Οἱ Μοναχοὶ ὅμως ἐπὶ τῷ ἀκούσματι τούτῳ ἔμειναν ἄναυδοι καὶ ἀνένδοτοι, διότι ἐφοβοῦντο, ὅτι δὲν θὰ ἐπανέλθῃ ἐκ Ρωσίας ἡ θεία Πορταΐτισσα. Συσκεπτόμενοι δὲ ἐπὶ ἡμέρας περὶ τοῦ ζητήματος ἐδιχάσθησαν καὶ διεπληκτίζοντο μεταξύ των, ἐν τέλει δὲ κατέληξαν ὁμοφώνως εἰς τὴν ἀπόφασιν νὰ μὴ ἀποστείλουν τὴν ἰδίαν Εἰκόνα, ἀλλὰ πιστὸν ἀντίτυπον αὐτῆς.
Τὴν νέαν ταύτην Εἰκόνα ἀνέθεσαν νὰ ζωγραφήσῃ ὁ ἐνάρετος εἰκονογράφος Ἱερομόναχος Ἰάμβλιχος ἀφοῦ πρωτίστως ἅπαντες οἱ Πατέρες ἐτέλεσαν ἀγρυπνίαν καὶ μέγαν ἁγιασμόν, διὰ τοῦ ὁποίου πρῶτον ἔπλυναν τὴν πρωτότυπον Εἰκόνα καὶ ἔπειτα τὴν ἐκ κυπαρίσσου σανίδα, ἐπὶ τῆς ὁποίας θὰ ἱστορεῖτο ἡ νέα. Ταυτοχρόνως παρέδωκαν εἰς τὸν ζωγράφον διάφορα ἅγια Λείψανα, ἅτινα κονιοποιηθέντα ἀνέμιξεν οὗτος εἰς τὰ χρώματα καὶ συνέστησαν εἰς αὐτὸν νὰ ἐργάζηται νηστεύων καὶ μόνον νὰ τρώγῃ κατὰ Σάββατον καὶ Κυριακήν, ὅτε ἐτελεῖτο ὑφ’ ὁλοκλήρου τῆς ἀδελφότητος ὁλονύκτιος ἀγρυπνία. Συντελεσθείσης οὕτω τῆς ἀντιγραφῆς ἀπεστάλη αὕτη ὡς Πορταΐτισσα εἰς Ρωσίαν, διὰ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Παχωμίου, Κορνηλίου, Ἰγνατίου καὶ Δαμασκηνοῦ, συνοδευθέντων κατὰ τὴν ἀναχώρησιν μέχρι τινός, ἐν εἴδει λιτανείας, παρὰ πάντων τῶν Πατέρων, οἵτινες μετὰ δακρύων ἱκέτευον τὴν Θεομήτορα νὰ δείξῃ τὴν δύναμίν της ἐκεῖ ὅπου τὴν ἀποστέλλουν διὰ νὰ μὴ καταισχυνθῇ ἡ Μονή της.
Τὴν ἡμέραν, καθ’ ἣν θὰ ἔφθανεν ἡ συνοδεύουσα τὴν σεπτὴν Εἰκόνα ἐπιτροπὴ εἰς Μόσχαν, ἡ πόλις ἀπὸ πρωΐας εἶχεν ἐκκενωθῆ καὶ ὁ λαὸς τῆς πρωτευούσης μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸ αὐτοκρατορικὸν ζεῦγος καὶ τὸν Πατριάρχην Ἰωσὴφ εἶχεν ἐξέλθει πρὸς ὑποδοχήν, ἀναμενόντων πάντων ἐν νηστείᾳ. Τὴν ἰδίαν ὥραν εἰς τὰ ἀνάκτορα ἐξετυλίσσετο ἄλλη σκηνή. Ἡ ασθενὴς Πριγκήπισσα, ἀγνοοῦσα τὰ συμβαίνοντα, ἐζήτησεν εἰς μίαν στιγμὴν τὴν μητέρα της, ὁπότε ἤκουσε παρὰ τῆς θαλαμηπόλου της, ὅτι «Σήμερον ἔρχεται ἡ Πορταΐτισσα νὰ σὲ θεραπεύσῃ καὶ ὅλοι μετὰ τῆς μητρός σου εὑρίσκονται ἔξω πρὸς προϋπάντησιν αὐτῆς». Λέγει τότε ἡ κόρη· «Τί; ἔρχεται ἡ Παναγία καὶ ἐμὲ μὲ ἄφησαν;». Καὶ ταυτοχρόνως ἐπήδησεν ἀπὸ τὴν κλίνην, ἐστάθη ὀρθία, ἐνεδύθη τάχιστα καὶ θυμωμένη καὶ διαμαρτυρομένη κατῆλθε τὴν κλίμακα καὶ ἐξῆλθεν ὁλοταχῶς τρέχουσα εἰς τὰς ὁδοὺς τῆς πόλεως. Εὑροῦσα δὲ τὸ ἀναμένον πλῆθος καὶ συναντήσασα τοὺς γονεῖς αὐτῆς ἐβόα παραπονουμένη διατὶ δὲν παρέλαβον καὶ αὐτήν. Τοιαύτη ὅμως κατάπληξις κατέλαβεν ἅπαντας ὥστε οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ ἀρθρώσῃ λέξιν καὶ μόνον λυγμοὶ καὶ κλαυθμοὶ ἠκούοντο.