Εἰς τὴν τοιαύτην χώραν ἐσκόρπισεν ὁ νεώτερος υἱὸς τὴν πατρικήν του κληρονομίαν· ἐκεῖ, χαιρόμενος μὲ ἀτάκτους νέους, ἐκινδύνευσεν· ἐκεῖ τρώγων καὶ πίνων ἐγυμνώθη ἀπὸ τὴν Χάριν τοῦ Θεοῦ· ἐκεῖ παίζων καὶ τρυφῶν τὰς μὲν ἀρετὰς ὅπου εἶχεν, ἀπώλεσεν, τὰς δὲ ἁμαρτίας, ὅπου δὲν εἶχεν, ἀπέκτησεν· ἐκεῖ πορνεύων καὶ μιαινόμενος ἔχασε τὴν σωφροσύνην· ἐκεῖ ἀδικῶν τοὺς πτωχούς, ἔχασε τὴν δικαιοσύνην· ἐκεῖ ἐσκόρπισε τὰ χαρίσματα τῆς ψυχῆς του καὶ ηὔξησε τὰ θελήματα τοῦ σώματος· ἐκεῖ ἐσκόρπισε τὸν πατρικόν του πλοῦτον καὶ ἐσώρευσε τὰ δαιμονικὰ ἔργα· ἐκεῖ ἐξεδύθη τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ ἐνεδύθη τὸ ἔνδυμα τῆς ἁμαρτίας· ἐκεῖ ἐσκόρπισε τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ ὁ νεώτερος υἱός.
«Δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα, ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην· καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. Καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης· καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὑτοῦ βόσκειν χοίρους. Καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὑτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων, ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι· καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ».
Ἀφοῦ ὅμως ἐδαπάνησε τὴν περιουσίαν αὐτοῦ ὁ νεώτερος υἱός, ἔγινε πεῖνα μεγάλη εἰς τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρχισε νὰ πεινᾷ. Ἀπὸ δὲ τὴν πεῖναν του τὴν πολλὴν ἐπῆγε καὶ προσεκολλήθη εἰς ἄρχοντά τινα τῆς χώρας ἐκείνης, αὐτὸς δὲ τὸν ἔστειλε εἰς τοὺς ἀγρούς του νὰ βόσκῃ χοίρους. Ἐπεθύμει δὲ νὰ γεμίσῃ τὴν κοιλίαν του ἀπὸ τὰ ξυλοκέρατα, τὰ ὁποῖα ἔτρωγαν οἱ χοῖροι, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τοῦ ἔδιδεν. Ἐδαπάνησεν ὁ ἄσωτος τὸν βίον του, ἐπειδὴ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, δὲν μένει εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν ἄνθρωπον· ἐσκόρπισε τὴν περιουσίαν του ἐπειδὴ εἰς ἀσυνέτου ψυχὴν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν εἰσέρχεται, ἐὰν δὲ καὶ εἰσέλθῃ, ταχέως θέλει ἐξέλθει. Ἀφοῦ ἀπώλεσε τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, τότε ἔγινε καὶ πεῖνα μεγάλη· γίνεται δὲ μεγάλη πεῖνα ἐκεῖ ὅπου δὲν δουλεύεται ὁ καρπὸς τῆς παρθενίας· πεῖνα δυνατὴ γίνεται καὶ ἐκεῖ ὅπου δὲν αὐξάνει τὸ κάθε καλόν· ἐκεῖ καὶ αἰτία τοῦ θανάτου ἡ πεῖνα γίνεται.
Ἤρχισε λοιπὸν ὁ νεώτερος υἱὸς νὰ πεινᾷ· διότι κανὲν καλὸν δὲν τοῦ ἔμεινε· μόνον τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἐντροπῆς, ἐκεῖνα ἔμειναν εἰς τὴν ψυχήν του· καὶ ἐπειδὴ ἐπείνα, ἐπῆγε καὶ ἔγινε δοῦλος τοῦ διαβόλου· ἔγινεν αἰχμάλωτος τοῦ ἄρχοντος τῆς ἁμαρτίας. Ἄρχων τοῦ κόσμου ὁ διάβολος λέγεται, ὡς ὁρίζει καὶ ὁ Κύριος εἰς τὸ Εὐαγγέλιον· «Νῦν ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω» (Ἰωάν. ιβ’ 31).