Ὁρίζει δὲ πάλιν ἐν συνεχείᾳ ὁ Κύριος· «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σής, οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν, οὐδὲ κλέπτουσιν· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ἡμῶν» (Ματθ. ϛ’ 19-21). Διὰ τῶν λόγων τούτων δεικνύει εἰσέτι πρὸς ἡμᾶς ὁ Κύριος, ὅτι εἰς τὸν καιρὸν τῆς νηστείας μας πρέπει νὰ κάμωμεν καὶ ἐλεημοσύνην. Διότι καὶ ἀνωτέρω, ὅπου ὁρίζει, νὰ ἀλείψῃ ὁ νηστευτὴς τὴν κεφαλήν του, αὐτὸ ἐννοεῖ· καὶ ἐδῶ πάλιν ὁμοίως, εἰς τοῦτο μᾶς καθοδηγεῖ λέγων· «Ἐπειδή, ἀγαπᾷς, ὦ ἄνθρωπε, νὰ νηστεύσῃς, ἂς μὴ γίνεται ἡ νηστεία σου ἀπὸ φιλαργυρίαν, ἤτοι διότι λυπεῖσαι νὰ ἐξοδεύσῃς τὰ χρήματά σου καὶ διὰ τοῦτο νηστεύεις· ἀλλὰ νήστευε μὲν κατὰ Θεόν, τὰ δὲ χρήματά σου δίδε εἰς τοὺς πτωχούς, διὰ νὰ τὰ εὕρῃς εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅ,τι ἤθελες ἐξοδεύσει διὰ φαγητὰ πολλά, δὸς αὐτὰ εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ σὺ νήστευε, διὰ νὰ γίνῃ εὐπρόσδεκτος ἡ νηστεία σου ἀπὸ τὸν Θεόν».

Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς, ἀγαπητοί, ἐπειδὴ τοιαύτην παραγγελίαν ἔχομεν ἀπὸ τὸν Χριστόν, ἂς σπουδάσωμεν ἄλλος μὲν πολύ, ἄλλος δὲ ὀλίγον, ἀναλόγως πρὸς τὴν δύναμίν του ἕκαστος, νὰ βοηθήσωμεν τοὺς πτωχοὺς εἰς τὸν καιρὸν τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς. Διότι τίποτε ἄλλο δὲν ἀξιοποιεῖ τὴν νηστείαν καὶ τὰς ἄλλας ἀρετάς, ὡς ἡ ἐλεημοσύνη. Μέγα ὄντως καλὸν καὶ ὠφέλιμον εἰς τὴν ψυχὴν ἑκάστου Χριστιανοῦ εἶναι, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ἡ ἐλεημοσύνη. Τόσην δὲ δύναμιν ἔχει, ὥστε καὶ ἀπὸ θάνατον ἐλευθερώνει ψυχὴν ἀνθρώπου, καθὼς ὁρίζει τοῦτο ὁ σοφὸς Σολομών, λέγων· «Ἡ ἐλεημοσύνη ρύεται ψυχὴν ἐκ θανάτου» [1]. Τὰ αὐτὰ δὲ εἶπε καὶ ὁ Ἄγγελος Ραφαὴλ πρὸς τὸν Τωβίτ [2].

Ἠκούσατε, εὐλογημένοι Χριστιανοί, πόσα δύναται ἡ ἐλεημοσύνη; Τί μέγα ὄφελος εἶναι εἰς τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου; Πῶς καὶ ἀπὸ τὸν αἰσθητὸν θάνατον ἐλευθερώνει τὴν ψυχὴν καὶ ἀπὸ τὴν αἰώνιον κόλασιν; Διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖς ἂς μὴ ἀμελήσωμεν, ὅσον ἐπιτρέπουν αἱ δυνάμεις μας, νὰ κυβερνήσωμεν τοὺς πτωχούς, νὰ θρέψωμεν τοὺς πεινασμένους, νὰ ποτίσωμεν τοὺς διψασμένους, νὰ ἐνδύσωμεν τοὺς γυμνούς, νὰ φιλοξενήσωμεν τοὺς πένητας, διότι οἱονδήποτε καλὸν ποιήσωμεν εἰς αὐτούς, εἰς τὸν Χριστὸν ποιοῦμεν τοῦτο.