐζωγραφημένος τάφος γεμᾶτος βρῶμαν καὶ δυσωδίαν. Ἕνα ἀγγεῖον γεμᾶτον φλέγμα καὶ βόρβορον καὶ ἕνα δοχεῖον ρύπου παντὸς καὶ ἀκαθαρσίας πεπληρωμένον.
Αὐτὰ καὶ ἕτερα στοχάζου, ὦ ἄνθρωπε, ὅταν ἔχῃς πειρασμὸν εἰς τὴν σάρκα, ἐπάνω δὲ εἰς ὅλα μελέτα καὶ στοχάζου μὲ τὴν διάνοιαν τὸ πῦρ ἐκεῖνο τὸ ἄσβεστον, τὸ ὁποῖον σὲ ἀναμένει, ἐὰν τελέσῃς τὴν ἁμαρτίαν, νὰ σὲ φλογίζῃ αἰώνια. Ἐὰν δὲ πάλιν ὁ φόβος οὗτος τοῦ πυρὸς τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως δὲν ἀρκῇ διὰ νὰ σὲ συγκρατήσῃ, τότε δοκίμασε καὶ μὲ τὴν πρᾶξιν τὸ πρόσκαιρον τοῦτο πῦρ, τὸ ὁποῖον καίει ὀλιγώτερον, καθὼς τὸ ἔκαμεν ὁ Ἅγιος Μαρτινιανὸς καὶ ἕτεροι Ὅσιοι, πρὸς τοὺς ὁποίους ἐπῆγαν γυναῖκες εἰς τὰ κελλία των καὶ διὰ νὰ μὴ ἁμαρτήσουν, ἔκαυσεν ἄλλος τὰ δάκτυλα, ἄλλος τοὺς πόδας καὶ ἕτερος ἄλλο μέλος τοῦ σώματος, ἕκαστος καθὼς ἤθελε τὸν φωτίσει ὁ Κύριος, προκρίνοντες νὰ πονέσουν ὀλίγον ἐδῶ, παρὰ νὰ καίωνται αἰωνίως ἐκεῖ εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρὸς ψυχῇ τε καὶ σώματι. Καὶ ἄλλος μὲν εἰσῆλθεν εἰς τὴν χιόνα γυμνός, ἄλλος εἰς τὰς ἀκάνθας, εἰς τὰς ὁποίας κυλισθεὶς κατεπράϋνε τὸ σκάνδαλον τῆς σαρκὸς μὲ τὸ ψῦχος τῆς χιόνος καὶ μὲ τὸν πόνον τῶν ἀκανθῶν.