ΟΠΩΣ οἱοσδήποτε φρόνιμος ἄνθρωπος, ὅταν θελήσῃ νὰ ὑπάγῃ εἰς ξένους τόπους δι’ ἐμπορίαν, δὲν κινεῖ, ἐὰν δὲν ἐρωτήσῃ ἐμπείρους ἀνθρώπους περὶ τοῦ κέρδους καὶ τῆς ζημίας τὴν ὁποίαν θὰ ἔχῃ ἀπὸ τὴν ἐμπορίαν αὐτήν, τοιουτοτρόπως ἐποίησαν καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, εὐλογημένοι Χριστιανοί. Ἐπειδὴ ἔφθασεν ὁ καιρὸς τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, τῆς καλῆς καὶ ψυχωφελοῦς ἐμπορίας, καὶ ἀπ’ αὔριον μέλλομεν Θεοῦ βοηθείᾳ νὰ τὴν ἀρχίσωμεν, δεικνύουν εἰς ἡμᾶς σήμερον πόσον μὲν καλὸν εἶναι ἡ νηστεία, πόσον δὲ πάλιν κακὸν εἶναι ἡ πολυφαγία. Ἐπειδὴ δὲ ἀπὸ πολλὰ παραδείγματα ἔχουν νὰ τὸ ἀποδείξουν, ἀφήνουν τὰ πολλά, καὶ ἀποδεικνύουν τοῦτο ἀπὸ τὴν παράβασιν τοῦ Πρωτοπλάστου Ἀδάμ, διὰ νὰ γνωρίσωμεν καὶ ἡμεῖς πόσον κακὸν ἔπαθε διὰ νὰ μὴ νηστεύσῃ δι’ ὀλίγον καιρὸν καὶ πόση βλάβη ἔγινε διὰ τὴν παράβασιν αὐτὴν εἰς ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος. Ἐπειδὴ λοιπόν, διὰ νὰ μὴ φυλάξῃ ὁ Ἀδὰμ τὴν νηστείαν, ἐξεβλήθη ἀπὸ τὸν Παράδεισον, διὰ τοῦτο ἡμεῖς, οἵτινες ἐπιθυμοῦμεν νὰ εἰσέλθωμεν εἰς αὐτόν, ἂς τὴν κατορθώσωμεν, ἔχοντες ὡς παράδειγμα τὸ τὶ ἔπαθε ὁ Ἀδὰμ διὰ τὴν ἀκρασίαν του. Ἐπειδὴ δὲ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἵτινες ἐνομοθέτησαν τὴν ἀκολουθίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔταξαν νὰ ποιῶμεν σήμερον τὴν ἀνάμνησιν τῆς ἐξορίας τοῦ Ἀδάμ, πρέπει καὶ ἡμεῖς, ἀκολουθοῦντες τοὺς λόγους των, νὰ εἴπωμεν ὡς ἐν συντόμῳ πῶς ἐπλάσθη ὁ Ἀδάμ, πῶς ἐτιμήθη ἐκ Θεοῦ, καὶ πῶς ὕστερον ἐξέπεσεν, ἐπειδὴ δὲν ἐφύλαξε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ὅστις τὸν διέταξε νὰ μὴ φάγῃ ἀπὸ τὸ ξύλον τῆς γνώσεως.

Ὁ Παντοκράτωρ Θεός, ὁ κτίστης καὶ δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος κόσμου, εἰς ἓξ ἡμέρας ἔκαμεν ὅλα αὑτοῦ τὰ ποιήματα. Καὶ κατὰ μὲν τὴν πρώτην ἡμέραν ἔκτισε πρῶτον τοὺς Ἀγγέλους καὶ ὅλα τὰ οὐράνια τάγματα, ὡς διδάσκει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος· ἔπειτα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· ὕστερον τὸ ὕδωρ καὶ κατόπιν τὸ φῶς, ἤτοι τὴν ἡμέραν. Κατὰ δὲ τὴν δευτέραν ἡμέραν ἔκαμε τὸ στερέωμα καὶ διεχώρισε τὰ ὕδατα. Κατὰ τὴν τρίτην ἡμέραν διέταξε καὶ συνήχθη τὸ ὕδωρ ὅλον εἰς ἓν μέρος, καὶ ἔγινεν ἡ θάλασσα· ἔπειτα προσέταξε τὴν γῆν νὰ βλαστήσῃ τὰ βότανα, τὰ χόρτα, καὶ ὅλα τὰ δένδρα καὶ τὰ σπειρόμενα. Τὴν τετάρτην ἡμέραν ἐπρόσταξε καὶ ἔγιναν οἱ δύο μεγάλοι φωστῆρες, ὁ ἥλιος καὶ ἡ σελήνη ὁμοῦ μὲ τοὺς ἀστέρας. Τὴν πέμπτην ἡμέραν ἐπρόσταξε καὶ ἐξῆλθον ἐκ τῶν ὑδάτων τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινά, καὶ ὅλα τὰ θηρία ὅπου εἶναι εἰς τὴν θάλασσαν.