Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἦτο εἰς τὴν Μονὴν Ἰβήρων Μοναχός τις Γαβριὴλ ὀνομαζόμενος, Ἴβηρ τὸ γένος, διακεκριμένος καὶ διὰ τὸ αὐστηρὸν τοῦ βίου, καὶ τὸ ἀκέραιον καὶ ἄπλαστον τῶν ἠθῶν. Οὗτος κατὰ μὲν τὸ θέρος, ἀναχωρῶν εἱς τὰς κορυφὰς τῶν ὀρέων, ἡσύχαζεν εἰς τόπους τραχεῖς καὶ ἀβάτους, κατὰ δὲ τὸν χειμῶνα κατήρχετο εἰς τὰ παράλια μέρη ἢ καὶ ἐντὸς τῆς Μονῆς. Ἦτο δὲ πάντοτε ἐνδεδυμένος τρίχινον ἱμάτιον, ἐτρέφετο μόνον μὲ χόρτα, ἔπινεν ἁπλοῦν ὕδωρ, καὶ μὲ ἕνα λόγον ἔζη ὡς ἐπίγειος Ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος. Πρὸς τοῦτον λοιπὸν τὸν εὐλαβῆ Γέροντα φανερωθεῖσα κατ’ ὄναρ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἀκτινοβολοῦσα ἀπὸ οὐράνιον φῶς, εἶπε πρὸς αὐτόν· «Εἰπὲ εἰς τὸν Προεστῶτα καὶ εἰς τοὺς ἀδελφούς, ὅτι βούλομαι νὰ δώσω εἰς αὐτοὺς τὴν Εἰκόνα μου, ὅπως σκέπῃ καὶ βοηθῇ αὐτούς. Εἴσελθε κατόπιν εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ περιπάτησον ἐπὶ τῶν κυμάτων, καὶ τότε θέλουν γνωρίσει πάντες τὴν ἐμὴν θέλησιν καὶ εὐδοκίαν πρὸς τὸ Μοναστήριόν σας». Ταῦτα ὁ Γέρων ἀνέφερε πρὸς τὸν Προεστῶτα. Κατὰ δὲ τὴν ἑπομένην, ἐντολῇ τοῦ Προεστῶτος, ἅπαντες οἱ τῆς τῶν Ἰβήρων Μονῆς Μοναχοί, μετὰ δεήσεων, παρακλήσεων, θυμιαμάτων καὶ λαμπάδων ἐξῆλθον εἰς τὸν αἰγιαλόν. Τότε ὁ μὲν Γαβριὴλ εἰσελθὼν εἰς τὴν θάλασσαν θαυμασίως ἐβάδισεν ἐπὶ τῶν ὑδάτων, ὡς ἐπὶ τῆς ξηρᾶς, καὶ κατηξιώθη νὰ λάβῃ εἰς τὰς ἀγκάλας του τὴν πάνσεπτον Εἰκόνα, οἱ δὲ Μοναχοὶ μετ’ εὐλαβείας μεγάλης καὶ χαρᾶς προϋπήντησαν αὐτὴν εἰς τὸν αἰγιαλὸν καὶ ἐπὶ τρία ἡμερονύκτια ἐτέλουν εὐχαριστηρίους παρακλήσεις ἐνώπιον τῆς ἁγίας Εἰκόνος. Ἔπηξαν δὲ εἷς τὸν τόπον αὐτὸν μικρὰν Ἐκκλησίαν καὶ ἐλειτούργησαν, κατόπιν δὲ ἔφεραν αὐτὴν εἰς τὸν Καθολικὸν Ναὸν καὶ ἔθηκαν ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Βήματος.

Τὴν ἑπομένην ἡμέραν ἐλθὼν ὁ κανδηλάπτης πρὸ τοῦ ὄρθρου, ἵνα ἀνάψῃ κατὰ τὴν συνήθειαν τὰς κανδήλας, δὲν εὗρεν ἐν τῷ Ναῷ τὴν νεοφανῆ Εἰκόνα, καὶ μετὰ πολλῶν ὡρῶν ἔρευναν εὗρον αὐτὴν οἱ ἀδελφοὶ ἐπὶ τοῦ τείχους ἄνωθεν τῆς πύλης τῆς Μονῆς. Ὅθεν ἔφεραν καὶ πάλιν αὐτὴν εἰς τὸν ἴδιον τόπον, ἀλλὰ καὶ πάλιν κατὰ τὴν ἑπομένην πρωΐαν εὗρον αὐτὴν ἄνωθεν τῆς Πύλης τῆς Μονῆς. Οἱ δὲ ἀδελφοὶ καὶ πάλιν τὴν ἔφεραν ἐν τῷ Ναῷ καὶ τοιουτοτρόπως ἠκολούθησε πολλάκις ἡ μεταφορά. Τέλος ἐφανερώθη πάλιν ἡ Θεοτόκος κατ’ ὄναρ εἰς τὸν ρηθέντα Γαβριὴλ καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· «Εἰπὲ εἰς τοὺς ἀδελφούς, ἵνα μή με ἐνοχλῶσι τοῦ λοιποῦ, διότι ἐγὼ δὲν ἐπιθυμῶ νὰ φυλάττωμαι ἀπὸ σᾶς, ἀλλ’ ἵνα ἐγὼ φυλάττω ὑμᾶς, ὄχι μόνον εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν.