Δὲν ἦσαν ὅμως λύκοι μόνον ἐκεῖ, δηλαδὴ οἱ χριστιανομάχοι Ἰουδαῖοι· ἦσαν καὶ λέοντες, οἱ τύραννοι δηλαδὴ βασιλεῖς, οἱ διῶκται τῆς Πίστεως· ἦσαν καὶ δράκοντες, οἱ ἀποστάται δηλαδὴ καὶ ἀντίθεοι δαίμονες. Θηρία ἀναρίθμητα ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, τὰ ὁποῖα ἐξῆλθον μὲ ὁρμὴν καὶ θυμὸν ἀσυγκράτητον νὰ πολεμήσωσι τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, τὴν νεόλεκτον Ἐκκλησίαν.

Ἀλλὰ τί παράδοξον θέαμα εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖον βλέπω! Τὰ ὀλίγα ἐκεῖνα πρόβατα ἐνίκησαν, ἐδίωξαν καὶ διεσκόρπισαν καὶ λύκους καὶ λέοντας καὶ δαίμονας, καὶ ὅλους τοὺς ἐχθρούς. Βλέπω ὅτι οἱ ταπεινοὶ ἐθριάμβευσαν τοὺς ὑπερηφάνους, οἱ ἄοπλοι τοὺς δυνατούς, οἱ πτωχοὶ τοὺς βασιλεῖς, οἱ ἀγράμματοι τοὺς φιλοσόφους· οἱ δώδεκα ἔγιναν ἀναρίθμητοι, ηὐξήνθησαν, ἐπληθύνθησαν, ἐγέμισαν ὅλην τὴν γῆν· «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ρήματα αὐτῶν» (Ρωμ. ι’ 18, Ψαλμ. ιη’ 5). Βλέπω καὶ ἐπάνω εἰς τρόπαια τοῦ Καπιτωλίου τῆς Ρώμης ὑψώθη ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ· βλέπω ὅτι καὶ εἰς τὰς Ἀθήνας ἔπεσεν ὁ βωμός, ὁ ἀφιερωμένος τῷ «Ἀγνώστῳ Θεῷ» καὶ προσκυνεῖται ὁ Ἐσταυρωμένος. Βλέπω, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος καὶ «ἐν χρόνῳ βραχεῖ, ἁλιεῖς καὶ τελῶναι αὐτῆς τῆς τῶν πόλεων ἀπελάβοντο κορυφῆς· καὶ ὁ σκηνοποιὸς τὴν Ἑλλάδα πᾶσαν ἐπέστρεψε». Βλέπω ὅτι καὶ ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα (Ἡσ. θ’ 2). Βλέπω πᾶν ὅρος καὶ βουνὸν τεταπεινωμένον, τὰ σκολιὰ εἰς εὐθείας, τὰς τραχείας εἰς ὁδοὺς λείας, καὶ πᾶσα σὰρξ βλέπει τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν (Ἡσ. μ’ 4-5). Βλέπω ἔθνη ἄλλοτε βάρβαρα νὰ εἶναι βαπτισμένα, βλέπω πόλεις, ἐπαρχίας καὶ βασίλεια νὰ εἶναι Ὀρθόδοξα· βλέπω ἀναρίθμητα πλήθη Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι δι’ ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, τρέχουσιν ὡς πρόβατα ἐπὶ σφαγήν, εἰς τὸ Μαρτύριον. Βλέπω τὸν πρῴην ἄθεον ἢ πολύθεον κόσμον, τὸν κόσμον τὸν πρῴην ἀσεβῆ καὶ ἀκάθαρτον, εὐσεβῆ, ἅγιον, Χριστιανόν. Κηρύττεται παντοῦ τὸ Εὐαγγέλιον, νικᾷ παντοῦ ἡ Πίστις. «Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ Πίστις ἡμῶν» (Α’ Ἰωάν. ε’ 4).

Ἀλλὰ τοιαύτη ἀλλοίωσις τίνος εἶναι κατόρθωμα; Βέβαια βέβαια, αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου (Ψαλμ. οϛ’ 11). Τοῦτο τὸ μέγα ἔργον πῶς ἔγινε; Βέβαια βέβαια· «δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν» (Ψαλμ. ριζ’ 15-16). Ναί, δεξιὰ Κυρίου ἦτο ἐκείνη, ἥτις ηὔξησε τὴν Ὀρθοδοξίαν· «οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ’ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως» (Α’ Κορ. β’ 4).