Τὸν λόγον τοῦτον ὀφείλομεν νὰ λέγωμεν καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί, ὅταν εἰσέρχηται εἰς τὸν νοῦν ἡμῶν ἐπιθυμία κακὴ γαργαλίζουσα ἡμᾶς πρὸς ἁμαρτίαν δι’ ἀπόλαυσιν στιγμιαίας ἡδονῆς καὶ ἐξ ἅπαντος τὸν σκόπελον τῆς ἁμαρτίας θὰ παρακάμψωμεν ἀβλαβεῖς. Τὸν λόγον τοῦτον ὀφείλομεν νὰ λέγωμεν καὶ πρὸς πάντα ἄνθρωπον πονηρὸν προσπαθοῦντα νὰ σύρῃ ἡμᾶς εἰς τῆς ἁμαρτίας τὸν κρημνόν. Καὶ τὸν σωτήριον τοῦτον τῆς πανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ στοχασμὸν ὀφείλομεν νὰ ἔχωμεν κύριον καὶ διηνεκῆ συλλογισμὸν τοῦ νοὸς ἡμῶν, ὡς ὁ Δαβίδ, ὅστις ρητῶς τοῦτο διαβεβαιοῖ· «Προωρώμην, λέγει, τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ· διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου» (Ψαλμ. ιε’ 8-9).

Ἀλλ’ ἰδού, ἀγαπητοί, καὶ τρίτη ὠφέλεια προερχομένη ἐκ τῆς σκέψεως τῆς πανταχοῦ τοῦ Θεοῦ παρουσίας, ἡ εὐφροσύνη τῆς καρδίας. «Διὰ τοῦτο ηὐφράνθη ἡ καρδία μου» (ἔνθ’ ἀνωτέρω). Καὶ πράγματι διὰ τῆς σκέψεως ταύτης ὄχι μόνον ἐν τῷ ἀγῶνι τῆς ἀρετῆς στερεοὶ μένομεν, ὄχι μόνον ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἀπέχομεν, ἀλλὰ καὶ εὐφροσύνην ἄρρητον ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν αἰσθανόμεθα καὶ χαίρομεν. Ἡ εὐφρόσυνος αὕτη κατάστασις τῆς ψυχῆς γίνεται εἰς ἕκαστον ἐπαισθητὴ πρὸ πάντων εἰς περιστάσεις δυσχερεῖς. Ὅταν ὑπὸ ἀναγκῶν πιεζώμεθα καὶ ὑπὸ τῆς ἐνδείας κατατρυχώμεθα, ἀναλογιζόμενοι, ὅτι πλησίον ἡμῶν εἶναι Ἐκεῖνος, ὅστις ἑκατομμύρια πλασμάτων τρέφει καὶ εἰς τὰς χεῖράς του τοὺς θησαυροὺς τῆς γῆς ἔχει καὶ τοὺς στεναγμοὺς τῶν δυστυχῶν ἀκούει καὶ τὰ πάντα βλέπει, ἐπαναπαυόμεθα εἰς τὴν περὶ ἡμᾶς ἀγαθότητα καὶ πρόνοιαν αὐτοῦ χαίροντες, καὶ ἀκραδάντως πιστεύοντες, ὅτι ὁ τοσαῦτα πνευματικὰ ἀγαθὰ παρέχων εἰς ἡμᾶς δὲν θὰ στερήσῃ ἡμᾶς καὶ απὸ τὰ ἀναγκαῖα πρὸς συντήρησιν ἡμῶν ἐπίγεια ἀγαθὰ καὶ δὲν θ’ ἀφήσῃ ἡμᾶς ἐπὶ πολὺ εἰς θέσιν στενόχωρον καὶ δεινήν.

Καὶ ὅταν στενοχωρώμεθα καὶ φοβώμεθα διὰ τοὺς εἰς τὰ ξένα μακρὰν ἡμῶν εὑρισκομένους συγγενεῖς, συλλογιζόμενοι, ὅτι ὁ πανάγαθος Θεὸς εἶναι μετ’ αὐτῶν, πόσην ἀνακούφισιν καὶ γαλήνην αἰσθανόμεθα! Τί; Ὁ οὐράνιος Πατὴρ, ἐπαγρυπνεῖ ἐπ’ αὐτῶν φιλοστόργως, καὶ ἡμεῖς νὰ ταραττώμεθα; Ἡ ἀγάπη Του πρὸς ἐκείνους δὲν εἶναι πολὺ τῆς ἰδικῆς μας θερμοτέρα; Καὶ ἡ προστασία Του πρὸς ἐκείνους δὲν εἶναι πολὺ τῆς ἰδικῆς μας ὑπερτέρα; Εἶναι προστασία Αὐτοῦ τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ κατὰ παντὸς ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου ἐχθροῦ!