Ἂν ὁ Θεὸς ἐφύλαττεν εἰς ἕνα τόπον τὰ αἵματα τόσων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν διὰ τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἀσφαλῶς ἤθελε κάμει ἄλλην μίαν Ἐρυθρὰν θάλασσαν ἁγίων αἱμάτων. Τέλος ἦλθον καὶ οἱ ποταμοί, ἀλλὰ τί ἔκαμαν; Ἐπέρασαν, ἠφανίσθησαν οἱ Τύραννοι, ἔπεσαν βασιλεῖς καὶ τὰ βασίλεια αὐτῶν καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν ἀπώλετο μετ’ ἤχου (Ψαλμ. θ’ 7). Οἱ Χριστιανοὶ ὅμως φονευόμενοι ἐπλήθυναν, διωκόμενοι ηὐξύνθησαν, πολεμούμενοι ἐστερεώθησαν, πειραζόμενοι ἐλαμπρύνθησαν περισσότερον εἰς τὴν ἀρετήν.

Ὕστερον ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι, οἱ Αἱρετικοὶ οἱ ὁποῖοι ἐσηκώθησαν ἀπὸ τὰ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου· ἄνεμοι ἀληθῶς σφοδροὶ εἰς τὴν γνώμην, ἐνάντιοι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνάντιοι καὶ μεταξύ των εἰς τὴν αἵρεσιν, καὶ εἰς τὴν ζάλην, τὴν ὁποίαν προεξένησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ εἶναι ἄπειροι εἰς τὸν ἀριθμόν, καὶ εἶναι ἀδύνατον νὰ τοὺς μετρήσωμεν· πλὴν θέλω ἀναφέρει τὰ πλέον ἐπίσημα τάγματα. Γνωστικοί, Ὀφῖται, Μοντανισταί, Σαβελλιανοί, Χιλιασταί, Παυλιανοί, Μανιχαῖοι, Δονατισταί, Ἀρειανοί, Εὐνομιανοί, Ἀνθρωπομορφῖται, Μακεδονιανοί, Πελαγιανοί, Νεστοριανοί, Σεβηριανοί, Διοσκορῖται, Μονοθεληταί, Εἰκονομάχοι, Λατῖνοι, Λουθηρανοί, Καλβινισταὶ καὶ ἄλλοι. Καὶ ἄλλος μὲν ἐκ τούτων βλασφημεῖ ἐναντίον γενικῶς τοῦ Θεοῦ, ἄλλος ἐναντίον τοῦ Πατρός, ἄλλος ἐναντίον τοῦ Υἱοῦ, ἄλλος ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ἄλλος ἐναντίον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, ἄλλος ἐναντίον τῶν Μυστηρίων. Ὅλοι ὅμως ἀπὸ κοινοῦ καὶ συμφώνου κινοῦνται, ὁρμοῦσι, μάχονται κατὰ τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἀλλὰ καὶ τὰς Συνόδους, τὰ συνέδρια, τὰς διαλέξεις, τοὺς πολέμους, τὰ σκάνδαλα, τὰ σχίσματα, τοὺς θορύβους, τὰς ταραχάς, τὰς ἐξορίας, τὰ ἐγκλήματα, τίς νὰ διηγηθῇ; Τέλος πάντων ὅμως ἔπεσον καὶ οἱ ἄνεμοι· ἐξουδενώθησαν καὶ οἱ αἱρετικοί, καὶ αἱ αἱρέσεις· ἔπαυσεν ἡ ζάλη, ἠκολούθησεν ἡ εἰρήνη· ἰδοὺ λάμπει καθαρὰ καὶ ἀμόλυντος ἡ Ὀρθοδοξία εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Κατέβη ἡ βροχή, ἦλθον οἱ ποταμοί, ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι, ἀλλ’ ὁ οἶκος τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία, δὲν ἔπεσε, στέκει στερεὰ καὶ ἀσάλευτος· «τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν πέτραν» (Ματθ. ζ’ 25)· διότι εἶναι θεμελιωμένη ἐπάνω εἰς τὴν ἀρραγῆ ἀκρογωνιαίαν πέτραν, τὸν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος· «καὶ πύλαι ᾌδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ιϛ’ 18). Αὐτὴ λοιπὸν δὲν εἶναι μία θεία στερέωσις; Καὶ ἐκείνη ἡ ὁποία τὴν ἐστερέωσε, δὲν εἶναι ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου; Ναί· «δεξιὰ Κυρίου ἐποίησε δύναμιν» (Ψαλμ. ριζ’ 15-16).