ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ὁ κατὰ ἀλήθειαν ἄνθρωπος, ὁ υἱὸς τοῦ θείου καὶ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ θαυμάσιος τῶν θείων ὑπηρέτης καὶ λειτουργός, πατρίδα μὲν ἐγνώρισε τὴν Βασιλεύουσαν τῶν πόλεων, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἐγεννήθη περὶ τὸ ἔτος ͵ασϟϛ’ (1296), γονεῖς δὲ εἶχεν εὐγενεῖς καὶ ἐναρέτους Κωνσταντῖνον καὶ Καλλονὴν καλουμένους. Ὁ πατήρ του μάλιστα τοσαύτην ἱκανότητα ἐπέδειξεν ὥστε ὅταν ἀνῆλθεν εἰς τὸν βασιλικὸν θρόνον Ἀνδρόνικος Β’ ὁ Παλαιογόγος (1282-1328), τὸν κατέστησεν ἕνα ἀπὸ τοὺς συγκλητικοὺς ἄρχοντάς του. Ὄχι δὲ μόνον αὐτὸς ὁ ἐπίγειος βασιλεὺς τὸν εἶχεν εἰς μεγάλην ἀγάπην καὶ τιμήν, ἀλλὰ καὶ ὁ Θεός, ὁ οὐράνιος Βασιλεύς, τὸν ἐδόξασε καὶ ζῶντα ἀκόμη μὲ θαύματα, προγνωρίσας δὲ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του, ἔλαβε καὶ τὸ Ἀγγελικὸν Σχῆμα, μετονομασθεὶς ἀπὸ Κωνσταντίνου Κωνστάντιος· ἔπειτα ἐγκαταλείψας τὰ ἐπίγεια ἀνῆλθεν εἰς τὰ οὐράνια.

Ὁ δὲ Γρηγόριος μικρὸν παιδίον ἔτι ὢν μετὰ τὸν θάνατον τοῦ πατρός του παρεδόθη ὑπὸ τῆς μητρός του εἰς τὴν μάθησιν τῆς ἔξω σοφίας, ἐπειδὴ δὲ ἦτο πολλὰ μικρὸς τὴν ἡλικίαν καὶ ἐδυσκολεύετο εἰς τὴν ἀποστήθισιν τῶν μαθημάτων, ἀπεφάσισε νὰ μὴ ἀρχίζῃ τὴν ἀποστήθισιν, πρὸ τοῦ νὰ κάμῃ τρεῖς γονατιστὰς μετανοίας μὲ ἱερὰν προσευχήν ἔμπροσθεν εἰς τὴν Εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου, καὶ οὕτω μὲ τὴν βοήθειάν της ἀπεστήθιζεν εὔκολα. Καὶ ὄχι μόνον εἰς τοῦτο ἐγνωρίζετο ἡ βοήθεια τῆς Παναγίας, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ψυχὴν ἔνευσε τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς ἔδιδε πλουσιοπάροχα ὅλα των τὰ χρειαζόμενα. Δὲν παρῆλθε πολὺς καιρὸς καὶ ὁ Γρηγόριος τοσαύτην προκοπὴν ἔλαβεν, ὥστε ἐθαυμάζετο ἀπὸ ὅλους διὰ τὴν σοφίαν καὶ διὰ τὴν ἄλλην προκοπὴν τὴν ὁποίαν εἶχεν εἰς τὰς ὑποθέσεις τῆς βασιλείας. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ βασιλεὺς ἐχαίρετο πολλὰ καὶ ἐσκέπτετο δι’ αὐτὸν μεγάλα πράγματα· ἀλλ’ ἐκεῖνος εἶχε τὸν νοῦν του εἰς ἄλλα μεγαλύτερα καὶ ὑψηλότερα, δηλαδὴ εἰς τὸν οὐράνιον Βασιλέα καὶ εἰς ἐκεῖνα τὰ Βασίλεια, καὶ ὅλως δι’ ὅλου ἐκεῖνα ἐστοχάζετο καὶ δὲν ἐφρόντιζε παντελῶς διὰ τὰ γήϊνα.

Ὅθεν καὶ δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τοῦ νὰ συναστρέφεται καὶ νὰ ἐρωτᾷ Μοναχοὺς Ἀσκητάς, οἵτινες ἤρχοντο ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἰς Κωνσταντινούπολιν καὶ οἱ ὁποῖοι τὸν συνεβούλευσαν νὰ ἀναχωρήσῃ ἀπὸ τὴν πόλιν καὶ νὰ ὑπάγῃ εἱς τὸ Ἅγιον Ὄρος. Μάλιστα τοῦ ἔλεγον νὰ γυμνάζεται ὀλίγον κατ’ ὀλίγον εἰς τοὺς ἀγῶνας τῆς ἀρετῆς καὶ πρὶν ἀκόμη νὰ ἀναχωρήσῃ, ὅπερ καὶ ἔπραττε θαυμασιώτατα.