Πόσοι ἁμαρτωλοὶ ἐπέστρεψαν; Πόσοι πταῖσται μετενόησαν; Πόσοι ἁμαρτωλοὶ μετέβαλον γνώμην; Πόσοι κακότροποι μετενόησαν; Καὶ ὅμως ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐδέχθη. Τί παράξενον εἶναι ἐὰν δεχθῇ καὶ ἐμέ; Θεὸς εἶναι καὶ δέχεται τοὺς ἁμαρτωλούς· ἂς ἐγερθῶ καὶ ἂς ὑπάγω καὶ ἐγώ». Ἠγέρθη λοιπὸν καὶ ἐπῆγε· διότι δὲν εἶναι πρέπον μόνον νὰ σκεπτώμεθα τὸ καλόν, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ κάμνωμεν.
«Ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος, εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ ἐσπλαγχνίσθη· καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. Εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὑτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην, καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας· καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, θύσατε καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν· ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν, καὶ ἀνέζησε καὶ ἀπολωλὼς ἦν, καὶ εὑρέθη. Καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι».
Μακρὰν ἦτο ὁ υἱὸς τοῦ πατρὸς διὰ τὰς ἁμαρτίας του, ἀλλὰ διὰ τὴν μετάνοιάν του ἐπλησίασε· μεσίτας δὲν εἶχε νὰ βάλῃ· ἱκέτας δὲν εἶχε νὰ θέσῃ, εἰμὴ μόνον τὰ δάκρυά του· τὸ στῆθος ἐκτύπα, τοὺς ὀφθαλμοὺς ἔκυπτε κάτω. Καὶ ὅμως ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς τὸν εἶδε, ἐπειδὴ δὲν ἀποστρέφεται τοὺς ἁμαρτωλούς· τὸν ἐλυπήθη, ἐπειδὴ ἦτο πατήρ του καὶ ἐκεῖνος υἱός του· τὸν ἐφίλησε, ἐπειδὴ τὸν ἠγάπα, ἂν καὶ ἦτο ἁμαρτωλός· τὸν προϋπήντησεν ἀκόμη, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ εὔσπλαγχνος· δὲν ἐσιχάθη τὸν λαιμόν, ὅστις ἦτο πλήρης ἁμαρτίας, ἀλλ’ ἔβαλε τὰς ἁγίας του χεῖρας εἰς αὐτὸν καὶ τὸν ἐφίλησεν ἀχορτάστως, ὥσπερ καὶ ὁ Ἰακὼβ τὸν Ἰωσήφ. Ὤ μεγάλης ἀγάπης καὶ φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ! Ὁ ἁμαρτωλὸς ἐδάκρυσεν εἰς τὴν γῆν, ὁ μόνος ἀναμάρτητος Θεὸς τὸν ἐλυπήθη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. Τίς εἶδε ποτὲ κριτὴν νὰ περιποιεῖται τὸν κατάδικον; Ποῖος εἶδε ποτὲ αὐθέντην νὰ κολακεύῃ τὸν δοῦλόν του; Καὶ ὅμως καὶ ἔγιναν αὐτὰ ὅλα καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ γίνωνται ἕως τοῦ νῦν πρὸς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, ὅταν μετανοοῦμεν.
Ὡς εἶδε λοιπὸν ὁ υἱός, ὅτι τὸν ἐλυπήθη ὁ πατήρ του, δὲν ἠρκέσθη μόνον εἰς αὐτό, ἀλλ’ ἠθέλησε καὶ αὐτὸς νὰ δείξῃ τὴν γνώμην του. Δὲν τοῦ ἦτο ἀρκετὴ μόνη ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ πατρός του· δὲν τὸν ἱκανοποιοῦσεν ἡ ἐπίδειξις τῆς ἀγάπης μόνον τοῦ πατρός του, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ὅπου ἐμελέτησεν εἰς τὸν ἑαυτόν του τὰ εἶπε καὶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός του·