Ἐὰν ἄλλοτε δὲν ἐπροφθάσαμεν ὀρφανόν, δὲν ἐβοηθήσαμεν πτωχὸν ἢ ἀσθενῆ, τώρα τοὐλάχιστον ἂς κατορθώσωμεν ὀλίγην ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ ἔχωμεν αὐτὴν συμβοηθὸν εἰς τὴν νηστείαν μας, διὰ νὰ μᾶς ἐνδυναμώσῃ εἰς τὴν ἀδυναμίαν τοῦ σώματος, διὰ νὰ φέρῃ καὶ πρὸς ἡμᾶς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Τὴν ἐλεημοσύνην, ἀδελφοί, ἂς ἐκτελέσωμεν, διότι καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἐλεήμονας ἀγαπᾷ τοὺς φιλοξένους δέχεται, τοὺς φιλοπτώχους ἐλεεῖ. Ὅσα φαγητὰ μᾶς περισσεύουν σήμερον, ἂς τὰ δώσωμεν εἰς πτωχούς, ἂς τὰ χαρίσωμεν εἰς τὸν Χριστόν ἂς μὴ τὰ ρίψωμεν αὔριον εἰς τοὺς κύνας. Ἂς μὴ μείνουν πεινασμένοι οἱ πένητες, ἐνῷ ἡμεῖς πολυτρώγομεν μέχρις ἐμέτου. Ἂς μὴ μείνουν διψασμένοι οἱ πένητες καὶ ἡμεῖς πολυπίωμεν μὲ παίγνια καὶ ὄργανα καὶ ἄλλα δαιμονικὰ τεχνάσματα. Μὴ σκορπίζωμεν τὰ χρήματά μας εἰς τοὺς παιγνιῶντας, τοὺς δὲ ὁμοπίστους μας Χριστιανοὺς ἀφήνομεν νὰ εἶναι γυμνοί. Μὴ δίδωμεν δέκα καὶ εἴκοσι ἀργύρια εἰς τὸν Αἰγύπτιον [3], ἐλεημοσύνην δὲ δὲν θέλομεν νὰ δώσωμεν· διότι θέλει ἔλθει ὥρα φοβερά, κατὰ τὴν ὁποίαν θέλομεν λησμονήσει ὅλα αὐτά, μακάριος δὲ τότε θὰ εἶναι μόνον ἐκεῖνος ὅστις ἐκυβέρνησε πτωχόν, ὅστις ἐπρόφθασεν ὀρφανόν, ὅστις ἠλέησε ξένον, ὅστις ἐχόρτασε πεινασμένον, ὅστις ἔκαμεν οἱανδήποτε ἄλλην ἀγαθοεργὸν πρᾶξιν εἰς τοὺς πένητας, ἢ ἐσύστησε σχολεῖα ἢ ἄλλα τοιαῦτα ἀγαθοεργὰ ἱδρύματα, διότι ὁ τοιοῦτος θέλει ἀξιωθῆ τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἧς τύχοιμεν καὶ ἡμεῖς πάντες ἐν Χριστῷ τῷ ἀληθινῷ Θεῷ ἡμῶν. ᾯ πρέπει δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.