Εὐθυμίου τοῦ Ζυγαδινοῦ ἢ Πρωτασηκρίτου ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα ΘΕΟΔΩΡΟΝ τὸν ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΝ.

Ἀνετράφη θεοσεβῶς· ἔζησε σεμνῶς· ἐζήλωσε, διότι εἶδε νὰ ἀθετῆται ἡ εὐσέβεια, ἐπαρρησίασε διὰ λόγου καὶ ἔργου τὴν ἀλήθειαν· ἤλεγξε τὸ ψεῦδος, ἐκήρυξε τὴν Πίστιν· ἐστηλίτευσε τῶν εἰδώλων τὴν ἀθεΐαν· ἀντεστάθη εἰς τὸν θυμὸν τοῦ τυράννου Λικινίου· ἠναντιώθη εἰς τὴν ἁμαρτίαν καὶ τὸν διάβολον μέχρις αἵματος, καὶ δοκιμασθεὶς ὡς ἄδολον χρυσίον ἐντὸς τοῦ χωνευτηρίου τόσων καὶ τόσων βασάνων, ἐφύλαξε τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν καθαρὰν καὶ ἀνόθευτον. Ταῦτα πάντα ἀπέβησαν εἰς αὐτὸν Μαρτύριον ἀληθῶς ἀνδρειότατον καὶ τελειότατον, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος «ἀποβήσεται δὲ ὑμῖν εἰς μαρτύριον» (Λουκ. κα’ 13).

Ἀλλ’ ὦ Μαρτύρων περιφανέστατε καὶ λαμπρότατε Θεόδωρε, ὁ περιβόητος γενόμενος ἀθλητής, καὶ μὲ πολλὰ ἀριστεύσας ἀνδραγαθήματα· τὸ ἄνθος τῆς φύσεως· τὸ ἔρεισμα τῆς Πίστεως· τὸ ἄγαλμα τῆς ἀρετῆς· τὸ κλέος τῆς ἀθλήσεως· τὸ δεκτὸν εἰς τὸν Χριστὸν ὁλοκαύτωμα· ἡ θυσία ἡ τῷ Θεῷ θυσιασθεῖσα· τὸ λογικὸν σφάγιον· ἡ τελεία προσφορά· τὸ δῶρον τοῦ Θεοῦ· τὸ ἀξιόθεον· ὁ πολίτης τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦ Παραδείσου· ὁ χορεύων πέριξ τοῦ ἀθλοθέτου Χριστοῦ, μὲ ὅλους τοὺς χοροὺς τῶν Ἀγγέλων καὶ τὰ τάγματα τῶν Μαρτύρων· ὁ στεφανωθεὶς παρὰ Χριστοῦ μὲ τὸν στέφανον τῆς δικαιοσύνης ὡς νικητής· ὁ ἀξιωθεὶς τῆς τοῦ Θεοῦ Βασιλείας, καὶ νῦν εὑρισκόμενος ἐκεῖ, ὅπου εἶναι ὅλων τῶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία, κατὰ τὸν Δαβὶδ (Ψαλμ. πϛ’ 7), καὶ ὅπου ἀκούεται ὁ γλυκύτατος ἦχος τῆς χαρᾶς τῶν ἑορταζόντων (Ψαλμ. μα’ 5) ἐπάκουσον ἡμῶν δεομένων σου.

Πρόσδεξαι, Ἅγιε, τὸ ἐγκώμιον τοῦτο τὸ μικρὸν μὲν καὶ εὐτελέστατον, ὡς πρὸς τὴν ἀξίαν τὴν ἰδικήν σου, ὄχι ὅμως ὡς πρὸς τὴν ἰδικήν μας προθυμίαν τε καὶ προαίρεσιν, καὶ χάρισαι ἡμῖν πλουσιοπαρόχως ἐκεῖνα τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα εἶναι πολύτιμα. Ἤτοι χάρισαι τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν· τὴν τῆς ζωῆς ἡμῶν διόρθωσιν· τῶν ἀσθενειῶν ἡμῶν τὴν ἴασιν· τὴν ἐν ταῖς συμφοραῖς ἡμῶν ταχεῖαν βοήθειαν· τέλος τοῦ βίου ἀγαθὸν καὶ θεάρεστον· καὶ μετὰ τὸ τέλος, τὴν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν ἀπόλαυσιν· Χάριτι καὶ οἰκτιρμοῖς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρισιοῦ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ λατρεία, παρὰ πάσης πνοῆς, σὺν τῷ Πατρί, καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν [2].

                

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐνταῦθα τὸ πρωτότυπον ἔχει τὴν φράσιν «ἄχθος ἀρούρης» τοῦ Ὁμήρου, ἥτις ἑρμηνεύεται βάρος τῆς γῆς.

[2] Eἰς ἐπίρρωσιν τῶν ὅσων ἐσημειώσαμεν, σημειοῦμεν καὶ τοῦτο ἐνταῦθα, ὅτι ἐν τῇ ἀρχαιοτάτῃ περιωνύμῳ Μονῇ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου ἀποθησαυρίζονται ἐν ἀργυραῖς θῆκαις αἱ δύο σεπταὶ δεξιαὶ παλάμαι τῶν Ἁγίων τούτων ἐνδόξων μεγάλων Μαρτύρων Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου.