Εὐθυμίου τοῦ Ζυγαδινοῦ ἢ Πρωτασηκρίτου ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα ΘΕΟΔΩΡΟΝ τὸν ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΝ.

Τότε θέλει χορτασθῆ ἀπὸ τὴν ἀνεκλάλητον ἐκείνην καὶ θείαν μακαριότητα, καὶ θέλει συναριθμηθῆ μετὰ τῶν Ἀγγέλων ὁ ἀγγελοειδής, ὁ τὸ γεῶδες τῆς σαρκὸς μὲ τὰς πνευματικὰς ἐργασίας ἀποτιναξάμενος· μετὰ τῶν Μαρτύρων ὁ περιφανέστατος Μάρτυς· μετὰ τῶν Δικαίων ὁ Δίκαιος· μετὰ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Προφητῶν ὁ τῆς ἐκείνων ἀρετῆς θερμὸς ζηλωτής. Διότι δίκαιον εἶναι νὰ συνδοξάζεται μὲ τοὺς Ἁγίους ἐκείνους, τοὺς ὁποίους μὲ τοὺς ἀγῶνας του ἐμιμήθη καὶ ἐκείνων, τῶν ὁποίων ἠγάπησε τὴν πολιτείαν, τούτων θέλει ἀπολαύσει καὶ τὴν κληρονομίαν. Ἐπειδὴ τῶν ὁμοίων πόνων, ὅμοια εἶναι καὶ τὰ βραβεῖα· καὶ τῶν αὐτῶν ἄθλων, τὰ αὐτὰ εἶναι τὰ ἔπαθλα καὶ οἱ στέφανοι.

Καὶ λοιπὸν ὁ Μάρτυς Θεόδωρος, καθὼς δὲν ἐφάνη κατώτερος τῆς ἀρετῆς τῶν ἀπ’ ἀρχῆς κόσμου ἀγωνισθέντων Δικαίων διὰ τὴν εὐσέβειαν, οὕτω μὲ δίκαιον τρόπον μέλλει νὰ λάβῃ καὶ τὸν μισθὸν τῶν αὐτῶν Δικαίων. Ὅθεν ἔχει νὰ λάβῃ τὸν μισθὸν τοῦ Ἄβελ, διὰ τὸν ἄδικον θάνατόν του· τὸν μισθὸν τῆς ἐλπίδος τοῦ Ἐνώς· τὸν μισθὸν τῆς εὐαρεστήσεως τοῦ Ἐνώχ· τὸ ἀνταπόδομα τῆς ἐν τῷ κατακλυσμῷ τῆς ἀσεβείας σωτηρίας τοῦ Νῶε· τὴν ἀμοιβὴν τῆς φιλοξενίας καὶ πίστεως τοῦ Ἀβραάμ τῆς ὑπακοῆς τοῦ Ἰσαάκ· τῆς ἁπλότητος τοῦ Ἰακώβ· τῆς σωφροσύνης τοῦ Ἰωσήφ· τῆς διδασκαλίας τοῦ Μωϋσέως· τῆς πραότητος τοῦ Δαβίδ· τῆς σοφίας τοῦ Σολομῶντος· τῆς ἀνδρείας τοῦ Σαμψών· τῆς δικαιοσύνης τοῦ Σαμουὴλ καὶ τῆς ἐν θλίψεσι καὶ πειρασμοῖς ὑπομονῆς τοῦ Ἰώβ. Ἐξισοῦται ἀκόμη ὁ Μάρτυς Θεόδωρος καὶ μὲ τὸν Προφήτην Δανιήλ. Διότι νέος ὢν κατὰ τὴν ἡλικίαν, ἐφάνη γέρων κατὰ τὴν φρόνησιν, καὶ γενόμενος καὶ αὐτός, ὡς τὸν Δανιήλ, ἀνὴρ ἐπιθυμιῶν, ἐθανάτωσε τὸν δράκοντα, καὶ τοὺς θεοὺς τῶν ἀπίστων συνέτριψε καὶ ἐλέπτυνε· ἔφραξε δὲ καὶ τὰ στόματα τῶν θηριομόρφων ἀνθρώπων, τῶν λαλούντων κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀδικίαν, ὥσπερ ὁ Δανιὴλ ἔφραξε τὰ στόματα τῶν λεόντων. Ὅμοιος εἶναι ὁ Θεόδωρος καὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Τρεῖς Παῖδας, καὶ τοὺς αὐτοὺς στεφάνους ἔχει νὰ λάβῃ, διότι καὶ αὐτὸς δὲν ἔστερξε νὰ προσκυνήσῃ τοὺς χρυσοῦς καὶ ἀργυροῦς θεοὺς τῶν Ἑλλήνων, καθὼς ἐκεῖνοι δὲν ἐπροσκύνησαν τὴν εἰκόνα τοῦ Ναβουχοδονόσορος.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐνταῦθα τὸ πρωτότυπον ἔχει τὴν φράσιν «ἄχθος ἀρούρης» τοῦ Ὁμήρου, ἥτις ἑρμηνεύεται βάρος τῆς γῆς.

[2] Eἰς ἐπίρρωσιν τῶν ὅσων ἐσημειώσαμεν, σημειοῦμεν καὶ τοῦτο ἐνταῦθα, ὅτι ἐν τῇ ἀρχαιοτάτῃ περιωνύμῳ Μονῇ τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου ἀποθησαυρίζονται ἐν ἀργυραῖς θῆκαις αἱ δύο σεπταὶ δεξιαὶ παλάμαι τῶν Ἁγίων τούτων ἐνδόξων μεγάλων Μαρτύρων Θεοδώρων Τήρωνος καὶ Στρατηλάτου.