Λοιπὸν ἐπειδὴ τόσον θάρρος, τόση Χάρις, τόση βοήθεια, τόση δύναμις ἦτο εἰς τοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ, ποία δυστυχία, ποία ἀξιοδάκρυτος συμφορά, ποία ἐλεεινὴ κατάστασις ἀπομένει εἰς ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν, ὅταν λείψῃ ἀπ’ αὐτὸν ὁ Θεός; Ἔλειψεν ὁ Θεὸς ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν ἀνδρεῖον Σαμψών, ἀπέστη ἀπ’ αὐτοῦ διὰ τὴν ἁμαρτίαν του, καὶ παρευθὺς ὁ Σαμψὼν ἔμεινε θέαμα ἐλεεινόν. Δεμένος, τυφλός, ὡς ἄλογον ζῷον, χωρὶς παρρησίαν, γυμνὸς ἀπὸ τὴν πρώτην ἀνδρείαν γυρίζει ἕνα μῦλον. Ἔλειψεν ἀπὸ τὸν Μανασσῆν, τοῦ ἔλειψε καὶ ἡ ἐλευθερία. Ἔλειψεν ἀπὸ τὸν Σαούλ, τοῦ ἔλειψε καὶ ἡ βασιλεία. Ἐχωρίσθη ἀπὸ τὸν Ἠλὶ τὸν ἱερέα καὶ ἐκεῖνος ἔχασε καὶ τὰ τέκνα καὶ τὴν ἱερωσύνην. Ἐχωρίσθη ἀπὸ τὸν Ὀζίαν καὶ οὗτος ὑστερήθη παρευθὺς τὴν ὑγείαν. Ἐχωρίσθη ἀπὸ τὸν ἠγαπημένον του Ἰσραὴλ καὶ αὐτὸς ἐγυμνώθη ἀπὸ βασιλείαν καὶ Προφήτας καὶ ἱερωσύνην καὶ λατρείαν καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην πρώτην εὐτυχίαν. Αὐτὸς ὁ ἴδιος Θεὸς εἶναι, ὅπου ἐχωρίσθη καὶ ἀπὸ σέ, ἁμαρτωλέ. Πῶς λοιπὸν νὰ μὴ λέγω ἐγὼ τὴν ἰδικήν σου κατάστασιν ἀξιοδάκρυτον, θλιβερὰν καὶ ἀπαρηγόρητον καὶ μάλιστα ὅπου δὲν αἰσθάνεσαι τί ἔχασες; Ὀδύρεται ὁ Ἀδὰμ τὸν ἀπομακρυσμὸν τοῦ Πλάστου, κλαίει ὁ Σαμψὼν τὸν χωρισμόν του ἀπὸ τὸν Θεόν, θρηνεῖ ὁ Μανασσῆς, λυπεῖται ὁ Ἠλί, παραπονεῖται ὁ Ὀζίας, τόσοι καὶ τόσοι ἀξιωματοῦχοι ἄνδρες ἐγνώρισαν τὴν συμφορὰν τους, καὶ σὺ ἀκόμη αἴσθησιν δὲν ἔχεις τῆς μεγάλης σου ζημίας; Ἡ ἰδική σου σκληρὰ καρδία ἀκόμη δὲν γνωρίζει τί ἔχασε; Τίνος ἐστερήθη; Ποίας Βασιλείας; Ὤ ναί! ἀξιοδάκρυτος εἶναι ἡ ἰδική σου κατάστασις, ἀξιοδάκρυτος.

Καὶ ποῖον καλὸν δὲν ἔχασες, ὅταν ἐχωρίσθης ἀπὸ τὸν Θεόν; Εἶναι βέβαιον, ὅτι σὺ κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἕως τώρα ζωῆς σου ἔκαμες κανένα καλόν; Ἔζησες ζωὴν χριστιανικήν; Καὶ ὅμως ὁμοῦ μὲ τὰ ἄλλα καὶ αὐτὸ τὸ ἔχασες, καθὼς ἀποφασίζει Ἱεζεκιὴλ ὁ Προφήτης· «Ἐν δὲ τῷ ἀποστρέψαι δίκαιον ἐκ τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ, καὶ ποιῆσαι ἀδικίαν… πᾶσαι αἱ δικαιοσύναι αὐτοῦ, ἃς ἐποίησεν, οὐ μὴ μνησθῶσιν… ἐν ταῖς ἁμαρτίαις αὐτοῦ αἷς ἥμαρτεν, ἐν αὐταῖς ἀποθανεῖται» (Ἱεζ. ιη’ 24). Ὦ ἀπόφασις φοβερά, ὦ μαρτυρία φρικτή, ἀξία διὰ ν’ ἀναλύσῃ πᾶσαν καρδίαν εἰς δάκρυα! Πάντα τὰ πρωτερινὰ καλὰ ἔργα ἐχάθησαν, καὶ ἂν φθάσῃ ἕνας αἰφνίδιος θάνατος, οὐδεμία παρηγορία, οὐδεὶς μισθὸς ἀπομένει εἰς τὸν ἄθλιον ἁμαρτωλὸν εἰς ἐκείνην τὴν αἰώνιον ζωήν, ἀλλ’ ἡ μωρία, ἡ αἰσχύνη τῆς ἁμαρτίας, μὲ τὴν ὁποίαν ἀποθνῄσκει.