Τὴν ἑπομένην λοιπὸν λυθεὶς ἐκ τῶν δεσμῶν ἐβιάζετο νὰ μαρτυρήσῃ ποῦ ἐκρύπτετο ἡ ἄγνωστος δι’ αὐτοὺς Γυνή. Τότε ὁ Γρηγόριος, ὁδηγήσας τὸν ἀρχηγὸν εἰς τὸ τῆς Πορταϊτίσσης Παρεκκλήσιον, ἔδειξεν εἰς αὐτὸν τὴν Εἰκόνα καὶ τοῦ λέγει· «Ἰδοὺ ποία εἰναι ἡ γυνή, τὴν ὁποίαν εἴδετε εἰς τὸ σκευοφυλάκιον καὶ εἰς τὸ ἀρτοποιεῖον, καὶ δι’ Αὐτὴν εἶμαι τώρα ἕτοιμος ν’ ἀποθάνω, μὴ φειδόμενος τῆς ζωῆς μου». Γνωρίσας δὲ ὁ Ἀγαρηνὸς ὅτι πάντα, ὅσα ἔλεγεν, ἦσαν ἀληθῆ, ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ, ἐξαιτήσας συγγνώμην διὰ τὰς προτέρας τιμωρίας.
Κατὰ δὲ τὴν Κυριακὴν τοῦ Θωμᾶ τοῦ ἔτους 1828, ἄρδην ἐγκατέλιπον οἱ Ἀγαρηνοὶ τὴν Μονὴν καὶ ἅπαν τὸ Ἅγιον Ὄρος ὡς ὑπὸ χειρὸς ἀοράτου κινούμενοι. Ἡ δὲ ἡμέρα τῆς φυγῆς αὐτῶν ἐπανηγυρίσθη λαμπρῶς μὲ δοξολογίας καὶ ὕμνους πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὴν Παντάνασσαν Αὐτοῦ Μητέρα. Καὶ ὡς ἡμέρα μνήμης καὶ ἀπελευθερώσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους καθωρίσθη, ὅπως τὴν Κυριακὴν τοῦ Θωμᾶ ἐν ἁπάσαις ταῖς Μοναῖς τοῦ Ἀγίου Ὄρους τελῆται ἀγρυπνία καὶ λιτανεία, ἥτις διατηρεῖται μέχρι σήμερον. Τοιουτοτρόπως ἡ ἱστορία τοῦ Ἁγίου Ὄρους γέμει ἀγώνων μακραιώνων καὶ κακουχιῶν καὶ στερήσεων ἀπαισίων. Τελευταίως ὅμως τῇ βοηθείᾳ τῆς Κυρίας Θεοτόκου ἀπολαύει ἄκρας ἐλευθερίας καὶ ἡσυχίας τὸ μέγα τοῦτο θρησκευτικὸν κέντρον τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας καὶ ὡς φάρος τηλαυγὴς εἰς τὰ τῆς οἰκουμένης πέρατα ἀκτινοβολεῖ. Ἀκούσατε ὅμως καὶ ἕτερά τινα σύγχρονα θαύματα.
Ἐν Ἀθήναις ὑπάρχει οἰκογένεια ἐπονομαζομένη Μελισσουργοῦ. Κατὰ δὲ τὸν μῆνα Μάρτιον τοῦ ἔτους 1920 εἷς τῆς οἰκογενείας ταύτης, ὀνόματι Ἠλίας, ὅστις ἦτο καὶ εἰσαγγελεὺς κατὰ τὸ ἔτος ἐκεῖνο, ἠσθένησεν ἐκ φοβερωτάτης νόσου τῆς ἐπιλεγομένης γριππώδους πνευμονίας. Εἰς δεινὴν δὲ κατάστασιν περιελθὼν καὶ παρὰ τῶν ἰατρῶν τὸ ἀνίατον τῆς νόσου γνωρίσας, ἀνέμενεν ἐναγωνίως τὸν θάνατον. Ἡ μήτηρ ὅμως αὐτοῦ, ἐννοήσασα τὴν μὴ ὠφέλειαν τῶν ἰατρῶν καὶ γνωρίσασα τὸν ἄφευκτον θάνατον τοῦ υἱοῦ της, δὲν ἀπηλπίσθη, ἀλλὰ καθὼς ἅπαντες οἱ Χριστιανοί, οὕτω καὶ αὕτη κατέφυγεν εἰς τὰ θεῖα. Προσπεσοῦσα λοιπὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον παρεκάλει τὴν ἴασιν τοῦ υἱοῦ της. Ἄνωθεν τοῦ Εἰκονοστασίου της εἶχεν ἀνηρτημένην τὴν Πορταΐτισσαν τῶν Ἰβήρων, τὴν ὁποίαν ἐδώρησε πρὸς αὐτὴν Ἱερεύς τις ἐξ Ἁγίου Ὄρους. Ἡ ἀσθένεια ἐπεδεινοῦτο, ἡ οἰκογένεια ἐν ἀπελπιστικῇ καταστάσει διετέλει, τὰ φάρμακα τῶν ἰατρῶν ἀπέβαινον ἄχρηστα, ἡ ἀπελπισία ἐκορυφοῦτο.